"İnsan en nihayetinde bir ada değil midir? Bir ada kadar tek başına, bir ada kadar kimsesiz. Öte yandan tek başına ve kimsesiz olmanın aslında tamamıyla kötü olmadığı fikri kuşatıyor beni. Zira tek başına olmak beraberinde özgürlüğü getirdiği gibi, kimsesiz olmak derinlere inmemize olanak sağlar. Karakterlerin bir ada gibi işlendiği ve bir ada misali yaşamış farklı bireylerin birbirini bulduğu romanlardan keyif alıyorum. 'A, sen burada mıydın?', 'Evet, ben hep buradaydım' diyen romanlardan bahsediyorum. 'Doğrusu bunca zaman tek başımaydım ama artık o kadar ıssız kalmama gerek kalmadı, senin sayende' diyebilmek kalbimizde bir umudun doğmasını mümkün kılar. Bu kitap bana tam da bu umudu tattırdı."
Sayfa 15Kitabı okuyor
Bazen derim ki; Allahım iyi ki varsın...
Sen olmasaydın bu kadar yorgunluğumuzu, kırgın hislerimizi, kırılan kalbimizi kime anlatacaktık...kim anlayacaktı, tüm bu dertlerimizi...ya dertlerimizi anlattıktan, içimizi döktükten sonra o ferahlık hissini kim verecekti...
Kimin yanına gidip, ben benden vazgeçsemde ne olur sen benden vazgeçme, diyecektik...
İlahi lordlar ama hepsi küçük birer çocuklar.
“Biraz olsun saygın yok muydu?” diye yeniden ona yüklendi Sina. “Burada, on yıllardır koruduğum şeye hiç saygın yok muydu? Annemin babamın mirasına saygın yok muydu?”
Sözleri Daren'in kaşlarını çatmasına neden oldu.
“Sizinle benim aramdaki fark şu,” dedi ürkütücü bir sakinlikle “Sizin kötülükle ilgili hiçbir şey bilmemeniz. Eğer içinizi
Sayfa 140 - Dex yayınları, Daren, Arın ve Sina.Kitabı okudu
Önyargı Ve Hamur Psikolojisi
Hiçbir şey yapma. Bırak, konuşmaları ben
yapayım. Senin yapabileceğin hiçbir şey yok. Toplumla
karşı karşıya gelindi mi, olayla en yakından ilgili olan, en
büyük işi yapacak ve en büyük katkıda bulunacak olan
kişinin en az söz hakkı vardır. Onun sesi çıkmaz, diye bir
kanı vardır, zaten söyleyeceği şeyler de daha baştan
reddedilir, çünkü önyargılı sayılır. Nedeni de, konuşmalar
hiç dikkate alınmadığı, yalnızca konuşan insan dikkate
alındığı içindir. Bir fikri yargılamaktansa, bir insanı
yargılamak çok daha kolay gelir. Tabii adamın beyninin içini
bilmeden onu yargılamak nasıl mümkün olabilir, onu da
hiçbir zaman anlayamayacağım. Ama yapılan bu. Bak,
nedenleri tartmak için terazi gerekir. Terazi de pamuktan
yapılan bir şey değildir. Oysa insan ruhu pamuktandır. Yani
biçimi olmayan, direnci olmayan, öne arkaya kıvrılıp hamur
gibi her şekle girebilen bir şeydir. Sen onlara, işi neden
sana vermeleri gerektiğini benden çok daha iyi
anlatabilirsin. Ama seni dinlemezler, oysa beni dinlerler.
Çünkü ben aracıyım. İki nokta arasındaki en kısa yol, doğru
çizgi değildir. Aracıdır. Ne kadar çok aracı varsa, yol o
kadar kısalır. Hamur psikolojisi budur işte.
Sayfa 504Kitabı okuyor
Kendine İyi Bak
Favori şiirlerimden 🎤📖🎧
Kendine iyi bak
Bir veda değil elveda
cümlesidir çoğu zaman
O üç kelimeden çok daha
fazlasını gizler içinde
Kendine iyi bak
Bir Adın Kalmalı
bir adın kalmalı geriye
bütün kırılmış şeylerin nihayetinde
aynaların ardında sır
yalnızlığın peşinde kuvvet
evet nihayet
bir adın kalmalı geriye
bir de o kahreden gurbet
1984. 
