Herkes birini özlüyordu, teker döndükçe herkes sevdiğinden biraz daha uzaklaşıyordu...
Sizce?
İşte, iki gözüm, ciltlerle kitabın, saatlerce tefekkürün yapamadığı işi iki kirli kâğıt başarır. Sen ruhumuzun bu kadar ucuz bir bedel mukabilinde takla atmasını haysiyetine yediremediğin için belki daha asil sebepler peşinde koşarsın, gökyüzünde birkaç yüz metre daha yükselen bir bulut, yahut ensene doğru esen serince bir rüzgâr, yahut o esnada aklına gelen zekice bir fikir, sana bu değişmenin sebebi gibi görünmek ister. Fakat söz aramızda, iş bunun tamamıyla aksinedir, cebimize giren iki lira sayesindedir ki havanın biraz açıldığını görmek, rüzgârın serinliğini hissetmek, hatta akıllıca şeyler düşünmek mümkün olmuştur..
“sadece…mutluluğun o kadar da uzak olmadığını düşündüğümde hayat biraz daha kolaylaşıyor sanki.”
Sayfa 184Kitabı okuyor
"Var olmak, algılanabilir olmaktır." 
George Berkeley
Kitabın başlığını görür görmez alıp mutlaka okumam lazım diye düşündüğüm bir kitaptı. Aslında inceleme yazmayı düşünmüyordum ama bugün kitaba göz gezdirince yazma isteği duydum. Hem meraklandıran hem de bazı yerlerde sıkan bir kitaptı. Varoluşçuları merakla okudum, Dilbilimcilerde sıkıldım
"Hayır, özgür değilsin." dedi. "Senin bağlı bulunduğun ip, öbür insanlarınkinden biraz daha uzun, hepsi bu kadar."
Sayfa 326Kitabı okuyor
Evrimsel bakış açısına göre, anneden aktarılan genler ile babadan aktarılan genler arasında annelik yatırımının miktarı konusunda bir çatışma bulunmaktadır. Örneğin, babadan gelen genler, anne için en ideal olandan daha fazla miktarda kaynak çıkarmak üzere seçilime uğramış olabilir. Buna karşılık, anneden gelen genler ise annenin en ideal değerine daha yakın veya hatta bu miktarın biraz altında bir miktar kaynak talep edecek şekilde seçilime uğramış olabilir.
Sayfa 85-86Kitabı okuyor
Kalbimizdeki boğuntu biraz daha ağırlaşıyor. Bizi, gerçeğimize biraz daha çeviriyor. Sonra bir gün, Hanımı parmaklarınızın baktığı yerlerden, kirpiklerimizin Haganı kıvrımlarından, arzularımızın terleyen yalnızlığından bize gülümsemeye başlıyor. Biz görmeye başlıyoruz. Sevmeye başlıyoruz. Acıyı anlıyoruz. Yaşamaya inanıyoruz.
Sırtüstü yatmak arasıra tadılan bir rahatlık olmak tan çıkıp süreklilik kazanıncaya ve sonunda degişmez kural oluncaya kadar. Sen şu an da karanlıkta sırtüstü yatan bundan böyle kollarını bacaklarına dolamak ve başını daha fazla eğilmez olana dek eğmek üzere doğrulamıyacaksın. Ancak yüzün sonsuzca yukarı dönük boşu boşuna masal uydurmaya çalışacaksın. Sözcüklerin nasıl sona ermekte olduklarını duyana kadar. Herbir anlamsız sözle sonuncuya biraz daha yaklaşarak. Ve uydurduğun masalın da. Karanlıkta seninle birlikte olan kişinin masalının. Karanlıkta seninle birlikte olan kişi masalını uyduran kişinin masalı. En sonunda çabanın boşa gitmesi ve sessizlik çok daha iyi değil mi. Ve senin herzaman olduğun gibi olman.
