bu,ne hoş bir nida..
"Zambağım benim. Düşüncelerimle okşadığım, ruhumla öptüğüm, insan şeklinde açmış çiçeğim"
MÜSLÜMAN OLARAK ÖLENLERİN DURUMU
Müslüman / İnanrak ölen bir insanın durumu
1. Melekler bu ruhu Cennet ipeklerinden bir ipeğe sararlar ve o insanın aklından ve ilminden hiçbirşey kaybetmemiştir.
2. Melekler o ruhla semeya doğru yükselirler. 1. kat dünya semasına varırlar.
3. Cebrail as dünya semasına çıkar kimsein diye sorulur ben Cebrail as yanımdaki de filan kişi diyerek
Sayfa 12Kitabı okudu
Mübarek Hasan Basri Hz.leri vefatında tebessüm eyledi. Etrafındakiler hayatında hiç gülmeyen bu zata taaccüb ederlerken, o , "hangi günah" diyerek ruhunu teslim etti. Bir zat rüyasında görüp sordu:" Ya şeyh dünyada gülmezdin, ve ( hangi günah) dediğine sebep ne idi?" Buyurdu: "O
halde iken bir nida işittim" Ya melekülmevt şiddetli tut; üzerinde bir günah kalmıştır" hitabı bana hoş geldi dedi.
Diğer bir kimseye de manada gözükmüştü, mübarek zat bir buraka binmiş, başına taç giymişti. Ve derlerdi ki:" Allah Hasan'dan hoşnut oldu ve Hasan Allah'ına kavuştu".
Ağaçlar bize ne söyler
Musa aleyhisselam ve ailesi Medyen'den Mısır'a doğru yola çıktıklarında Tur Dağı'nın eteklerinde konakladılar.
Geceydi, hava soğuktu. Derken dağın tepesinde, karanlığa delip geçen bir ışık göründü. Bu, bir ateş olabilirdi,
"... Ailesine' Siz durun!' dedi.' Ben bir ateş gördüm. Belki size bir haber getiririm; yahut o ateşten bir kor getiririm de ısınırsınız. '" (Kasas Sûresi, 29)
Ve ışığa doğru yürüdü. Dağa giden yol, Kutsal Tuva Vadisi' nden geçiyordu.
Musa Nebî (as) oraya vardığında, o kutlu mekanda yer alan vadinin sağındaki ağaç tarafından nida olundu:
" Ey Musa, Ben Âlemlerin Rabbi olan Allah'ım. "(Kasas Sûresi, 30) Ve Musa Nebî'ye (as) peygamberlik böyle verildi.
Ne zaman çiçek açmış yahut meyveli bir ağaç görsem, Kutsal Tuva Vadisi' nin sağındaki o ağacı hatırlar ve Allah'ın büyüklüğünün gereği olarak, izzet ve azametine, dalları ışıl ışıl yanan bir ağacı sebep kılıp perde ederek, Peygamberine nida ettiği gibi, biz sıradan kullarına da - bir bakıma- türlü türlü ağaçların arkasından nida edip seslendiğini hayal ederim.
Yeryüzünün bu bağ ve bahçelerinde gezip dolaşırken kiraz ağaçlarının, şeftali ağaçlarının, mis kokulu ıhlamur ağaçlarının, ballı incir ağaçlarının, tatlı dut ağaçlarının, hoş elma ağaçlarının, dalları yerde iğdelerin, serin gölgelikli salkım söğütlerin ve ulu çınarların "tarafından" çok değil azıcık dikkatle ve kalbinin kulakları ile dinleyiversen, aynı nidanın geldiğini işitirsin: "... Ben Âlemlerin Rabbi olan Allah'ım."
Ömür Hızla Geçiyor
Hz. Ömer radıyallâhü anh şöyle demiştir: "Her gün, falan ve falan kişi öldü, diye sesleniyorlar. Ömer öldü! diye nida edecekleri gün de kesinlikle gelecektir."
Hz. Ali Efendimiz radıyallâhü anh şöyle demiştir: "Sen dönüp kaçsan da ölüm koşarak sana geliyor. Çok yakında buluşma gerçekleşecek!" (Nehcü'l-belâğa, VI, 87.)
Hasan-ı Basrî rahimehullah şöyle demiştir: "Ey âdemoğlu! Sen zamansın. Her bir gün gittiğinde senin de bir parçan gider." (Zehebî, Târihu'l-İslâm, IV, 104; Ahmed b. Hanbel, Kitâbü'z-zühd, s. 278.)
Hasan-ı Basrî'nin bu sözünden esinlenerek şair şöyle demiştir:
Ömrünün sırtına binmiş gider insan
Bir seferdedir, geçen günlerle yıpranan
Her gün ve her gece uyuyup uyandıkça
Dünyadan uzaklaşıp, kabre yaklaşan.
Şu beyit de bir hakikati ifade eder:
İnsan sevinir geçip giden gecelere,
Giden kendisidir hâlbuki geceler geçtikçe.
Ömrün ne kadar kısa olduğunu anlatan en hoş şiirlerden biri de şudur:
Çocuk doğduğunda kulağına okurlar ezanı
Öldüğünde kılınır sadece cenaze namazı
Bu da gösterir öylesine kısadır ömür
Sanki hayat, ezanla namaz arası.
