"Çocuklar popüler kültürün etkisi altında saygısız ve kendi kendine zarar veren bir hale gelmeye özendiriliyor. Aileler, endişe içinde bu duruma bir çare bulmaya çalışıyor."
İlk darbeyi, aşkın güçsüzlüğü ile karşılaştığımda yedim. Aşk güçsüzdü, çünkü insanın yalnızlığına çare değildi. Sevdiğiniz kadınla hayatı bölüştüğünüzü sanırsınız ama gelişmenize engel olamazsınız; o da kendi gelişmesine. Bu gelişme sizi iki yabancı yapar sonra. Çünkü gelişme öyle yavaş olur ki, birbirinizin gelişme süreçlerine katılmak aklınıza gelmez.
Kış, tabiatın öldüğü bir mevsim değil; aksine, içinde baharı saklayan, yeniden dirilişin hazırlığını yapan bir dönem… Tıpkı insanın da hayatında kendini toparlamak, içe dönmek ve yeniden hazırlanmak için fırsat bulduğu dönemler gibi…
Azınlığın servetini himaye edip ekseriyetin açlığına çare düşünmeyen hükümetlerin hiçbiri bu dünya yüzünde payidar olamayacaktır.
Aşk çaresiz bir derdin içinde kaybolmak mıydı, kaybolduğunu sandığı çaresizliğin içinde bir çare bularak yarayı sarmak mı?
Sayfa 5
