yaşadığı yerin hep yabancısı kalmış olanlara ,
"Mavi gözlerimde biriken ne varsa, buğulu, şiirli, hülyalı; kuyuda kaldı. Ötesine geçemediğim denizin kıyısında nasıl kaldımsa bir gün çaresiz, kırgın; uzaklar öyle gerilerde kaldı."
Kitaptan çok 
Ayfer Tunç hanımefendiden bahsetmek istiyorum. Bu kitabından sonra onunla tanışabilmeyi o kadar istedim ki...
Yazdıkları, hayal gücü, aklından geçirdikleri, bu cümleleri nasıl kurabildiği, bu hikayeleri nereden esinlenerek, nasıl bir zihinden süzerek yazabildiğinin merakı ve haklı hayranlığı içerisindeyim.
İnsanı, dünyayı, dünyanın içinde sıkışmış insanı, insanın içine sığmış dünyayı öyle güzel, öyle sıradışı aktaran hikayeler okudum ki sayfalarda etkisi uzun süre kalacak bende.
Biraz da 
Evvelotel 'den bahsetmem gerekirse, içerisinde 18 başlığa yer verilmiş. Başlık diyorum çünkü bu başlıklar tek bir hikayenin iki parçasının ayrı başlıklarda sunulmasıyla oluşturulmuş. Yarısından sonra bize tanıdık gelecek hikayelerin bilinmeyen kısımlarını okuyoruz deyip, bu gizi okuyacaklara bırakıyorum...
Yalnızlık, çaresizlik, sevgisizlik, dünyaya yabancılaşma, insanlara yabancılaşma ve sonunda kendine yabancılaşma; kısaca kendinizden her hikayede birçok şey bulup birçok tanımlamayı kendi içinizi dinliyormuş gibi hissedeceksiniz ki, anlamamak mümkün olmayacak, hiçbir şeyi...!
