Atatürk Sevgisi
Ülkü Adatepe, çocukluğunun Atatürk'ün dizlerinin dibinde geçtiğini söyledi. Bu nedenle kendisini çok şanslı hissettiğini belirten Adatepe, Atatürk'ü anlatırken ben heyecanlanıyorum. O günleri yaşıyorum. Atatürk'ün elinden tuttuğu küçük 'Ülkü' oluyorum. Atatürk'ün insan yönünü anlatıyorum.
Onu canınızla ruhunuzla kalbinizle sevin.
Çünkü o sizleri öyle sevdi diye konuştu.
Atatürk'ün her şeyini Türk Milleti'ne bıraktığını hatırlatan Adatepe, çocuklara Atatürk'ü ders olarak okumamaları öğüdünde bulundu.
Ben hakikaten çok şanslı bir çocuğum. Çok ufak yaşta bu kadar büyük bir insanın sevgisini kazandım. Aynı zamanda da çok şanssızım ki bu kadar büyük bir sevgiyi çok ufak bir yaşta kaybettim.
Satranç
"Satranç her şeyden önce bir mücadeledir"
Emanuel LASKER
KALE
Bir taşra rahibinin on iki yaşında babasının ölümüyle çaresiz kalan Mirko Czentovic’i yanına alması ile başlıyor hikayemiz. Stefan Zweig bütün romanlarında olduğu gibi Satranç’ta da ustaca bir biyografik anlatım gerçekleştirerek, Mirko’yu odanın duvarında oynayan bir
Acı Hikaye
Kaçırılan bir çocuğa dair
...
Genç kadınların ısrarı üzerine hâkim bey kibarca öksürüp
sandalyesinde biraz doğruluyor. Herkes ağzına bakarken,
“Sizleri meşgul etmekten çekiniyorum gerçekten” diyerek
yan çizme eğilimini belli edince karısının,
“Hadi ama uzatma, herkes dinlemek istiyor” demesi üzerine tane tane,
güzel bir Türkçeyle
Sayfa 163 - Kaçırılan bir çocuğa dairKitabı okudu
KİTABIMIN İLK BÖLÜMÜ. ELEŞTİRİLERİNİZİ ALABİLİR MİYİM?
Bunlar ne kızım? Dedi edebiyat hocası olan Faruk bey . Genç kız ise açıklayıcı bir ses tonuyla ''proje ödevi hocam; siz istemiştiniz'' dedi. Faruk hoca sinirlenmişti. Proje ödevinde yapılan yazım hataları ve hataların üzerinin karalanması sinirine dokunmuştu belli ki. ''Kızım başka kağıdın
Ön Yargı
O gün derse geç kalmıştı. İlk ders Matematikti. Hocayı ve arkadaşlarını rahatsız etmemek için kantinde oturmuş, dersin bitmesini beklemişti. Bir sonraki ders için sınıfa girdiğinde, tahtada, sonunda soru işareti bulunan iki işlem gördü. Kalemini defterini çıkarıp hemen not etti kimsecikler tahtayı silmeden.
Diğer dersler bitmiş, eve dönmüştü. Defterinde çözülecek iki tane soru vardı. Defterini açtı, ama sorular bayağı zor görünüyordu. Sınıfta durumu da fena sayılmazdı hani. Uğraştı durdu soruları çözmek için. Hoca bazen böyle ev ödevi verir ve yapılıp yapılmadığını da kontrol etmezdi. Ancak yapanlar mutlaka bunun karşılığını en azından bir iltifatla alırlardı. Bazen nota da etki ederdi tabii bu durum
Ertesi gün uzun uğraşlardan sonra çözdüğü soruları koydu hocanın masasının üzerine. Biraz da zor olmuştu hani. Hocanın yüzünde değişiklikler oluyordu işlemi kontrol ederken.
‘Nasıl buldun bu sonucu?’ dedi hoca heyecanla. Bu soru 150 yıldır çözülemiyordu. Ben dün tahtaya matematiğin problemlerini anlatırken yazmıştım bu soruları. Kendim çözmeyi denemediğim gibi, bizim gibi normal(!) İnsanların da denemeyeceğini düşünüyordum. Enteresan dedi.
Şaşırarak cevap verdi hocaya: ‘dün derse geç kalmıştım. Tahtada soruyu görünce diğer ödevler gibi zannettim. Ve biraz da zorlanarak akşam evde yaptım’
Hoca sınıfa döndü:
İşte arkadaşlar, 150 yıllık soru dediğimiz, aslında 150 yıllık önyargımızmış. Eğer biz de önyargılarımızdan kurtulabilsek, 2000 yıllık soru ve sorunları da çözeriz herhalde
Sayfa 265 - İnsan yayınlarıKitabı okudu
