Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
.m
.m
@fanikedi
ellerde duyulan bir çeşit bulantı bu.
75 okur puanı
Mayıs 2020 tarihinde katıldı
264 syf.
·
Puan vermedi
yazarın okuduğum 2. kitabı oldu ve her ikisinden de çok keyif aldım. oluşturduğu evren ilgi çekici, bir şekilde merak duygusunu canlandırıyor. karakterlerle birlikte biz de anlamaya çalışıyor ve biz de tartışıyoruz onlarla birlikte. solaris'te beni biraz gıcık etmişti bir konu, hikayenin gerçekten de sandığımızdan daha fazlası olması ama hiçbir şekilde tatmin olmamız, yani o gezegenin kendisiyle tam olarak bir iletişime geçememiz, bu kitabın sonunda olasılıkları düşündürtüyor insana. bu kitapta da oldu, aslında oldukça etkileyici ama gıcık da ediyor birazcık. itiraf edeyim, en çok böylelerini okumak zevk veriyor.
264 syf.
·
Puan vermedi
my home is where my heart beats, tsu!
.
çok hoş bir kitaptı. okurken bir ritim misali akıyor hayat ve bazen mat ve koyu bir yoğunlukla yaşama kısıldığımı hissettiğim zamanlar oluyor. bu zamanları bir ritim, bir film, bir kitap anlamlandırabiliyor. hayatın gerçek yönü sandığım o karamsar lensin de bir perde olduğunu hatırlatıyor.
zaman dalgalar misali coşkunluk getiriyor, bir yıkım hâlinde dağıtabiliyor ve durgun bir kıyı misali dindirebiliyor.
her karakterde parçalar buldum, bu parçalar bazen tanıdıktı, bazen farklılıktı. hem bir aradaydılar ve hem de birbirlerinden çok uzaktılar. (bu tarz dostluk konularında en önemli kısım bu bence)
hayatın kendisini böyle güzel dile dolayan kitapları epey seviyorum.
bir yerde gördüğüm bir bahsetmeyi de ekleyeyim ki düşüncelere epeyy iyi bir tercüman olmuş söyleyen kişi.
- "bir dizi monologla anlatılıyor. karakterlerin zihinlerinin hatlarını görüyoruz; onları yakından tanıyoruz ama birbirleriyle etkileşime girdiklerini neredeyse hiç görmüyoruz. kitap birbimizi nasıl yakından tanıyabildiğimizi ama yine de hiç tanımadığımızı anlatıyor. bazen bunu okumak olağanüstü derecede yoğun bir deneyim. biz karakterlerde yaşarız, onlar da bizde. ancak birkaç dakika sonra başımızı kitaptan kaldırdığımızda az önce okuduklarımızı hatırlamak zor olabiliyor. bir deneyim olarak, ürkütü bir şekilde rüya görmeye benzeyebilir."
146 syf.
·
Puan vermedi
kitabın dilinin ironikliği ve akıcılığı hoşuma gitti, keyif aldım okurken. çoğu kişi (inançlı kişiler) kitabın dini değerlere saygısızlık olduğundan falan bahsetmiş.
dini, kutsal vesaire tarzı değerlerin -sadece onlar değil elbette, kalıplaşmış davranış/düşünceler, geleneklerin de- sorgulanmasını seviyorum. dinin akla hayale sığmayan yanlarını eğlenceli şekilde eleştirmeler de epey keyifli. belli kesim hep bu tarz şeylerden rahatsız oluyor. yorumlarda biri kitabın daha ilk 3 sayfasını okumuşken "dini aşağılıyor" diyen biri sebebiyle kitabı bıraktığından bahsetmiş. ne diyeyim ki... açık görüşlü olmak kanımca çok önemli. düşünce dünyamızı -inançlar, değerler olsa dahi- bu denli sığ ve keskin sınırlı bırakmak çok yanlış. her neyse.
dediğim gibi keyifliydi.
Okur Takip Önerileri
172 syf.
