Koyu menekşe rengi karanlık
tüm yeryü züne çökmüştü.
Bir ağacın altına oturdum
yaprakları solmaya başlamış sararmış.
Oda yanımda oturuyordu
başını başıma yaslamış
kan kırmızı saçları bana dolanmış
kan kırmızı yılanlar misali
bedenimi sarmış.
En narin telleri kalbime uzanmış.
Sonra ayağa kalktı
bilmiyorum neden.
Yavaş adımlarla yürüdü denize doğru
uzaklaştı uzaklaştı
derken garip bir şey oldu,
bizi birbirimize bağlayan
görünmez ipler olduğunu hissettim.
Sanki saçının telleri hâlâ sarıyordu beni
ve orada denizde tamamen gözden kaybolduğunda bile
kalbimin kanayan yerindeki acıyı hissettim
çünkü oteller bir türlü kopamıyordu.
Sayfa 188
Bu yaratıklar insan değillerdi. En azından tam olarak değil. Siyah su birikintilerini andıran devasa gözleri, iğağacı çiçekleri kadar narin yüzleri, bir tilkininki gibi uzun, dik ve hafif tüylü kulakları vardı. Kolları ve bacaklan uzun zarif dalları andırıyordu ve derileri fener ışığında sarımsı kahverengi bir tonda parlıyordu ve neredeyse çırılçıplaklardı. Kış ortasında olmalarına rağmen, üzerlerindeki kürk postları en mahrem yerler için gerekli olandan biraz daha fazlasını kapatıyor gibiydi. Saçları kısacık ve dağınıktı. Serilda, ani bir korkuyla bunun aslında saç değiliken ve yosun demetleri olduğunu fark etti.
"Yosun perileri," dedi fısıldayarak. Karanlık yaratıklar, orman cinleri, her türlü hayalet ve hortlaklarla dolu hikâyelerinin hemen
yardımsever, en kötü ihtimalle de hırsız ya da cani çıkarlardı. Bugüne kadar, fırıncının karısı en büyük çocuğunun bebekken periler tarafından değiştirildiği konusunda ısrar edip durmuştu. (Öyle ya da değil, o çocuk şimdi kocaman bir adam olmuş, mutlu bir evlilik yapmış ve dört çocuğu olmuştu.)hepsinde, on sekiz yıllık yaşamının tamamında, Serilda sadece sıradan, sıkıcı insanlarla karşılaşmıştı.
Kızlardan biri hemen ayağa fırlayıp, bedenini siper ederek Serilda'nın diğer kızı görmesini engellemeye çalıştı.
"Biz hırsız değiliz," dedi, sert bir ses tonuyla. "Sadece saklanacak bir yer arıyoruz."
Ayın karanlık yüzü sevilmemekten korkarmış en çok; bir de, gözlerinin ağladığının görülmesinden.
Sayfa 138Kitabı okudu
Önsöz
Elinizdeki kitap toplumsal Bilinçdışının süregiden mutasyonunu araştırıyor. Şu an bulunduğumuz noktadan, yani virüs salgını ve kapitalizmin felaketler doğuran çöküşünün damgasını vurduğu tarihsel eşikten gözlem yapıyorum. Bu eşikten bakınca, ufukta kaosu, tükenmişliği ve yokoluş eğilimini görebiliyoruz.
Bu mutasyonun mükemmel bir özetini sunan
Sayfa 9 - Otonom Yayıncılık -1. Basım Şubat 2022, İstanbul - Kitabın Özgün Adı : The Third Unconscious - The Psycho-sphere in the Viral Age
Mühürlü bir dünyanın kapıları açılıyor bu gece.
Çalsın davullar , kadehler dans etsin,sen huzur veren bir taş plak ol..
Bu gece öyle bir gece ki ,
Bu gün kışın en çetin günü,
Bugün olanaksızlar olanaklı,
Fahişeler dindar, ırgatlar patron,dindarlar hayat insanı olmuş.
