"Pek az zamanı kaldı bu zora koşulmuş bedenimin
Olduğum gibi ölmeliyim, olduğum gibi...
Tüy, kan ve hiçbir salgıyı düşünmeden
Kesmeliyim soluğunu doğmuş olmanın!
Nasıl da biçilmiş kaftan ölüm
Bu solgun yürek için.
Sevinçlerle sevinçleri bağlamayan zaman bir
Bir boz köprü ve onun dayanılmaz gölgesi.
Yitiyor işte gözardı edilen bedenim
Olduğum gibi ölmeliyim, olduğum gibi...
Dost, ana baba ve hiçbir umudu düşünmeden
Doğramalıyım bu tiksinç vücudu beynimle!
Bilir miydim yaklaşan karanlığı daha önceleri
Son verebilir yaşamın benimki olduğunu?
Şendim, şendim ben
Kahkaham insanları ürkütürdü!
Zamanı azaldı artık, zorlanmış bedenimin
Olduğum gibi ölmeliyim, olduğum gibi...
Aşk, bağ ve hiçbir utkuyu düşünmeden
Kalıvermeliyim öylece kaskatı!"
Sayfa 80Kitabı okudu
Keşke, keşke gelmeseydim dünyaya!
Umutsuz bir kuş gibi kanat çırpmazdım.
...
Bedenim, yeşil kırlarda dolanır,
Ne var ki içim kapkara!
Sayfa 115Kitabı okudu
Paraşüt
Manzara harikaydı, tüm ekipmanımla uçurumun kenarında atlamak için nefesimi sakinleştirmeye çalışıyordum. Cebimdeki bitter çikolatanın yarısını iki ısırıkta ağzıma attım ve kalanını cebime geri koydum. Çikolata tadında 3'ten geriye doğru saydım ve kendimi aşağıya bıraktım. Sanki ruhum bedenimden ayrılmışçasına boşluğa doğru düşüyordum. Biraz
Ruh tek bir bütün olarak çalışmaz. Zihnimizin bölümleri birbirinden bağımsız hareket edebilirler. Belki de 'ben' ve benim bedenim zihnimin arkasından iş çeviriyordur. Zihin arka sokakları ve tuzakları sever.
Beyin dediğimiz şey, gerçekten de son derece gizemli bir organ, diye düşündüm, başımı pencereden içeri çekerken. Ona bu kadar bel bağlamış olmamıza rağmen, onun hakkında neredeyse hiçbir şey bilmiyoruz. Bedenim belli nedenlerden dolayı gerilimler yaşarken, neden beynimde de birtakım kopmaların olduğunu hissediyor ve birtakım itiraz sesleri duyuyorum, diye sordum kendime. 'Zihnin bütünlüğü' derken ne demek istiyoruz, diye uzun uzun düşündüm, zira zihin denen şey gerçekten de herhangi bir anda ve herhangi bir noktada öylesine büyük bir odaklanma gücüne sahip olabiliyor ki, insan ister istemez onun tek bir varoluş hali olamaz diye düşünüyor.
Bedenim öylesine yorgun
Sayfa 23Kitabı okuyor
… Yalnızlığa elbet alışır bedenim
Yalnızlıkla belki de başa çıkabilirm
Çok zor gelse bile yaşar öğrenirim
Sensizlik, benim canımı acıtan…
Acı bir kıvılcım soluyor, gayretli bir halde; bedenimde
Ne zaman gideceğim telkin ediliyor zihnime
-Artık- istenmiyor vücudumda, zihnim.
-Artık- kaybedilmek istenmiyor, tenim.
-Artık, eyleme geçmek istiyor, bedenim.
Yolcu yolunda artık, cılız da olsa; bir şeylerin şuurunda...
"Ben hasta bir adamım. Hayır bedenim değil, ruhum hasta, beynim hasta."
Sensin ecelim teşekkür ederim
Dünyadan kaçtı hevesim
Oldu cansız bedenim
Senden vazgeçemedim maalesef ebedi...
Ruhsal sarsıntı ile ezilen bedenim, kımıldayabilecek güçlükte değildi.
“Ben hasta bir adamım. Hayır, bedenim değil, ruhum hasta, beynim hasta. Bütün değerlerimi kaybettim sanki. Hiçbir şeyi umursamıyorum.”
Sayfa 461 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Bedenim üşür, yüreğim sızlar.
Ah kavaklar, kavaklar!
Beni hoyrat bir makasla
Eski bir fotoğraftan oydular...
