Babam kayıplara karıştı diye yıllarca derinden kızmıştım ona. ama şimdi bundan şikayetçi olmadığımı, çünkü babamın yaptıklarımdan hoşlanmayacağını hissediyordum. Bir baba ihtiyacı her zaman mı vardır, yoksa, kafamız karıştığı, dünyamız dağıldığı, ruhumuz daraldığı vakit mi isteriz babayı?
Sayfa 115Kitabı okudu
Eğer içimizde bir gönül kaldıysa; masal dinleyen, şarkı söyleyen, şiir okuyan, sulara bakan, kuşlara gülen, ağaçları kucaklayan, yalnızlıkla ürperen bir gönül, dünyamız insanın gövdesinde yeniden filizlenmeye başlayacaktır. yoksa yaşadığımız gezegen hepimizi bir taş masalına çevirecek.
İç Dünyamız Hep Bizimle..
John Cheever, iç dünyanızdan bir şeyleri afişe etmeden bir iş mektubu bile yazamayacağını söylerdi; ne kadar doğru, değil mi?
Sayfa 17 - KolektifKitabı okuyor
Genellikle yas tutmayı yalnızca ölüm yada boşanma gibi büyük kayıplara bir yanıt olarak düşünme eğilimimiz vardır.Oysa "yas tutma"herhangi bir kayıp ya da değişikliğe verdiğimiz psikolojik bir yanıt,iç dünyamız ile gerçeklik arasında uyum sağlayabilmek için yaptığımız bir uzlaşmadır."Keder"de yas tutmaya eşlik eden bir duygudur ve yaşamamız boyunca karşılaştığımız sıradan kayıplar karşısında keder duyma, tekrarlayıcı biçimde başımıza gelen bir olaydır.
Sayfa 10 - Pusula YayıneviKitabı okudu
Bizim bir ayağı topal dünyamız neyimize yetmiyor, şükredelim.
Sayfa 81
Dünyamız,çocuklar için ana karnından da dar.
‘’Dünyamız kandan ve kanla kazanılan şereften oluşuyordu, yalnızca korkaklar savaşamazdı. ‘’
Hepimiz kişisel deneyimlerimizden sadece kendi dünyamız içinde ve içinden kendimiz olabileceğimizi biliyor ve "bu" dünya bizsiz sürse bile "bizim" dünyamızın bizimle birlikle öleceği hissini taşıyoruz.
Sanki uzun mesafeler boyunca yürümüş gibi yorgunuz ama geldiğimiz hiçbir yer yok. Sanki her şeyi çok seviyormuş gibi yapıyoruz ama dünyamız kaskatı, içinde neredeyse hiç sevgi yok. Sanki her düğümün çözümünü biliyormuş gibi konuşuyoruz ama her yaptığımızla, her söylediğimizle düğümler daha da çözülemez hâle geliyor. Milyon tane kitap deviriyoruz görünüşte ama o kitaplardan hayata yayılan hiçbir bilgelik yok. Herkes ne kadar doğruluk timsali olduğunu ispat etmenin derdinde. lyi de hayatın fotoğrafına bu kadar eğrilik nereden karışıyor? Sanki aynı derdin dertlisi, aynı yolun yolcusu kocaman kalabalıklarmışız gibi konuşuyoruz; bir küçük kıvılcım yetiyor oysa aramızda koca koca yangınlar çıkartmaya. Aramızdan biri bir diğerine "Yalnız değilsin!" dediğinde hepimizi üşüten bir yalnızlık rüzgârı esmiyor mu her yanımızda?
-Alıntı-
“Bu bizim dünyamız artık” diyor Tyler. “O eski insanlar öldüler.”
İşin buralara varacağını bilseydim, şu anda ölmüş ve cennete gitmiş olmayı bin kere tercih ederdim.
Sayfa 14 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
Bir baba ihtiyacı her zaman mı vardır, yoksa, kafamız karıştığı, dünyamız dağıldığı, ruhumuz daraldığı vakit mi isteriz babayı?
Sayfa 118 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu