Tekrar tekrar okunmayı hak eden nadir eserlerden birisi benim için Notre Dam de Paris. Her okuyuşta farklı bir tat aldığım, okumaktan her zerremle zevk aldığım bir şaheser. Hugo'nun başyapıtı, 15. yüzyıl Fransa'sının yansıyan yüzü.
Bu kusursuz yapıt Quasimodo'nun çaresiz, karşılıksız aşkını, Frollo'nun kimliğinin arkasına saklanarak fiziksel aşkı uğruna yapamayacaklarını, Phoebus'ün anlık hevesini aktarıyor bizlere. Alt metindeyse 15. yüzyıl Fransa'sının karanlık sokaklarına, gözümüzü alamadığımız müthiş mimari yapıtlara seyahat ettiriyor bizleri yazarımız.
Yarattığı mükemmel karakterlerle kitabı okumaktan ziyade yaşadım. Güzellik algısının dışında kalan Quasimodo'nun aşkı bulmasıyla insan olduğunu hissetmesini, bir taraftan tüm tabularını sorgulayarak hiç tatmadığı bir duyguyu ilk defa yaşayan Frollo ve tüm yaşananlara kimliğinin arkasına saklanarak sebep olması, bir taraftan da gelip geçici bir aşkla Esmeralda'yı aşk batağına sürükleyen Phoebus. Ve tabi ki bu üçgenin merkezi güzeller güzeli Esmeralda...
Bu şaheserin müzikali de tıpkı kitabı gibi tekrar tekrar dinlenmeyi/izlenmeyi hak eder. Zavallı Quasimodo'nun çaresizliğini sesiyle aktaran Garou ile bunu hissedebilecek, Tu Vas Me Détruire ile de başdiyakozun saplantılı aşkını iliklerinize kadar yaşayacaksınız. Müzikali sesiyle büyüleyen Bruno Pelletier'i dinledikten sonra eseri tekrar okuma ihtiyacı hissedecek, bu dürtüye karşı çıkamayacaksınız.
İyi okumalar, keyifli izlemeler/dinlemeler. Kitabın ardından muhteşem müzikali de hayatınıza dahil etmeniz dileğiyle...
Saatler gibi , 
Michael Cunningham 'ın bu romanı da yaşam tarzlarımıza başka açıdan bir bakış sunmaktadır. Şok ve artçı sarsıntılarla dolu bu kitap, güzelliğin kullanım alanları, sevginin ve aşkın hayatımızdaki yeri hakkında derinlemesine düşünmemizi ve hissetmemizi sağlar.
Bir anlık yanlış
