Bir Didem Madak romanı daha bitirmenin haklı gururu, burukluğu var içimde. Karantina günlerimde hem hüzünlendirdi hem gülümsetti beni. Fiziki karantinayı atlatırken yanımda oldu, ruhani karantinamda da zihnimde olacak dizeler bıraktı.
Neden bilmem, Didem Madak okurken hep üzgün hissederim kendimi. Buruk bir gülümseme ile okurum, çizerim satırları. Okuduğum her dizesinde garip bir duygu sezdim şimdiye dek.
Didem Madak hayat hikayesini satırlarına ustaca işleyen bir yazar. Kalemi oldukça yalın ancak anlamı derin cümleleri, dizeleri var. Her gece bir kaç şiirini katmak istiyorsunuz hayatınıza. Şiirinin bir biçimi yok. Uyak, kafiyeyi asla önemsemiyor. Kimi zaman düzyazı şeklinde kimi zaman dörtlük şeklinde. Belirli kalıplara sokamıyorum onu bu sebeple.
“Çünkü çok çalışmam gerekiyordu ve depresyona girmeye vakit bulamıyordum. (Syf:90)”
Keyifli okumalar!