1984
Mükemmel bir totalitarizm kitabı.Bence George zaten totalitar rejim,hatta en iyi siyasi yazar.Dürüst konuşmam gerekirse,EN İYİ YAZAR.Fakat kişiye göre değişir.Her neyse,bu kitaptakı Winston Smit karakterimiz kendi-kendini uçuruma sürükleyen toplumun düşünce suçu işleyen---fikir sahib olan pek çok ülkedeki herhangi bir kölenin yansımasıdır.İnsanlar devletten---Büyük Kardeşden(Ki öyle biri varsa) o kadar çok korkmuşlar ki,kendilerini onu sevdiklerine bile inandırmışlar.Ve devlet kendi saçma kanunlarına uymayanların cezalandırılmasını her kesin borcu olduğunu bildirerek insanların da bir-birinin en ufak davranışını bile polise bildirmesine muvaffak olmuşdur.Kitabın en ikonik sözü belki de buradan bir alıntı:
~Kestane ağacı altında sen beni satdın,ben seni...
Kitap o kadar korkunç ki,okurken tamamen fantasik gibi geliyor,fakat Stalinin siyasetini araştırdıktan sonra geçmişten bir alıntı olduğu çok açık belli.Bunu daha derinden kitapı okuduktan sonra youtube'taki Portal kanalından izleyerek öğrene bilirsiniz!İyi mütaileler!
Ben kadınları sevmiyorum, dedi çocuk.
Sevmiyor musun? Niye?
Dedikodu yapıyorlar, dedi çocuk.
O zaman kadınları değil, dedikoduyu sevmiyorsun sen, dedi adam.
Sayfa 35Kitabı okudu
Benimle ilgili hiçbir şey bilmiyorlardı. Nasıl bilebilirdi ki, kendini en yakınım sananların bile benden haberi yoktu.
Oysa ben en çok, kötü bir şeyler söylediğimde ya da yaptığımda birinin kolumdan tutup "Bu sen değilsin," diye beni sarsmasını isterdim, neyi yapıp yapmayacağımı, neden yaptığımı bilecek kadar kim olduğumu bilmelerini. Oysa onlar hep şu şekildeydi: "Bunu yaptın, kötü birisin," falan filan. İnsanların çoğu hiçbir bok bilmiyordu ve kendi günahlarını sürekli şeytana iteleyip duruyordu. Acaba Tanrı da yarattığı kulları yoldan çıkarken, sorunun yaratılışlarında olduğunu hiç düşünüyor muydu yoksa o da her şeyden şeytanı mı sorumlu tutuyordu?
Evet, insanların yaptığı tam olarak buydu; kendi günahlarını başkalarının günahlarıyla örtmek ve o günahı işlemediği için önce şükredip sonra tanrılarından istedikleri başka şeyleri daha dilemek. Maneviyata önem veren biriydim ama bir şeyi istiyorsanız gidip türbelerden dilenmeyi hak etmiyordunuz, bir şeyi gerçekten istiyorsanız onun için savaşmalıydınız. Kaybedeceğinizi bile bile, çünkü uyarmalıyım ki Tanrı sizi dinlemiyor, Tanrı sadece şeytanı izliyor.
"Kendi hayatını istedi."
"O benim hayatım!" diye sesimi yükselttim. "Bu seferkine dokunma demedim mi? Ulan bir kere gelip sormadın bana nasılım," derken sesim titredi. Küçük bir çocuk gibi ağlamamak için yutkunup devam edebildim. "Küçüktüm daha, on yediydim! On yedi! O gün gelip bir kez saçımı okşayıp da teselli etmedin beni. Suçluluktan ölüyordum, ölüşümü izledin. Omzuma korur diye damganı bastığında uçurumdan aşağı ittin beni ama ölürken bir kere görmedin. Ölüyordum lan ben. Gözlerinin önünde ölüyordum, ben ölürken bana bir kere babalık etmedin. O beğenmediğin adam hayatımı kurtardı benim. Bir hayat hikayesi anlattı bana, bir fotoğraf gösterdi. Yaşama hevesimi o fotoğraftaki gülüşte buldum, sen gittin o gülüşü de aldın elimden."
Zerdüşt delikanlının yaslandığı ağacı tuttu ve şunları söyledi: "Bu ağacı ellerinle sallamak isteseydim, gücüm yetmezdi buna. Oysa gözümüzle göremediğimiz rüzgar ona istediği gibi eziyet ediyor, onu eğip büküyor. Görünmez ellerdir bize en kötü eziyetleri çektirenler, bizi eğip bükenler. " Bunun üzerine delikanlı şaşkınlık içinde ayağa
Sayfa 36Kitabı okudu
"O sen sen
Gölgemi bırak beni sürme
Ben benimleyim."
Sayfa 204 - BeyanKitabı okuyor
