Kader divanını zulümle kurmuş
Cellâdı bile can korkusu vurmuş!
Fakat heyhat!... O ateş ısıtmak için değil, etrafı yakmak için tutuşmuş; o insanların yüzde biri yangını söndürmeye uğraşıyorsa, yüzde doksan dokuzu can korkusu ile kendini bile kurtarmaktan aciz kalmıştır. Bir kısmı da, mahşer gününde, Tanrı katında affa erişen kulların biri hayatına kastedecek kadar hırslı, cehenneme atılsa tamahından, ateşlerini koynuna saklayacak kadar alçak insanlardır. O korkunç ve dayanılmaz belalar arasında bile yine katilliğe, çalıp çırpmaya uğraşıyor.
Sayfa 53Kitabı okudu
"Seni seviyorum,” dedim bir kez daha ve titrek elimi uzatarak elini tuttum, dudaklarıma götürdüm, öptüm. Hiç karşı koymadı ama olduğu yerde hafifçe sindi. Haşin değil fakat çatık kaşların eşlik ettiği, kederli ve şaşkın bakışını görebiliyordum. Ardından bir karara varmış gibi elimi kendine doğru çekti ve aynı anda kendisi de biraz öne
Deniz, bu yerde ölüm korkusu kadar derin;
Kocaman bir kuş gibi geliyor peşimizden,
Ruhu, bu kapkaranlık suda can verenlerin..
Bir çıkmazın ortasında kaldığınızda kendinize başka çıkmazlar arayın. Olaylar daha iyiye gitmeyecektir ama ölümün korkusu ve yaşama arzusu arasında gidip gelen zihinleriniz kaslarınıza hükmedecek ve sizi içinde bulunduğunuz çıkmazdan kurtaracaktır.
Sayfa 230Kitabı okudu
Bir can korkusu ile sevgiliden kaçar mıyım artık?
Sayfa 125
"Zira kaybetme korkusu, kaybetmenin kendisinden bile kuvvetlidir.Korku, gerçekten daha fazla can acıtıcıdır. Korkuya yenik düşen, canını açık yara hâline getirir."
Vazgeçiyorsun…
''...
Kırk cümle kuruyorsun, ağzını açmadan vazgeçiyorsun.
İncinme değil bu, insana olan inancını yitirme. Yaranı evde bırakıp çıkıyorsun sokağa. Öyle bir uzaklık ki, şikayetin sularını çoktan geçtin. Hiçbir şeye öfke duymuyorsun. İnsan boylu boyunca bir hastalık. İnsan korku. İnsan yıkım. İhtiraslarının külü insan.
İnanmıyorsun artık. Anlamamak değil, inanmıyorsun! Can sıkıntısı değil, inanmıyorsun! Yaşamak korkusu değil, inanmıyorsun!''
Şu çağın en büyük derdi insan. Dostu, sevgilisi, iş arkadaşı, akrabası... Seçebildiklerimiz de seçemediklerimiz de dert olabiliyor. Her şey yolunda gitse, insanlar zaman zaman can sıkıyor. Sonra da hiçbir şey olmamış gibi soruyorlar, neyin var? Cevap veriyorum onlara: "Benim bir şeyim yok. Doğru insana rastlamadım, hepsi bu."
Sayfa 45
YARALISIN
Dalıp dalıp giden bakışlarını
Bir uçurumun dibinde buldum.
Yaralıydı
Üstelik kan kaybediyordu unutlarım
Bilirsin, aşktan öte
Can gibi sevdim seni.
Nasılda hasretti
Yüreğim maviye
Ve sınırsızlığına özgürlüğün.
Sevgim hala amatör
Hala çocuksu
Ve içimde hala
Seni yitirmek korkusu.
Sayfa 13
