"Ya kendini yeniler ya da hayata yenilir insan."- Bölüm 1
Sinema dünyasında böyle bir taciz olayı başınıza geldi mi?
Asla. Çok temizdi bizim dönemimiz. Düşünsene Kemal Sunal gibi dünya iyisi birinden kime nasıl zarar gelebilir? Ya da Cüneyt Arkın? Biz yeri gelir koyun koyuna yatardık, aynı odada soyunurduk ama kardeş gibi. Yan gözle bakmazdık. Çünkü o zamanlar zor şartlarda, büyük eziyetlerle çekerdik filmlerimizi. Cüneyt Arkın'a "Elbisemin fermuarını çeker misin yavrum?" diye sorardım. Ben de onun düğmesini iliklerdim.
Fatma Girik
Cüneyt Arkın mı O ?
Andronikos ne kadar cesur olursa olsun, gene bir Bizanslı idi. O da her Bizanslı gibi eğlence, har vurup harman savurma, entrika, ayaklanmalar ve ahlâksızlıklar kaynağı olan Bizans'ta büyüdüğünden canını pek kolay kolay ortaya koyamazdı. Kendisine meydan okuyan bu gençle vuruşmaktansa, bir gece vakti yolunu bekleyip arkasından hançerlemeyi, yahut adamlarına buyurup gizlice öldürmeyi daha doğru ve daha kurnazca bir iş sayardı. Hafifçe sararan yüzünü zorla gülmek için buruşturdu. Öksürür gibi cevap verdi:
-Ben Bizans İmparatoru Yuanidis Paleologos'un oğluyum. Benimle dövüşecek olan adamın benimle denk olması gerektir.
Bu sözlerden açık bir yüksekten atışın altında kapalı bir korku gizli idi. Fakat Savapolos bu korkuyu sezmemiş gibi kendini tanıttı:
-Bana da Savcı Bey derler. Diyarı Rum'da Savapolos Savcı diye anılırım. Babam Türk Sultanı Murat Bey'dir. Adım ve namım herhalde prensliğinizden ve babanızın namından geri kalmasa gerek!
1970’ler... İnanın bana o zamanlar aşk bir ömür boyu sürerdi. Bir kız camdan el salladı mı havalara uçardık. En büyük hazine kalbimizdeydi. Nasıl utangaçtık gönül verdiğimiz kişiyi incitmekten de onun karşısında küçük düşmekten de ödümüz kopardı. Yoksulduk. Canımıza yapışan kemiğimizi çürüten fukaralığın üstüne kat kat , gıcır gıcır gurur kostümleri giyerdik. Felaketle kapışıyor, çaresizliğe meydan okuyor, yer sofralarında yürekten şükrediyorduk.
1970’lerde Allah bizimleydi.
Seyrettiğimiz filmlerdeki yetim çocukların, yoksul kızların, mazlum delikanlıların, yorgun babaların hallerine hüngür hüngür ağlardık.
Haysiyet,namus,vicdan gibi kelimeler tedavülden kalkmamıştı. Komşular ölmemişti,sağdı.
Solcuyduk. Sovyetler birliği dağılmamış sendikalar grevler 1 Mayıs’lar boykotlar. Alınteri mukaddesti. Faşizm kahrolsundu.
Elvis, Yılmaz Güney, Marlon Brando, Orhan Gencebay, Cüneyt Arkın...
Ve hepimiz Müjde Ar’ı düşlerdik...
Sayfa 82Kitabı okudu
Bülent Oran'la Söyleşi
Bir gün Türkan Şoray'lı, Cüneyt Arkın'lı bir senaryo yazdım, gittim okuyor, ben de dikkatle bakıyorum. Bir yerde ayağa fırladı:
-Yahu, Bülent, diye bağırdı. Sen benim düşmanım mısın?
-Ne yaptım ben sana, dedim.
-Öldürecek misin beni?
-Ne yaptım yahu.
-Yahu, buraya gene pavyon sahnesi koymuşsun. Tabii sen oturduğun yerde, kalemle atıp tutuyorsun, bu kolay. Cebinden para çıkıyor mu? Oraya kaç tane figüran lazım? O figüranların kıyafeti şusu busu... Beni yaktın, dünyanın parası gidecek.
-Kolay hallederiz, dedim. Pavyonu mu çıkaracaksın?
-Hayır, pavyonu çıkarmıyorum o şart. Ne yapacaksın o zaman?
-Sen, iki dakika ver, ben hemen yazıp getireyim.
Sahneyi şöyle değiştirdim. İçeriye giriyorlar, pavyon bomboş. Kız soruyor :
-Kapalı bir yere mi geldik?
Esas oğlan cevaplıyor :
-Hayır, seni bütün gözlerden kıskandığım için pavyonu kapattım, yalnız dans edeceğiz.
Bu aslında ekonomik kolaylık olsun diye yapıldığı halde çok tuttu. Sonra bir sürü filmde aynı şeyi yaptılar; hatta kısa bir süre sonra Anadolu'da yaygınlaştı.
Sayfa 118 - Etkileşim YayınlarıKitabı okudu
Alıntı
Ne Oldu Bize ?
İnek Şaban mesela…
Neydi acaba mezhebi ?
Alevi miydi Belgin Doruk, Sünni miydi Ayhan Işık?
Kürt kökenli miydi, yoksa Çerkez miydi Sadri Alışık?