Nasıl güzel bir kitap! Nasıl dokunaklı, insanın içine işleyen bir hikâye… Daha ilk sayfada sürükleyiciliği ile içine çekiyor okuru. Kitap, bir ailenin her bir ferdinin okura iç dökmesi olarak biçimlenmiş. Kitapta ne kadar karakter varsa hepsinin en gizli sırlarına, en derin düşüncelerine tanıklık ediyorsunuz. ‘Acaba sonraki sayfada ne olacak? Kim ne düşünüyor?’ dedikçe elimden bırakmadan okuyup bitirdim. Şermin Yaşar, duyguları o kadar başarılı şekilde yansıtmış ki okurken iç çekmeden, gözyaşı akıtmadan, başınızı sayfalardan kaldırıp duvarlara bakarak düşünmeden yapamıyorsunuz. Kitabın aynı zamanda eğlenceli, güldüren bir dili de var. Bir cümleyi okurken gülümseyip iki cümle sonrasında kendinizi bir anda ağlarken bulabilirsiniz. “İyi ki okudum.” ve “Mutlaka okunmalı.” dediğim kitaplardan biri oldu.
