Neml 27/60-64
﴾60﴿ Peki gökleri ve yeri yaratan, gökten size su indiren kim? Biz o suyla, sizin bir tek ağacını bile bitiremeyeceğiniz güzel güzel bahçeler, bağlar yetiştirmekteyiz. Allah’tan başka tanrı mı! Doğrusu onlar yoldan sapmış kimselerdir.
﴾61﴿ Peki yeryüzünü yerleşmeye elverişli kılan, vadilerinden nehirler akıtan, yerde sarsılmaz dağlar yaratan, iki deniz arasına engel koyan kim? Allah’tan başka bir tanrı mı? Doğrusu onların çoğu gerçeği bilmiyorlar.
﴾62﴿ Peki darda kalan kendisine yalvardığı zaman imdadına yetişen, sıkıntısını gideren ve sizi yeryüzünün yöneticileri yapan kim? Allah’tan başka bir tanrı mı? Ne kadar da kıt düşünüyorsunuz!
﴾63﴿ Peki karaların ve denizlerin karanlıkları içinde yol bulmanızı sağlayan kim? Rüzgârları rahmetinin önünde müjdeci olarak gönderen kim? Allah’tan başka bir tanrı mı? Allah, onların ortak koştuklarından çok yücedir, münezzehtir.
﴾64﴿ Peki ilk baştan yaratan, sonra yaratmayı (durmaksızın) tekrar eden kim? Size hem gökten hem yerden rızık veren kim? Allah’tan başka bir tanrı mı? De ki: “Eğer doğru söylüyorsanız kesin delilinizi getirin bakalım!”
Çok okudum; çok öğrendim; çok düşündüm, çok tahlil ettim. Biliyorum ki, hayat denilen şey, içinde doğup büyüdüğüm bu hapishanenin dışında, gürültülü, geniş, aydınlık, acayip, hazin, neşeli, düz, yılankavi, inişli yokuşlu, bitmez tükenmez bir sahadır. Oradan bin türlü sesler işitiyorum; bu sesler her biri başka tarzda, bir başka lisanda bana, 'gel' diyor. Kendimi güç zaptediyorum. Fakat, bugün değilse yarın mutlaka bu seslerden birine doğru koşacağım. Mutlaka!..
Sayfa 122Kitabı okuyor
Bazı şeyler vakti zamanında olmayınca ve sırf olması gerektiği için oluyor ya işte o şeyin kıymeti kalmıyor.
İnsandaki o
Duygu,
Heves,
İstek ve her ne isim veriyorsanız verin, eğer vakti zamanında ve doğru kişide tahakkuk etmiyorsa; insan o şeylerin bir ömür boyu mahkûmu olup acı çekiyor.
Dikkat etmek lazım
Kimin ne konuştuğunu,
Ne paylaştığı,
Ne istediğini ve önemliyse ne kadar güvendiğini.
Hayatta bazı şeylerin telafi yoktur.
Hayatınıza gelenlere ve gidenlere dikkat edi. Kim ne kadar çok iz bırakmış veya ne kadar çok iz götürmüş.
Belki ondandır ki bazı insanların sizde bıraktığı özden dolayı başka insanlara karşı temkinli oluyorsunuz.
Bazen oluyor ya doğru insanı bulursunuz ama onu kaldıracak ve yürütecek takat sizde kalmaz.
Şuna çok üzülüyorum:
Bazı insanlar sırf bir kişiye zarar verdiklerini düşünürler ama bilmezler ki geride inanılmaz bir yıkım yaptıkları.
Yarın ne getirecek bilmiyorum, ama her şeyi doğru yapmış değil, "yaşadım" diyebilecek biri olarak ölmek istiyorum. Hayat hata yapmaktan korkmak için çok kısa. Korkmuyorum.
"Sen buralı değilsin herhal. Esir treni geliyor."
"Esir treni mi?"
"Esir treni ya. Sen nerelisin?"
"Tebrizliyim."
Adam dudak büktü, Settarhan'ın dünyadan habersiz biri olduğuna hükmetmişti. Kısaca anlattı.
"Osmanlı askerleridir bunlar, Kafkascephesinde Ruslara esir düşen askerler. Trenlerle Bakı açıklarında Hazar Denizi'ndeki yılanlı Nargin
bi hatırlatma
Eğer kilo alırsan insanlar çok yediğini, zayıflarsan hasta olduğunu, iyi giyinirsen gösteriş delisi, kötü giyinirsen fakir olduğunu düşünür, ciddiysen sıkıcı, eğlenceliysen olgun olmadığını, aklındakileri söylersen kaba, başarılıysan kibirli, zorlanıyorsan tembel, dürüstsen aptal, dürüst değilsen güvenilmez olduğunu düşünürler. Hayatta ne yaparsan yap insanlar seni eleştirecektir. O yüzden doğru olduğunu bildiğin şeyleri yap.
Onu en çok kaygılandıran, kendi mantığına duyduğu güvensizlikti: yavaş yavaş, önüne geçilmez bir çöküş içinde doğru düşünme yeteneğini yitirdiğinin bilincine varıyordu.
Çin’de geçen ve ülkenin tek çocuk yasasını, baskıcı yönetimini ve yöneticilerini satır aralarında sıkça eleştiren bir kitap 
Bayan Ming'in Hiç Olmayan On Çocuğu.