7/10 puan verdi
"Los Angeles'in dumanlı havasının içinde yürümeye başladım. Gözlerim maviydi, ayakkabılarım eskimişti ve hiç kimse beni sevmiyordu. Ama yapmam gereken işler vardı. Ben Nicky Belane'dim, özel dedektif."
aklıma dinlediğim bir kompozisyondaki taxi driver filmi geliyor. yalnızlık konseptiyle bütünleşen filmi izlemesem bile
339 syf.
2/10 puan verdi
nereden duydum hatırlamıyorum ama okunması gereken bir kitap diye şiddetle tavsiye edilen bir kitap olarak aklımda kalmıştı. kitabın ortalarına geldiğimde bir videoda sanırım bir gazeteci bu kitap Türkiye'nin en önemli kitabı diye oldukça iddialı bir söz söylemişti. bu videoyu gördüğümde kaşlarım çatıldı, hadi ya diye düşündüm. ortalarındayken ne okuduğumu birkaç kere sorgulamıştım.
cidden beklentilerim yüksekti kitap için ama birçoğu boşa çıktı. tüm hayatını kitaplara adamış birisinin yazdıkları için çok şey beklemiştim.
kitap boyunca anti-batılıcığın ötesine geçemiyoruz. batı hakkında iyi kötü her şeyi alaycı ve süslü bir üslupla aktarırken göklere çıkardığı din hakkında güzelleme yapmaktan başka bir şey söylemiyordu. birkaç hikaye ve kafamda çorbaya dönüşen eski kelimeler dışında elde kalır hiçbir şey yok benim için. tanrı ve inançlar hakkında kesin konuşmaları beni çileden çıkarttı doğrusu. tekrara o kadar çok düşmüştü ki, kimileri bu kitap için öncü diyordu ama bu kadar abartılan başka bir şey görmedim sanırım hayatımda.
"68'lere kadar insanlığın düşünce tarihini tavaf eden bir şakirttim. düşünmüyordum, başkalarının neler düşündüğünü öğrenmeye çalışıyordum. uzun süren bir çıraklık..."
demişti bir kısımda ve ben de vay be demiştim. böyle söylediğinde her fikre açık ve yansız bir insan sanmıştım.
282 syf.
·
Puan vermedi
filmine yönelik bir inceleme gibi bir seydi ama kitabı da kapsıyor. bu da burada dursunn.
stanislaw lem'in solaris adlı kitabından uyarlanan bir film. yeni bir gezegen kesfedilmistir, solaris, fakat insanların tüm cabalarına ragmen bu gezegende olumlu yorumlanacak herhangi bir tepki alınamıyordur. büyük cogunlugu davranısı anlasılamaz olan
277 syf.
2/10 puan verdi
kitabın biyolojiye dayanan kısmı, deneyler ve verdiği bilgiler güzeldi. o kısmı öğreticiydi yeteri kadar. beni asıl heyecanlandıran kısımlar da oralardı çünkü bilimsel veriler ve kanıtlarla desteklenmesi benim için önemliydi. belki de elle tutulur dediğim tek noktaydı. bir noktada anlattığı çoğu şey tekrara düştü ve mesela verdiği örnekler çok basite indirgenmişti. sanki her travma vs. soyağacında kolaylıkla bulunup -annenin ilgisiz, soğuk olması örneğinin sıklığı ve direkt olarak çocukta yansıması- ve köken bulunduktan sonra gerisi oldukça basitmiş gibiydi kitaba göre. yani bilimsel bir bilgi sanki uyarlanıp tekrar edilip durmuş gibiydi. birçok örneğin benzerliği ve hiçbir şey katmayışından sonra geri kalanları atladım.
psikolojide inancın ve farkındalığın ne kadar önemli olduğunu biliyorum fakat kitaptaki örneklere göre travmayı tespit ettikten sonra tamamen bağışlayıcı bir role bürünüp o kişiyi anladığımızı, affettiğimizi vesaireyi büyük bir inançla söyleyip ritüellerle destekleyince huzura ermenin kesin olduğunu anlattığı anlaşılıyordu. bu hoşuma gitmedi, fazla bir pollyanacılık vardı. olumsuz sonuçlanan vakalara da yeteri kadar ağırlık verseydi en azından bir nebze kafama oturabilirdi.
559 syf.
