Ahh Kürk Mantolu Madonna n'aptın sen bana böyle?..
Asla...
Anlamadığım ne biliyor musunuz?Olamadım!...
Hicbir zaman ettiğim lafın arkasında duramayan,sözünü tutamayan,her seferinde yalan söyleyip karşısındakine eziyet çektiren,ve her seferinde vebal alıp kalp kıran birisi olamadım...
Bir de şu var,
Hiçbir zaman kendimin yaptığı hatalar için başkalarını eleştirmedim ben.Insan önce kendisine bakmalı
"Yanıldım mı yoksa beni yanılttın mı, bilmiyorum. Ama büyük bir hayal kırıklığı yaşattığını fark ettin, değil mi?"
Karşılık bulamayacağız, dünya çok tepkisiz. Küçükken etki-tepki denklemine inanırdım sen dünyaya nasıl yaklaşırsan, ona bir yumruk atarsan sana aynı şiddetle yumruk atar yere yığar. Sen ona bir çiçek uzatırsan ve iyiliği için toprağa bırakırsan senin yollarına bu çiçekten eker, büyütür. Güzellik güzellik bulur elbette o çiçekleri tüm yollara serptim, cahillik etmedim. Doygun ve ahlaklı bir kalbim var diye nitelendirdim kendimi; olabildiğince kavgadan kaçtım, anlaşma yaptım hayatıma, tüm sevdiklerime. Kalbim kırıldı, yanıldım. Her ektiğim iyiliğin karşılığında bana sağlam bir yumruk attı. Her yumruk iyimser olarak nitelendirdiğim kendimi kusursuz öfke dolu bir yalnızlık haline getirdi. Ağacın tüm dalları kurumuş, benim hayat ağacım kutsallığını, çekiciliğini karamsar ve katransı o görüntüsünden alıyordu. Bu kutsal ağaç olması gerektiği bataklıkta, içine çektiğin balçık kokusuyla kaplı bir halde duruyor. Dünya beni kandırabileceği türden bir denklem için çok geç kaldı, insan parıltısı gözleri kör eden bir bataklıktayken bu çok daha zor elbette. Kavga ettiğim tüm kralların, komutanların, büyük savaşların ve en büyük katliamların yaşandığı bilgeliği yalnızlığı olan soluk mavi nokta; en yakın dostu zaman en güçlü silahı ölüm. Kaybedeceğimi bilerek savaşıyorum, beni buraya sürükleyen tüm hayal kırıklıklarına teslim olmuyorum, sanırım ölmek için haddinden fazla çalışıyorum. Bahsettiğim tüm çiçeklerin mükafatı beni ölüm ile azmetmen olur.
Benim bir suyum vardı akıyordu
Bir toprağı yeşertip akıyordu
Bir yerlerde birikmeden akıyordu
Öyle sakin öyle ince öyle güvende akıyordu
Yine akıyor ama yanıldım
Yine akıyor ama otlar cılız
Güneşler soluk günlerde aksak gibi
Bir avuntu buldum avunuyorum
Katlandıkça arınıyorum
...
Sayfa 171Kitabı okudu
