Ve Ahmed Arif seslenmiş Leyla'sına;
Sevdiğim;
Çaresizliğimden gayrı,
Hiçbir kahabatim yok benim.
Aşına, ekmeğine, kahrına, karanlığına, özlemine, umuduna kat beni.
Tesadüf seni önüme çıkarmasaydı, gene aynı şekilde, fakat her şeyden habersiz, yaşayıp gidecektim. Sen bana, dünyada başka türlü bir hayatın da mevcut olduğunu, benim bir de ruhum bulunduğunu öğrettin.