Saat üç. Bir şey yapmak istediğinizde, ya çok geç ya çok erken bir saat. Öğleden sonra acayip bir an. Hele bugün hiç çekilmiyor.
Sayfa 30Kitabı okudu
"Bir üye kürsüde konuşmasına başlayacak üyeye psikiyatri kliniğinde zeka testi yapmışcasına bağırıyor.
-Geri zekalı herif
Kürsüdeki çok sakin biçimde yanıt veriyor.
-Sayın başkan, parlamentodan acayip bir varlığın sesi geliyor, lütfen susturun."
Sayfa 36 - Umag yayınları 1 ekım 1984Kitabı okudu
Her insan taş levhalar oyabilir, bir kehanet satın alabilir, herhangi bir tanrısal varlıkla gizli ilişkideymiş gibi görünebilir, kulağına bir şeyler fısıldar gibi yapan bir kuş yetiştirebilir ya da istediğini halka kabul ettirmek için daha başka birtakım kaba yollar bulabilir. Bunlardan başka bir şey bilmeyen bir adam birtakım sersem sepet insanları bir araya getirebilir belki, ama hiçbir zaman bir hükümet kuramaz ve yaptığı acayip işler çok geçmeden kendisiyle birlikte yok olup gider. Sonuçsuz göz boyamalar geçici bir bağ kurabilir ancak: Bu bağı yalnız akıl ve bilgelik sürekli kılabilir.
Sayfa 41
Zebralar, timsahların ağzını burnunu dağıtır, zürafalar aslanlara tekme atar, antiloplar sırtlanların karnına boynuz takar, yunuslar köpek balıklarının böğrüne pis burun vuruşu ile dalar...
Avuç içi kadar kuşcağızlar, yuvalarına doğru sinsi sinsi ilerleyen kolum kadar yılanları gagalayıp penceremekte hiç tereddüt tüketmezler...
Yavruları söz konusu olduğunda, her anne gözünü karartır ve kendi canını yavrucağızının canı uğruna vermekten çekinmez çünkü bir canlıya başka bir canı kendi canından daha çok sevdiren bir şeydir annelik...
Sayfa 118
Varşova kitap dolu, fiyatları da acayip bir sekilde ucuz. Çok rağbette olan bir yazar varsa o da Jack London. Halka açık okuma salonları var, sabahın saat sekizinden itibaren dolmaya başlıyor; ama Polonyalılar buralarda oturmakla yetinmiyorlar, hayatın her bir boşluğunu okumayla dolduruyorlar.
Annem, sütün bozulmasına yakın sütlaç yapardı. Tencere tencere sütlaç… Acayip mutlu olurdum. Bir gün, ortaokuldaydım, okuldan çıkıp gelmişim, üstümde üniforma var; annem de mutfakta sütlaç kaynatıyor. "Çok değil mi?" dedim tencerede kaynayan süte bakıp. "Bozulacaktı," dedi. Acıyı makul bir şeye çevirmek lazım. Bunu anlamıştım. Acımı dönüştürebileceğim makul bir şeyim yok. Bir yeteneğim olsaydı şayet, acımı kesinlikle dönüştürürdüm. Bir mahalleye yetecek kadar sütlaç kaynatırdım. Ama sanırım benim sütüm çoktan bozuldu. Galiba geç kaldım. Öyle sanıyorum ki bundan sonra yapabileceğim tek şey bu kokuyu gidermeye çalışmak.
Sayfa 97 - Karakarga Yayınevi
Tozlu raflarda kitap olmak, bu zamanda insan olmaktan çok daha yararlı..
İnsanlar bir yığın acayip şey söylüyorlar. Bazen, koyunlarla yaşamak çok daha iyi, konuşmaz koyunlar, yiyecek ve su aramaktan başka bir şey yapmazlar. Ya da kitaplar, dinlemek isterseniz size ilginç öyküler anlatır kitaplar. Ama insanlarla konuşurken durum başka, öylesine tuhaf şeyler söylerler ki, konuşmayı nasıl sürdüreceğinizi bilemezsiniz.
Sayfa 38
"Daha fazlasına ihtiyacın olduğunu söylemiştin sanki?" diye sordu.
"Tanrım, evet."
İki parmağını soktu Julia'nın içine ve onun, par- maklarının çevresinde kasıldığını hissetti, ıslaklığı parmaklarını sırılsıklam etmişti. "Şimdi, elimi becer Julia. Kendin mastürbasyon yaparken parmaklarını becerdiğin gibi, benim elimi
Sayfa 183
İnsan üzüldüğünde bedeni parçalarına ayrılmış, havaya uçurulmuş zannediyor kendini, biraz sakinleşince hâlâ tek parça olduğunu görmek çok acayip.
Tarih çok acayip, doğduğumuz zaman normalleşmiş olduğu için dünya kurulduğundan beri öyle sandığımız bir sürü şey eskiden nasıl da değişikmiş. Misal domatesin kırmızısını yemezlermiş çürük diye, yeşili yenirmiş...
Sayfa 152 - Nakarat, TenâhenkKitabı okudu
30'larımın en başındayım. Herkes, "30'a geldiğinde hayat acayip değişiyor," dedi bana. 30 oldum ve 40'ına gelen arkadaşlarım bu defa da "Of, 30'larda insan çok düşünüyor, 40'ta bir rahatlıyorsun," demeye başladı. Bi' rahatlama yaşına bir türlü gelemeyecek olmaktan endişe duyuyorum. Ama 20'lerimdeki kolektif depresyonu geride bıraktığım için mutluyum. 20'lerindeyken acıyı tek başına çekmenin, kaygıyı yalnız başına duymanın, bir başına stres olmanın, hatta birine gıcık olmanın, birinden intikam almanın mümkünatı yok. Eminim tüm örgütler yirmili yaşlarındaki insanlar tarafından kurulmuştur. Ayrıldın mı? Hemen toplanılır, o acı birlikte çekilir. Ayrıldığın kişi yeni biriyle mi birlikte oldu? Toplu halde o kişi stalklanır ve en feminist arkadaşların bile hareketi bir kenara bırakıp başka türlü bir kız kardeşlik duygusuyla kadından nefret eder. Otuzlarındaysan, "Tamam Ayşe Pürencim, en fazla bir yıl daha uyku hapını ikiye kırıp uyuyacaksın," diyorsun.
Sayfa 72 - Karakarga Yayınevi
