70'li yıllar...
Okullarda okutulan, ama bir türlü öğretilemeyen İngilizce'yi "ilerletmek amacıyla birtakım yabancı mektup arkadaşları edinmek çok yaygındı. Dönem dönem okullarda, dünyanın dört bir tarafından mektup arkadaşı arayan gençlerin listeleri ve adresleri elden ele dolaşır, mektup arkadaşı arayanlar ülkelere veya adlara göre kendilerine bir mektup arkadaşı seçerlerdi.
Sayfa 447Kitabı okudu
Kanatlarım olsa sende çırpınırdı.
Kıvranır can, sesinde gökyüzü arardı.
Kirlenirken elden ele duygular
Tenim ancak terinle yıkanırdı..
Gözlerin haziran, ellerin ayazdı.
Unutulsa dünler, bugünler yaşanmazdı.
Sen menevişlerken bahtımın karasını,
Sevmek aşım olsa da sana doyulmazdı.
Yerçekimli Karanfil
Biliyor musun az az yaşıyorsun içimde Oysaki seninle güzel olmak var Örneğin rakı içiyoruz,içimize bir karanfil düşüyor gibi Bir ağaç işliyor tıkır tıkır yanımızda Midemdi aklımda şu kadarcık kalıyor. Sen o karanfile eğilimlisin, alıp sana veriyorum işte. Sen de bir başkasına veriyorsun daha güzel o başkası yok mu bir yanındakine veriyor derken karanfil elden ele Görüyorsun ya bir sevdayı büyütüyoruz seninle sana değiniyorum, sana sığınıyorum bu o değil bak nasıl, beyaza keser gibisine yedi renk birleşiyoruz sessizce.
Sayfa 24Kitabı okudu
Yüklenir bir ülke oymak ve avul,
Sel olur ordular, batıya akar.
Uçar elden-ele bozkurtlu bayraklar.
Emreder bir başbuğ sade ve vakur:
- Vur! Bayrak aşkına vur!
Ölü bir kentin
meydanında durup
kırmızı ayakkabıları bağlıyorum...
Bana ait değiller,
Anneminler.
Ona da annesinden kalmış.
Bir aile yadigârı gibi elden ele geçmiş
ama yüz kızartıcı mektuplarmışçasına gizlenmişler de.
Ait oldukları evler ve sokaklar da gizlenmiş
tıpkı
bütün kadınlar gibi...
Sayfa 271Kitabı okudu
24 Mayıs ateşkes günü
"Elbiselerinden kopardıkları düğmeleri bizim askerlere bir anı okarak veriyorlar, bunun karşılığında da kendileri için harp anısı istiyorlardı. O zaman bizim elbiselerin düğmeleri gizli (içten) olduğu için bir şeyler araştırmışlar, ufak para gibi anılar elden ele geçmişti. Bir yandan da çikolata, şeker ikram edip işaretle konuşmaya başlamışlardı." (Yarbay Fahrettin Bey)
Sayfa 121Kitabı okudu
zaten savaş dediğin gittikçe daha çok hırpalanan, berelenen eşyaların elden ele geçmesinden başka nedir ki?
De ki öyleyse:
Ölümden başka her şey ödünçtür
ödünç bir bıçak gibi elden ele gezen aşk da
ve bir kadının ‘herkes bıçağını bende biledi’
demesinden daha kötüsü, bıçağını o kadında
deneyen herkesten biri olmaktır, olsa olsa!
Sen de denedin, ‘zor’ olduğu için aşkı
yalnızca ondan istedin,
oysa aşktan daha zoru, istemekti,
bilmedin!
Sayfa 67Kitabı okudu
AKIL İŞİ DEĞİL,AMA HAKLILIK PAYI ÇOK YÜKSEK;)
“Raylar trenlerin daimi yükü altında kim bilir ne hafakan içindedirler.paslanınca havanın etkisi diyorsunuz.sakın pas,demirin gözle görünür hale gelen hiddeti olmasın??
Para,elden ele geçe geçe veremlililerin solgunluğunu almıştır,bankaların kasalarına hapsedildiğinden beri altın,delilik belirtileri gösteriyor..”
Sayfa 216Kitabı okudu
Elden Ele
İmparatorluğun doğu yarısına verilen toprakların gelişimi farklı oldu. Doğu İmparatorluğu, sürekli küçülmesine (altıncı yüzyılda Iustinianus'un geçici fetihleri hariç) rağmen, 1453'de İstanbul Türkler tarafından fethedilene kadar varlığını sürdürdü; ama doğuda eski Roma eyaletlerinin çoğu, batı İspanya ve Afrika dahil, Müslüman oldu. Germenlerden farklı olarak Araplar, fethettikleri yerlerin dinini reddettiler, ama uygarlığını benimsediler. Doğu İmparatorluğunun uygarlığı Latin değil, Yunandı; bu nedenle, yedinci yüzyıldan on birinci yüzyıla kadar, Latin uygarlığına karşıt olarak, Yunan uygarlığından kalanları ve Yunan edebiyatını Doğu İmparatorluğu ile Araplar korudu. On birinci yüzyıldan itibaren, başlangıçta Mağrip etkisiyle batı, Yunan mirasından kaybettiklerini geri almaya başladı.
Sayfa 492 - Alfa
Ele bulaşan kan belki temizlenebilir, ancak katı yürek hiçbir zaman yumuşamaz. Onun için oğlum,katı bir yürek, kanlı bir elden her zaman daha tehlikelidir.
Muhammet Yalçın Azizoğlu bu kitabı cüzzamlı hastaların yaşadıkları ve bizzat girdiği hastane ortamının zorluklarını ele alarak yazmış.
Kitap şu satırlarla başlıyor: "Yaşanmış hayattan kesitler sunan bu romanda ki kişilerden biri de siz olsaydınız? Bu anlatıda yer yer empati yapmayı deneyebilirsiniz."
Sayfaları geçtikçe okuduklarımı yüreğimde hissettim. Kitabı kapatıp Ya ben olasaydım? diye kendime sorduğum çok an oldu.
Ana karakter Sabri etrafında gelişen olayları,cüzzamlı hastaların yaşayışları, gördükleri muameleleri, bir cezaevini andıran yüksek duvarlarla örülü hastanede gelen doktorların emekleri, hastaları topluma kazandırmak için yapılanları duvarların yıkılışına kadar giden süreçte karşılaşılan zorlukları gözler önüne seriyor. Bu hastalık sadece bedenen değil ruhen açılan yaraların nasıl izler bıraktığını, insanların doğru bildiği bildiği yanlışları gösteren bir kitap.
Bu kitabın amacını ve öğretilerinin çok kıymetli olduğunu söylemeliyim. Pek bilgi sahibi olmadığım bir hastalığa karşı çok fazla bilgi edindim. Başımıza gelmedikçe bir şeyleri idrak etmenin ne kadar zor olduğunu, ön yargının açtığı tahripleri ve daha nicelerini.
Ama değinmeden geçemeyeceğim bir husus var. Olay geçişlerinin getirdiği kopukluklar çok fazlaydı. Her sayfada çokca bulunan yazım yanlışları ise cabası.
Böyle bir kitabın daha dikkatli bir elden çıkmasını dilerdim.
#kitapşuuru
Oğuzhan Saygılı
