ÖYKÜLERDEN SEÇTİKLERİM
Uzun bir süredir öykü ağırlıklı okumalar yapmaktayım. Daha önce paylaşmış olduğum bir alıntıda yer aldığı gibi (#69389465), ben de herkesin bir öyküsü, şiiri, şarkısı olması gerektiğini düşünüyorum. Bu nedenle okumuş olduğum 164 tane öykü kitabının içinden bana dokunan öyküleri bir ileti altında paylaşmak istedim.
Bu
"Şems-î Tebrîzî"
Gerçek ismi ve ismini nasıl değiştirdiği ile ilgili bir iki cümle paylaşarak başlamak isteriz.
Asıl adı Mevlana Muhammed olan Şems-î Tebrîzî’, Şems sûresinin anlamından etkilenerek ismini Şems yani Güneş olarak değiştirmiştir.
Şems, doğduğu yerde tarîkat pîrleri tarafından “Kâmil-i Tebrîzî”, gezgin bir derviş
ERDOĞAN EMİR - İNSAN-Ê KAMIL
bu dünya bir sel deryasında kaybolsun,
fakirlik de birlikte gitsin.
kadınları, erkekleri, çocukları,
kızgın güneşin önüne attılar hepsini,
börtü böceğin tanıklığında ..
ahh bu nasıl bir hal ,
bu nasıl ağır bir yıkım,
bu nasıl bir sualdir ki,
el öpmeye eğiliyorlar, izin vermiyor.
toprağın bilge ruhu var üzerinde..
kızıl kan deryasına döndü munzur suyunun berraklığı,
binlerce ölü mezarsız kaldı,
çoluk çocuğun çığlığı derviş toprağının kulaklarında kaldı,
insan-ı kamili unutma, unutma..
youtube.com/watch?v=Gh2z9XJ...
Derviş Kâmil'in dediği gibi, öğrenmek Müslümanlığın ana şartıydı. Müslüman öğrendiğinden değil, öğrenmediğinden korkmalıydı.
Ey derviş! Birinin sohbetine istekli olan kimsenin ilk isteğine "meyil" derler. Meyil artıp ifrat derecesine gelince, o aşırı isteğe "irâde" derler. İrâde fazlalaşıp ifrat hâline gelince, o aşırı irâdeye "muhabbet" derler. Muhabbet çoğalıp ifrat derecesine gelince, o aşırı muhabbete de "aşk" derler.
Türk Edebiyatında Kadın Yazarlar
A
Adalet Ağaoğlu (d. 13 Ekim 1929 - ) roman, öykü, tiyatro, günce, deneme
Afet Ilgaz (d. 2 Ocak 1937 - ö. 16 Ocak 2015) öykü, makale
Alev Alatlı (d. 1944 - ) roman, deneme
Arzu K. Ayçiçek
Aslı Der (d. 22 Temmuz 1975 - ) öykü
Aslı Erdoğan (d. 1967 - ) roman, öykü, deneme, fıkra
Arife Kalender
Ayfer Tunç (d. 1964) roman, öykü, makale
Ayhan
Ey derviş! Her kim peygamberin buyurduğu şeyi kabul ederse ehl-i şerîattandır ve her kim peygamberin yaptığını yaparsa ehl-i tarikattandır ve her kim peygamberin gördüğünü görürse ehl-i hakikattandır.
Sayfa 68Kitabı okudu
Keşke olmasaydı dedirten kıymetli bir liste:
Yeryüzü kültür coğrafyasında zorunlu ya da gönüllü sürgünlüğü yaşayan edebiyatçılar :
Rafael Alberti, Ramon, Arana, Manuel Andujan, Adonis, Adorno, Miguel Angel Asturias, Reinaldo Arenas, Max Aub, Francisco Ayala, Artura Barea, Joseph Brodsky, Bertolt Brecht, Ivan Bunin, Herman Broch, Augusto Roa Bastos, Samuel Beckett, Paul Bowles, Nina
Sayfa 24 - CAN YAYINLARI
“Merhumu nasıl bilirdiniz?” diye sorduğunda imam, kimseden ses çıkmadı, sadece içten okunan duaların mırıltıları duyuldu, herkes sanki o an Allah ile konuşuyordu ve sonra Derviş Kâmil konuşmaya başladı: “Aslında her an doğar insan... ve asıl doğum Yaradan’a kavuşmaktır. Ona layık olmak için çıkılan bir yolculuktur yaşam. Doğar, var olmanın
Sayfa 551 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Mürşidim Tapduk Emre ilk halvet sohbetimizde "Mürşid kimdir? Derviş nece olmalıdır?" bahsini anlattı.
"Gerçek derviş cübbeli olan değil ülfetli olandır. Önce Yaradan'a, sonra yaratılanlara sorumlu olduğunu bilendir.
Mürşidlik sadece kuru bilgiyi verip kenara çekilmek değil aks müridini cezbe dünyasının içine alıp onun içinin içinde 'Seninleyim' diyebilmektir. Bu dünyada her insan bir imtihan ile sınanır. Tasavvufta bu imtihana terbiye denir. 'Allah kimseyi gücünün yettiğinden öte mükellef kılmaz. Kazandığı da onundur.' (Bakara/286)
Mürşid çeken, cezbedendir. Her insan iyiliğe, güzele meyil üzere yaratılmıştır. İnsanı iyiliğe teşvik için çekip çeviren terbiye eden işte o ruhları olgun kâmil insanlardır.
Toplumu yöneten kılıç değil irfandır. Toplumun dirliği de irfan ile mümkündür. İrfan, iman ve sevginin iç içe kaynaşmasıdır.
'Gel ey derviş hakkı bulayım dersen
Bir kamil mürşide varmayınca olmaz
Rasulün ص cemalin göreyim dersen
Bir kamil mürşide varmayınca olmaz..'
Yazık...
..kişi edepten yoksun olmamalıydı. İlmiyle amil, imanıyla Kâmil olmalıydı.
Derviş bunların muhasebesini yaparken, âlim ona fikıhtan bir soru yöneltti. Bu soruyu sormasındaki amacı dervişin ve hocalarının bileğini bükmekti. Mutasavvıf olan zatlara karşı mutaassıp olan bu âlim o kadar ilmine rağmen şunu kavrayamamıştı ne yazık ki; fıkıh bilgisi olmadan tasavvuf ehli olmaya kalkan kişinin zındık, tasavvuf ilmi olmadan fıkıhla yetinen kişinin fâsık olma tehlikesi vardı.