·
Puan vermedi
kitabı ilk olarak edebiyat derslerinde duymuştum fakat o kadar da ilgimi çekmemişti ilk başta. yıllar sonra müzikaline denk geldim, hatta sınavdan bir gün önceydi. o kadar dolmuş hissetmiştim ki gözlerimi kapatıp eşsiz sessler arasında kendime köşeler aradım ve inanılmaz hoş görüntüler kurdum zihnimde. müthiş hissetmiştim.
aslında kitabı
211 syf.
·
Puan vermedi
yirmi dört aralık yirmi iki,
kırmızı saclı kadın.
aslına bakılırsa kitabı ilk okumaya basladıgım zaman biraz da önyargılı oldugum icin cok sıkılmıstım. onca sayfa gecmis hâlen kuyu kazıyorlardı.sonra olaylar yavas yavas olusmaya baslayınca sardı ama hikâye beni o kadar cok cekmiyordu icine. daha cok sonunda bakalım ne olacak diye okumaya devam ettim. ki bir noktada gidisat zaten nasıl olacagını tamamen ortaya koymustu. söyle ki sonralara dogru gercekten gecistirilmis olaylar dizisi okuyor gibi hissettim.
cem karakteri ilk andan beri hosuma gitmemisti. bilmiyorum, bir eksiklik var gibiydi. gercek bir karakter olarak benimseyemedim bir türlü. nasıl acıklanabilir emin degilim.
hatta söyle diyebilirim ki cogu karakter benlikleriyle olusmus ve gercekci degil gibiydi. hikâyenin kendini cekmemesi bundandır belki de. sürekli bahsedilen o efsanelerdeki gibiydi, efsanenin olusması ve anlatılması icin olusturulan ama fazlası olmayan karakterler gibiydi.
özellikle kırmızı saclı kadını hic sevemedim. etkileyicigini derinligiyle kanıtlar sanmıstım ama fos cıktı. öyle iste.
genel olarak sevmedim.
253 syf.
·
Puan vermedi
ilk sayfalarda bir sürü büyük/küçük çocuğun el ele verip bir başlarına oldukları adada yaşamlarını nasıl evirip çevireceklerini okuyacagız gibi hissettiriyordu. ralph ve domuzcuk, bu iki cocuk oldukca mantıklı kararlar alıp diger cocukları iyi bir sekilde yönetiyordu. ilk baslardaki düzen oldukca güzeldi, hatta kücük cocukların böylesine bir seyin altından kalkısına sasırmıstım. fakat zamanla olusan o ufak sürtüsmeler ve cıkan kıvılcımlar gidisatı öyle bir degistirdi ki. ilk kırılma yüzü lekeli olan o cocugun ölümüydü bence. ilk orada hissetmistim, bu kücücük cocukların ne denli korkutucu canavarlara dönüsebilecegini. simon ile sineklerin tanrısı (cubuga saplanmıs disi domuz bası) arasında gecen o satırlar cok etkileyici geldi bana.
yüzü lekeli cocuk, simon ve domuzcuk'un ölümü de. son kısımlarda ralph'ın hissettigi korku ve cocukların vahsiligi özellikle soluksuz okumama sebep oldu. sonu bana oldukca güzel geldi. tahmin edemedigim bir sekilde bitmesi... ki ralph'ın onlardan kacıs kısmıyla o son aklımdan silinmisti coktan, onun ölümüne kendimi hazırlamıstım. psikolojik, toplumsal ayrıntıları da ekleyince oldukca sevdigim bir kitap oldu.
536 syf.
·
Puan vermedi
bir arkadasıma yazdıgım inceleme, surada dursun.
;-;
(en en keyifli yanı o kültürel kısmıydı.)
baslarda cok iddialıydı ama sonlara dogru bence fazla sönüktü. sana demistim ya kitap kapağı bu kadar iddialı durunca rahatsız oluyorum, evet oldum, çünkü hem edmond denen adamın sözleri hem anlatıcının sözleri falan derken beklenti allah katına
200 syf.
9/10 puan verdi
bazen ağlarsın - insanlar gerçek olsa
(bu şarkıyla uyumu hoşuma gitti.)
