“Üzerini örttüğümüz her şeyin altında kalırız.” diyor Alice Miller. Yaşanılan duyguları, üzüntüleri, travmaları doğru anlamlandıramayıp yaşanmamış varsayarak yolumuza devam etmenin mümkün olmadığını anlatan, çocukluk travmanları üzerine yazılmış bir psikoloji kitabı. Çocukluk döneminde yaşanılanların aslında nasıl derin izler bıraktığını Dostoyevski, Çehov, Kafka, Nietzsche, Virginia Woolf, Proust gibi bilinen isimlerinin çocukluklarında yaşadıkları üzerinden anlatmaya çalışıyor. Kitabın ilk bölümü akıcı olsa da diğer bölümler biraz tekrara düştüğü için zaman zaman sıkıcı olabiliyor ancak yine de ufuk açıcı bir kitap olduğunu düşünüyorum.
Bedenin dili acıdır, hastalıktır diyor Miller. Size, yaşananlara hastalıkla tepki verir. Yani öyle içimize attıklarımız, hatta boşverdiğimizi sandıklarımız sanmayın ki kayboluyor hepsi ama hepsi bizimle çünkü Alice Miller’ın da dediği gibi
“Beden, yaşadığı her şeyin hatırasını tamamıyla bünyesinde saklayan bir organizmadır.”
O yüzden dilerim ki tüm çocuklar bünyesinde mutluluk biriktirerek büyürler sağlıklı, mutlu yetişkinler olurlar.