Bu yüksek intihar oyununun içinde birbirimizi genellikle haftalarca tamamen rahat bırakıyorduk. Ders çalışıyor ve intiharı düşünüyor, kitap okuyor ve intiharı düşünüyor, büzülüp uyuyor, rüya görüyor ve intiharı düşünüyorduk.İntihar düşüncelerimizde yalnız bırakıldığımızı, rahatsız edilmediğimizi hissediyorduk, kimse bizimle ilgilenmiyordu.Her an kendimizi öldürmekte özgürdük ama kendimizi öldürmüyorduk. Birbirimize daima öylesine yabancı olsak da aramızda yüzbinlerce kokusuz insan sırrından hiçbiri yoktu, bildiğimiz kadarıyla sadece kendi başına doğanın sırrı vardı.Günler ve geceler bizim için, her tarafı eşit siyahlıktaki sonsuz bir şarkının dizeleri gibiydi.
"Evet her şey bir rüya gibiydi ve en kötüsüde hâlâ rüyanın içinde olmak ."
Sanki rüya aleminin bilinmeyen bir noktasında çaresizce kurtarılmayi bekliyordu.
Evler aynı ama kapısı, penceresi yoktu.
Güneş var ama her yer kapkaranlikti.
Sokaklar bomboş, bir hiçliğin ortasında gibiydi...
Sayfa 141Kitabı okudu
22/11/63 - S. KING /2023'te okuduğum en iyi kitap!
"Gerçekten sessiz biri misinizdir?"
Gülümsedi. "Kimin dinlediğine bağlı." (s. 348)
Ve bitti. 
Orhan Veli Kanık misali, kelimelerin kifayetsiz kaldığı yerdeyim. Aylarımı alan, hayatımın birçok evresine şahitlik eden, gittiğim her yere benimle gelen o kitabın kapağını kapattım. Peki ya ne olacak şimdi? Jake ve Sadie'nin olmadığı bir
Küçük bir çocukken bir dizi rüya gördüm. Uykumda çığlıklar attığım için uyandırırlardı beni. İlk gece babam yanıma gelip ne olduğunu sordu, ona anlattım. Stacy Teyze'min ölümünü gördüğümü anlattım. Stacy Teyze'min gayet iyi olduğunu söyleyip beni yatıştırdı. Yatağıma döndüm.
"Ama Stacy Teyzem ertesi gün öldü.
"Yaklaşık bir hafta sonra aynı şey tekrarlandı. Bir başka rüya gördüm, çığlıklar atarak uyandım. Babam odama gelip neler olduğunu sordu. Ona dedemin ölümünü gördüğümü söyledim. Bu kez sesi endişeyle titremesine rağmen dedemin iyi olduğunu söyleyip beni yatıştırdı, ben de yeniden uykuya daldım.
"Ertesi gün dedemi kaybettik tabii.
"Birkaç hafta boyunca hiç rüya görmedim. Sonra başka bir rüya gördüm, babam yine odama gelip ne olduğunu sordu ve ona anlattım: Babamın ölümünü görmüştüm. Tabii kendisinin gayet iyi olduğuna ve bu konuyu daha fazla düşünmemem gerektiğine ikna etti beni, ama sarsıldığını görebiliyordum. Bütün gece odasında bir aşağı bir yukarı dolaştığını duydum. Ertesi gün kendinde değil gibiydi, sanki her köşeden bir şeyin çıkmasını ya da başına düşmesini bekliyormuş gibi tedirgindi. Erkenden kasabaya indi ve uzun süre dönmedi. Eve geldiğinde bütün gün bir kazaya kurban gitmeyi beklemiş gibi huzursuzdu.
"Aman tanrım," dedi anneme. 'Hayatımın en kötü gününü geçirdim!'
"Sen bir de benimkini duysan,' dedi annem. 'Sütçü bu sabah verandaya yığılıp kaldı, ölüverdi adamcağız!'"
Ekim Ayı Hikaye Etkinliği/ Rüzgar-ı Berceste
Rüzgarı Berceste
Geceydi...Bir sokak...yürüyordu adam...yaşı 30...yolun yarısına 5 kalmıştı.Ama bu umrunda değildi...
Ellinde karanfiler...Mutluluk ruhuna yayılıyordu.Sevdiği kadına ulaşmak için daha çok sıklaştırdı adımlarını...az kaldı...merdivenler..ve kapı...
Tak...tak...
-Kim o?
"Burçinim ben geldim birtanem..."
-Bu ses
"Yağmurlu ikindilerde görülen hüzünlü bir rüya gibiydi hayat."
Eller
Ellerine baktı, farklı bir zamanda başkasına aitlerdi sanki. Falcıların hayat çizgisi dedikleri şey yarıda kesilmiş gibiydi. İnsan, kendinin kendisi olduğunu nasıl anlar bilmiyordu? Öyle her şeyi anlayabilecek durumda değildi zaten şu anda. Çözmeliydi olan biteni, tek yolu buydu kurtulmak için içinde olduğu durumdan ya da bedenden. Tekrar baktı
İnsanda vicdan olmadıktan sonra.......
Ayakkabıcı, yeni getirdiği malları vitrine yerleştirirken, sokaktaki bir çocuk onu izlemekteydi. Okullar kapanmak üzere olduğunda, spor ayakkabılarına rağbet fazlaydı. Gerçi mallar lüks sayılmazdı ama küçük bir dükkan için yeterliydi. Onların en güzelini ön tarafa koyunca, çocuk vitirne doğru biraz daha yaklaştı. Fakat bir koltuk değneği
İçinde bir şeyler susmuş gibiydi. Ya da tüm dünya susmuştu veya dünya ile arasına kova bir duvar girmişti.
Geçmişte yaşanan mutluluklar da
rüya ürünü değil mi? Büyük sevinçleri
anarken "rüya gibiydi" denmez mi?
