Düşünüyordum, saat hangi rakamın üstünde durmuştu? Zaman o deli başını nerelerde dolandırıyor, yelkovan akrepten; akrep niçin yelkovandan habersiz? Zamanı en küçük parçalara bölen o minik saliseyi kim yitirdi? Akrepsiz, yelkovansız kalan küçük insan; akıl terazisinin mihengini bozmak, okyanusların insafsız dalgaları arasında boğulmak demektir...
aferin evlat iyi etmissin! sonra zamanini da iyi intihap ettin. maalesef seni bos ceviremeyecegim. mademki iki esnaf karsi karsiyayiz, acikca konusalim.. dun gelsen metelik alamazdin, seni tekme ile kovardim. yarin gelsen beni bulamayacaktin. seytan sana fisildamis heralde... mubarek olsun... ben bu ise daha fazla dayanamayacagim... bir nihayet
"Çocuğum, sana bu akşam hiç beklemediğin şeyler söyleyeceğim. Seninle evlenmeye karar verdim. Bunu ne zamandır düşünüyordum."
Sayfa 27Kitabı okudu
"Düşünüyordum da. Bazen çok fazla düşünüyorum."
Rand Al'thor
...O iskemlede oturan yorgun bedenimin, bunca gündür yaşadığım gerilimin ardından iyice yıpranmış duygularımın, düşüncelerimin ortasına kocaman bir delik açtığının
farkındaydı. Bana bir çay söyledi. Hüseyin'in anlattığı askerlik hikâyesi aklıma gelmedi bile. Çayımı bitirene kadar bana hiç soru sormadılar,beklediler. Hepsi karşımda duruyordu. Çay bitti. Hâlâ öylece duruyorduk. Aralarında fısıldaşıyorlardı,hiçbir şey anlamıyordum. Bardak elimde kalmıştı, ne yapacağımı bilemiyordum. Yanımda masa varmış gibi geliyordu bana, bardağı o tarafa uzatıyordum, olmuyordu. Biraz sonra öbür tarafa uzatıyordum, olmuyordu. O yanda masa olmadığını bildiğim halde karşıma doğru uzatıyordum,gene olmuyordu tabii. Sinirlerim bozulmuştu.Hiç kimse elimdeki bardağı almıyordu. Elindeki boş çay bardağını bile bir yere koyamayan zavallının biriydim. Ne kadar da acizdim. Gözyaşlarına kontrol edemedim. Gözlerim doldu, doldu.
Gözyaşlarını akmasın diye kendimi zor tutuyordum.Birden boşaldı, kumaş gözbağmın altından akmaya başladı. Bardağı fırlatmak istiyordum.'Onun yüzünden,' diye düşünüyordum, 'onun yüzünden,onun yüzünden!..'
Artık özgür olduğumu düşünüyordum. Gözlerimi kapatıp yalnızca ne kadar özgür olduğumu düşündüm. Oysa özgür olmanın ne anlam ifade ettiğini, henüz tam olarak anlayabilmiş değildim. Anlayabildiğim tek şey, artık yalnız olduğumdu. Yalnız ve bilmediğim bir yerde. Pusulasını ve haritasını kaybetmiş bir gezgin gibi. Özgür olmanın anlamı bu muydu acaba?
“Neden tıpkı gerçek dünya gibi karmaşık, çelişkili ve kışkırtıcı anlatı dünyaları kurmaya çalışmayalım?... Dante, Rabelais, Shakespeare, Joyce tam olarak bunu yapmışlardır. Tabii, Nerval de. Ben “açık yapıtlar” hakkında yazarken, tam olarak yaşamın kendisi gibi çapraşık görünmeyi amaç edinen edebiyat yapıtlarını düşünüyordum.”
Sayfa 134Kitabı okudu
Bana göre aşk, çaresiz bir hayalgücü ile doğan ve tüm dünyaya yayılan bir saplantıdan ibaretti. İnsanlar; aşk, romantizm, ruh ikizini bulmak ve diğer tüm saçma şeyleri koyabilirdi adına. Peki ben ne düşünüyordum? Benim zihnimde aşk, bir çeşit sonsuza dek mutlu kandırmacası içinde, insanın yalnız kalma korkusuyla savaşmak için kendi kendine yarattığı bir şeydi. Hormonlar, biyoloji ve kimyadan ibaretti...
Romantik tarzda kitaplar basan yayınevleri haklıydı; ruh ikizi diye birşey gerçekten vardı. Anlamadıkları şeyse şuydu; ruh ikizini bulmak yıkım demek olabilirdi bazen.
ÖnsözdenKitabı okudu
Yıldız Masalı'na başlarken Kristin Hannah'ın rahatlatıcı ifadesi ile keyifle okuyacağım bir kitaba başladığımı düşünüyordum.Bitirdiğimde ise 40'lı yaşlara gelen her kadının kendinden parçalar bulacağı,biraz da keşkelerle geçen ömürleri içim burkularak düşündür buldum.Ömrümüzde keşkelerin az olması dileğimle okunmalı.
Yemin ederim, başımın üzerinden hiç ayrılmayan bir yağmur bulutu olduğunu düşünüyordum.
Sayfa 231Kitabı okudu