Arka kapak yazısıyla derinden etkiliyor ve insanı kendini sorgulamaya itiyor: “ Hakikat en çok hoşumuza giden yalanın ta kendisidir.”
Tuvalet temizlikçisi Bayan Ming ve onun on çocuğunun öyküsünü bazen şaşkınlıkla bazen şüpheyle ama hep büyük bir merakla dinleyen Fransız iş adamı arasında geçen bilgelikle dolu diyaloglar çok keyifliydi.
Hayal nerede başlıyor, gerçek nerede bitiyor? Ne yalan, ne doğru? Hangisi kurmaca, hangisi hakikat?
Sayfalar boyunca bir uçtan bir uca savurmuş okurunu 
Eric Emmanuel Schmitt . Sonunda da güzel bir ters köşeyle noktayı koymuş.
Keyifli okumalar diliyorum.
Eğer Müslümanlık Müslüman olan birisinin tek kimliği olsaydı, o zaman bu dini özdeşleşme elbette, o kişinin yaşamında karşı karşıya olduğu çok sayıdaki diğer tercihleri de halletmek yükünü omuzlamak zorunda kalırdı. Oysa bir Müslümanın sahip olduğu tek kimlik asla Müslümanlığı değildir. Nitekim, hem çoğulluğun inkârı hem de kimlik meselelerinde tercihin reddi, şaşırtıcı derecede dar ve çarpık bir görüşün oluşmasına neden olabilir. 11 Eylül olaylarının etrafında oluşmuş günümüzdeki bölünmeler bile Müslümanları bütün ayrım çizgilerinin her iki tarafına da yerleştirmiştir ve bizim de, bunlardan hangisinin doğru İslami konum olduğunu sormak yerine, bir Müslüman'ın politik, ahlaki ve sosyal yargıları ilgilendiren meselelerde farklı konumlar arasından tercihlerde bulunabileceğini ve yaptığı tercihten ötürü Müslümanlığından bir şey kaybetmeyeceğini kabullenmemiz gerekir.
Sayfa 86 - Henkel
Bizler, "tarih duyusu"na sahip insanlar: erdemlerimiz var bizim, tartışmasız, - iddia sız, bencillikten uzak, mütevazı; mertiz, kendimizi aştık, öz veriliyiz, çok müteşekkiriz, çok sabırlıyız, çok hatırşinasız: - tüm bunlarla belki de çok "zevk sahibi" değiliz. Sonunda teslim edelim: Biz "tarih duyusu"na sahip insanların en zor kavradığı, hissettiği, tadını aldığı, sevdiği şey, özellikle her kültürün ve sanatın kusursuz ve en son olgunlaşmış yanı dır, yapıtların ve insanların asıl seçkin yönüdür, çarşaf gibi denizi andırdıkları ve sütliman bir kendine yeterlilik içinde oldukları andır, tamama ermiş tüm şeylerin altın ve soğuk görüntüsüdür. Belki de bizim büyük tarih duyusu erdemi miz i y i beğeniyle en azından en iyi beğeniyle zorunlu bir karşıtlık içindedir ve biz, insan yaşamının, zaman zaman pı rıldayan küçük, kısa ve en üstün mutluluk durumlarım ve nurlanmalarım kendi içimizde ancak zorlamayla taklit ede biliriz: büyük bir gücün ölçüsüz ve sınırsız olanın karşısında gönüllü olarak durduğu o anlar ve mucizeler - bir ince zevk bolluğunun, ansızın boyun eğme ve taş kesilme anında, hala titreyen bir zeminde sabit durarak ve kendini-sabitleyerek yaşandığı yerde. Ö l ç ü bize yabancıdır, itiraf edelim bunu kendimize; duyduğumuz heyecan özellikle sonsuzdan, ölçü süzden duyulan heyecandır. İleriye doğru soluyan bir bey girin üstündeki binici gibi, sonsuzun karşısında bırakıyoruz dizginleri, biz modern insanlar, biz yarı barbarlar - ve ancak orada k e n d i mutluluğumuzu yaşarız, aynı zamanda en çok - t e h l i k e d e o l d u ğ u m u z yerde.
Sayfa 151
Çok sayıda doğru var, ama hiçbir doğru kişinin iç âleminde ruhu sükûna erdirecek bir yoğunluğa ulaşamıyor.
Sayfa 15Kitabı okuyor
2’nci olanın daha da müşterisi çok..
Şu iki kişinin yolunda sakın gitme: Birincisi; fıkıhta tartışma ilmini bilip o konuda lider olmakla yetinen, kadılık makamını elde edip onu elinde tutmaya çalışan veya süslü öğütler verip ağının gözlerini daraltan âlimdir. İkincisi; bozuk düşüncesi sebebiyle cehaletinin içinde debelenip duran, elini öpmekle ve bereketine inanmakla gözüne girilen ve Allah’ın şeriatı ve sünneti dışında arzusuna uyulan zâhittir. Bu iki kişi de doğru yoldan sapanlar, amellerin kabuğuyla yetinip özünü elde
edemeyenler ve yolun başında olanları (müptedîleri) serabın ışığıyla aldatanlardır. Bu ikisinin gittiği yol; istikamet caddesi ve selamet yolu olan selef-i salihin yolundan tamamen ayrıdır.