üzerine düşünmekten başımı oldukça ağrıtan bir kitaptı ve doğrusu en çok böylelerin tadı ayrı güzel oluyor.
şimdiki amacım kitabı anlatmak değil de kafama takılan ayrıntılar ve kısımlardan bahsetmek.
kitap bittikten sonra ayrıntılar için başlara döndüğüm zaman ilk başta
120 syf.
·
Puan vermedi
sonsuz gün batımında'yı okuduktan sonra bu şiir kitabını okudum ve iyi ki böyle yapmışım. furuğ'un hayatını, yaşadıklarını, hislerini, düşüncelerini, mektuplarını okuyup iç dünyasına az biraz adapte olduktan sonra kendimi şiirlerine daha yakın hissettim.
zihni çok güzel. yer, zaman, duygu betimlemeleri çok güzeldi. okurken sıcacık
254 syf.
·
Puan vermedi
aslına bakarsan ilk basta diksiyon icin yüksek sesle okuyacagım bir seyler arıyordum ve bu kitabı buldum. furuğ'un hayatının anlatıldığı o ilk kısımlar cok akıcıydı; özellikle araya serpistirilen siirler, alıntılar gercekten hosuma gitti. furug'un ic dünyasına o kadar hayran oldum ki... okurken onun o ilham verici zihninde dolasıyor gibiydim. sesli okuyunca da tamamen icine girmis gibi oluyordu. röportaj kısımları biraz sıkmıştı sadece ve bu yüzden o kısımları atladım cünkü siir yorumlarını cok tekrar ediyormus gibi hissettim. onun haricinde sevdim, biyografi tarzında oldugu icin sıkıcı gibi görünüyordu fakat uzun ve aralıklı zaman dilimlerinde okudugum icin sıkılmadım. damda günesin sıcagına cömelip yüksek sesle okumayı özledim hatta. bu kitap sayesinde furuğ'un siirlerini de okumaya başladım ve gercekten iyi ki okumusum. furuğ'u tanıdıgım icin mutluyum.
240 syf.
·
Puan vermedi
ilk olarak kitabın kapağının çok güzel olduğunu söyleyeceğim. arkada freud'un ismini de görünce hemen atladım üstüne. ilk sayfalardan kitabın felsefe ve edebiyatla haşır neşir olduğunu anlamıstım zaten. felsefe yaparak kafayı bulacagım diye sevinirken zırt pırt özdeyisli konusan ve drama kraliçeliği yapan başrolün ağzına çakasım da gelmedi
56 syf.
·
Puan vermedi
o kadar şairane bir üsluba sahip ki Oscar Wilde. Dorian Gray'de de böyle afili afili yazmıstı. nefis bir öykü kitabı. okurken kapağındaki o renkleri yaşadım resmen :'
208 syf.
2/10 puan verdi
birkaç sayfa sonra hızlı bir şekilde ve geçe geçe okuyarak bitirmeye çalıştım. değindiği konular her ne kadar can alıcı olsa da ne yazık ki şiir tadı vermedi. hissetmeye çalıştım ama beni etkileyemedi. tek tük hoşuma giden satırlar elbette oldu ama "tavsiye eder misin?" diye sorsanız etmezdim. etkileyen tek şey, yazılanların acımsı tadı. kadınların hissetikleri, baba-kız çocuğu ilişkisindeki kopukluklar vb. konular hâlen kanayan yaralarımız olduğu için azıcık etkiledi diyebilirim. aynı şekilde sayfaların düzeni ve içerisine serpiştirilen çizimler hoşuma gitmedi değil. ama dediğim gibi, şiir tadı vermedi.
şöyle bir toparlarsak; beğenmedim.
ayrıca sayfa 177'deki çizim hoşuma gitti :)
176 syf.
·
Puan vermedi
kitap adından da anlaşılacağı üzere baş karakterler felatun bey ile rakım efendi'dir. ying yang da denebilir ya da siyah beyaz :) kurguda bir taraf hep aşağılanıp kötülenirken bir taraf da absürt bir biçimde yüceltiliyordu. felatun bey alafrangaya olan özentiliginden dolayı kasıntı, kendini beğenmiş ve burnu havada bir tipken rakım efendi tam