Bu gece tüm şehir çığlık çığlığa.
Herkes şanına yakışır şekilde bu günü kutluyor
İşte bu çok derin bir kavramdı. Yatakta çıplak oturduklan dü- şünülürse çok, çok derin. "Bir erkekle birlikte çıplakken hep felsefe mi yaparsın?"
Yaramaz bir tavırla omzunu dişledi. "Bunu yapacak adamı bulmak çok zor."
Talon'un bakışları göğüslerine uzandı. "Üzerinde giysilerin yokken bu kadar güzel olmasaydın
Sayfa 81
Sunshine onu üzerinde hissetmenin verdiği keyifle neredeyse ağlayacaktı. Deri pantolonu en mahrem yerini okşarken dudakları dudaklarına işkence ediyordu. Yaptığı her harekette örgüleri oyna- şarak boynunu gıdıkıyordu. Bedeninde gezinen elleri ise günahkâr bir mükemmeliyete sahipti, her yerini araştırıyordu.
Uzaklaştığında neredeyse bir itiraz
Sayfa 79
Yaramaz bir tavırla omzunu dişledi. "Bunu yapacak adamı bulmak çok zor."
Talon'un bakışları göğüslerine uzandı. "Üzerinde giysilerin yokken bu kadar güzel olmasaydın yapılması daha kolay olurdu."
Talon başını eğip göğüslerinden birini ağzına alınca Sunshine inledi. Yatağa uzanarak onu da kendisine doğru çekti.
Talon
Sayfa 81
O çok zor günlerde aldığı kötü haberlerle yıkılan Akif, Bursa'nın düştüğünü duyunca o şahane şiiri, "Bülbül" şiirini yazmıştı. O günlerin bu feci atmosferinde acaba hangi "Milli" şairimizin böyle bir şiiri vardı? Bu şiir, Akif'in milli heyecanının, dini vecdinin de iştirakiyle zirveye çıkışıydı. Şairliğinin
Bir fâninin öldüğüne kimse şaşmaz ve kimse düşünmez ki o da kendisini ölümden bizim kendimizi sandığımız kadar uzak sanırdı. İnsanlar, birbirlerinden uzun mesafelerle ayrılmış yıldızlar gibi, kendi hususî boşlukları içinde dönen, hepsi yalnız, hepsi mahrem ve başkalarına kapalı birer dünyadır. Bir yıldız dönünce ondan uzaktakiler bir şey duymaz. Hayatın ve ölümün ehemmiyeti hep nispî ve izafîdir. Bizim için ölüm yani kendi dünyamızın ölümü kâinatın en mühim hadisesidir. Fakat yakın kapı komşumuz için bizim ölümümüz pek küçük bir şeydir. Hele bizi tanımayan, bizim memleketimizde, kıtamızda oturmayan bir yabancı için nedir? Cidden hiçbir şey! Herkes ancak biraz kendi komşusuyla meşgul olur. Herkes ancak bir iki düşman için kin, ancak üç dört dost veya akraba için haset veya muhabbet ve ancak beş altı vücut ve ruh için bir zaaf, bir temayül veya bir aşk duyar ve beşeriyetin üst tarafı bize tamamen yabancı gibi karanlık kalır.
Sayfa 9 - Everest
TARİH ve MAHRUMİYET-MAHREMİYET...
- "Umumiyetle tarihte, hususiyetle de felsefe, bilim ve din tarihinde şu gözümüze çarpar: Zavallı, tahditli insanlar mahrum ve mahrem hâllerine âit en karanlık enfüsî hislerini, niyetlerini dünyaya ve onun ulvî emarelerine tevcih ettikleri bakışlarına aktarmaktan çekinmiyorlar!.."
Sayfa 95 - (Aphorismen und Fragmente, Symbolik) -Bilim- Kültür ve Turizm Bakanlığı yayınları: 534Kitabı okudu
