Seyran atı ve çekip getirdi, çardağın yanına bıraktı. At yerinden kıpırdamadı. Seyran atın boynunu, sağrısını, alnını durmadan okşadı. Yüzünü yağız atın yüzüne dayadı, bir süre atla yüz yüze kaldılar.
Memed düşündü, bu dostluk geceleri kurulmuş olsa gerek, dedi kendi kendine. Geceleri yan yana durmuşlar, böyle sarmaşmışlar da at onun kokusuna alışmış. Yoksa bir anda bir atla bir kadın dost olamaz..