Geceyi niçin tek başına dere boyunda geçirirdi? İlgisini çeken ne vardı orada? O, bu dünyadan olmayan tuhaf bir adamdı işte!
"Ne dere aynı kalıyor, ne de içinde bir kez daha yıkanılıyor."
Sonra gidip beni bıraktı. Bu mânada şu şiirleri söyle- mişlerdi:
"Zaif cisimli, mahzun kalblidir. Onu ya dağın bir dere sinde veya bir vadinin içinde görürsün!
Ağır günahlardan ötürü matem tutup ağlıyor. O günah- ların ağırlığı; uykunun safvetini bulandırıyor.
Eğer onun korkuları kabarıp fazlalaşırsa onun duası: "Ey güvendiğim! Beni kurtar! Sen çektiklerimi biliyorsun! Kulla- rının hatalarını çokça afvedicisin!" olur."
Yine denildi (şiir):
"O tevbe edici ki, aile efradından ve maldan kaçmıştır. Bir yerden bir yere seyahat ediyor. Tâ ki, şan ve şöhreti giz lensin! Ferd olarak yaşasın! İbadette temennilerini elde et sin! Nereye giderse okumak ona lezzet verir! Kalb ve lisan ile yapılan zikir ona lezzetli gelir. Ölüm çağında ona bir mi deci gelir. Zilletten kurtuluş müjdesini ona verir. Dolayısıyla o, kasdettiğine ve cennet köşklerinde edinilen istirahatlerden temenni ettiğine varır!"
“Dere, sadece birkaç metre ötemizde kendini kayalardan püskürterek, derin ve karanlık bir kanaldan dökülen suların kaynayan makarna suyu gibi çalkalanıp döndüğü, dipteki bir havuza iniyordu. Su gerçekten soğuk görünüyordu ve gümbürderken parlıyordu.”
Sayfa 123Kitabı okudu
Yeryüzündeki hiçbir varlık ötekine benzemez. Bir yaprak bile ötekine benzemez. Tanrı öyle olsun istemiştir. Ama insanı, kendi kendini denetleyecek, kısacası biraz da kendi kendini yaratacak biçimde dünyaya getirmiştir. Yeryüzünde büyük insanlar var: Peygamberler, başkomutanlar, vatan kurtaranlar, insanlığa hizmet eden bilim adamları... Küçük insanlar da var: Fener bekçisi Affan gibi. Ama hepsi yataklarını kazarlarken, amaçlarına ulaşırlarken aynı emeği harcarlar. Tıpkı büyük ırmaklarla küçük çayırlar gibi. Hepsi de sonunda denize ulaşırlar. Yollarında ilerlerken kimi zaman taşıp çevrelerine felaket getirirler. Ama tarlaların sulanmasına, barajların yapılmasına da yararlar. Büyük ırmakların hem yararları hem zararları büyüktür. Küçük bir dere, kendincedir. Zararı yoktur. O da işe yarar. Ne var ki büyüğü de küçüğü de sonunda büyük denize karışırlar, denizle bir olurlar. İnsanlar da öyledir. Yürüdükleri yolda kimi zaman hırçın, kahredici olurlar, kimi zaman yararlı. Sonunda varacakları yere varırlar, büyük denize, Tanrıya ulaşırlar.
Sayfa 78 - AffanKitabı okuyor
BEDAVA
Bedava yaşıyoruz, bedava;
Hava bedava, bulut bedava;
Dere tepe bedava;
Yağmur çamur bedava;
Otomobillerin dışı,
Sinemaların kapısı,
Camekanlar bedava;
Peynir ekmek değil ama
Acı su bedava;
Kelle fiyatına hürriyet,
Esirlik bedava;
Bedava yaşıyoruz, bedava.
Sayfa 132Kitabı okudu
kelime, kendimi seyrettiğim dere. Kelime sonsuz, kelime adem.
Kargaşa sona erip sükunet sağlanırsa politikacı ve onun bileşenlerinin bir vasfı kalmayacak vasat, çaylak birine dönüşürler o yüzden allem ederler kalem ederler bir şekilde su olup bir şekilde akacak bir dere bulurlar, ortalığı karıştırmak onların işine yarar.
"Bu dâvâ, benim eski tabirimle ceplerde kaybedilmiş güneştir. İnsan dışarıda kaybettiğini dere tepe arar. Ama ceplerde kaybedileni bulmak zordur. "
Uçun kuşlar ,uçun doğduğum yere
Şimdi dağlarında mor sümbül vardır
Ormanlar koynunda bir serin dere
Dikenler içinde sarı gül vardır
Zamanında bir dereye bir denizi anlatıyordum; dere beni mübalağa yapan bir hayalperest sandı.
Başka bir zaman ise bir denize bir dereyi anlatıyordum; deniz de benim aşağılayıcı, iftiracı biri olduğumu düşündü.
Descartes
Varlık, Tanrı'nın özünden, tıpkı bir dik üçgenin özünde üç açısı toplamının iki dik açıya eşit olduğu gibi; veyahut bir dağ fikrinden bir dere fikrinin ayrılmadığı gibi, ayrılamaz olduğunu açıkça görüyorum.
Sayfa 87Kitabı okuyor
Gittikte yerin otlakların geyik bilir
Göğermiş yerlerin çimenlerini kulan bilir
Ayrı ayrı yolların izini deve bilir
Yedi dere kokularını tilki bilir
Gece kervan göçtüğünü çayır kuşu bilir
Oğul kimden olduğunu anası bilir
Erin ağırını, hafifini at bilir
Ağır yüklerin zahmetini katır bilir
Nerde sızılar varsa çeken bilir
Gafil başın ağrısını beyni bilir
Kolca kopuz alıp ilden ile, beyden beye ozan gezer
Erin cömerdini, cimrisini ozan bilir
Önünüzde çalıp eden ozan olsun
Azıp gelen kazayı Tanrı savsın hanım hey
