“ Toplumun ikiyüzlülüğüne bak sen! Namusları adına ciğerparem dedikleri öz kızlarını fütursuzca öldürebilirler, ama öte yandan kısacık bir zevk anı için kızları yaşında bir insana da tecavüz edebilirler.”
Sayfa 21 - Everest YayınlarıKitabı okudu
"Davalar acı içinde doğar, refah içinde ölür."
Bu incelemeyi en başta başı kapalı hanımefendilerin okumasını istirham edeceğim. Zira bugün başınız kapalı bir şekilde üniversite okuyorsanız, liseye gidebiliyorsanız ya da başınız kapalı bir şekilde devlet dairelerinde çalışabiliyorsanız ömrü başörtü mücadelesi ile geçmiş, 
Necip Fazıl Kısakürek'in "Ben Fazılsam o Fazıladır" dediği dava kardeşi
2023'ten 2024'e...
Şimdi ki beni bulmak bir anda olmadı. Uzun bir yoldu, uzun bir yolculuktu. Katkı sağlayan herkese teşekkür ediyorum. Herkes bana birşey öğretti. Kalmayı isteyenler, çaba gösterenler, benim çabamı görenler kaldı. Gidenlere selametlik diliyorum. Ne kalana fütursuzca sevindim, ne de gidene üzüldüm. Aslında üzüldüm de üzülmemeyi de öğrendim. Çünkü kalan da giden de Rabbimin takdiri idi.
Değiştiremeyeceğim şeyleri kabul etmem de birden olmadı. Okuduklarımla olmadı, öğrendiklerimle olmadı, uygulamaya çalıştıklarımla olmadı. Rabbim bazı şeyleri değiştirmenin benimle ilgili olmadığını bana bizzat yaşatarak kabul ettirdi. Teoride kalmasın diye pratik yaptırdı diyelim. Ve ben öğrendim. Çünkü öğrenmezsem ben öğrenene kadar ders devam ederdi. Ben değiştiremeyeceğim şeylere üzülmemeyi artık öğrendim.
Birşey daha öğrendim ki terbiye edemediği acıyı tahliye etmeli insan. Herşeyi terbiye edemeyiz, düzeltemeyiz. Ne diyordu Franz Kafka "Elinden gelen herşeyi yapıp güzelleştiremediğin yerleri terk etmek seni kötü biri yapmaz Milena." Belki de yöntemimiz değil de yönümüz yanlıştır. Mutluluk bazen düzeltince değil, düzeltmekten vazgeçince gelir.
Geçen senelerimiz, günlerimiz nasıl olursa olsun beklenen gün her zaman daha güzeldir. Çünkü geçmiş kayıplarla, gelecek umutlarla doludur.
Rabbimden niyazım kalan ömrümüzü, geçen ömrümüzden hayırlı eyleyip, bizlere; okuduklarımızı anlamayı, anladıklarımızı uygulamayı, uyguladıklarımızı da içselleştirebilmeyi nasip etsin.
🦋🦋🦋
Bunlar iyice arsızlığı ele aldılar Atam.Ben bu zamana kadar böyle hayasızca, böyle fütursuzca saldırılar görmemiştim.Şiddeti gün geçtikçe artıyor ama sorsan hâlâ mağdurlar.Sabah gözümü açıyoruz, pazar sabahı, güneş yüzünü gösteriyor, kuşlar cıvıl cıvıl ötüyor, ama bunlardaki nefret eksilmiyor.Bu kadar nefret yüklü olmayı nasıl beceriyorlar, gerçekten aklım almıyor.
Kadının Fenni/ Feyza Altun
“Başını açana, kapa diyoruz, kapayana aç diyoruz; okuyana, okuma diyoruz, okumayanın psikolojisini bozuyoruz. Öyle kahkaha atma, çocuklu kadınsın, diyoruz; ay hiç kaç çocuk annesine yakışıyor mu, bak türban takmış ama bir ton makyaj, şuna bak kırmızı ruj sürmüş saçı da sarı, o pantolon şimdi hiç olmuş mu, biraz kilo ver bari, diyoruz. Kilo verene, ıyy hasta mısın biraz kilo al, diyoruz. Üniversiteyi bitirene yüksek lisans yap, onu yapana doktora yap, bunları yapana oku oku nereye kadar, diyoruz. Hiçbir şey yapmayana evlen, evlenene çocuk yap, onu yapana ikinciyi yap, hepsini yapana o çocuğa öyle bakılmaz, böyle bakacaksın, diyoruz. E artık çocuğun var, alış bunlara, diyoruz. Bakıcıya çocuk bırakana vicdansız diyor, evde oturup çocuk bakanı hakir görüyoruz. İşte her an herkesi fütursuzca yargılayıp infaz ediyoruz. Bunlara isyan edene ukala, çok bilmiş diyoruz. Kimsenin kendisi olmasına , mutlu olduğu gibi yaşamasına izin verilmeyen bir toplumda yaşıyoruz. Hepimiz mutsuzuz.”
Bay D’nin Bir Günü | Ocak Ayı Hikâye Etkinliği
Hafta içi her zaman olduğu gibi Bay D yine sabahın köründe (daha karga botunu giymeden) dijital saatin klasik müzikli alarmıyla (Mozart’ın Son Zart’ıyla) uyanıp yatağından ivedilikle kalktı. Alelacele yaptığı sağlıksız bir kahvaltı sonrası ışık hızıyla sokağa fırladı.
Hava buz gibiydi. Zemheri soğukları hüküm sürmekte, dışarıda bir yerlere
Sen say ki yerin dibine geçti geçmeyesi sevdam
Bir adın kaImaIı geriye
Bütün kırıImış şeyIerin nihayetinde
AynaIarın ardında sır
YaInızIığın peşinde kuvvet
Evet nihayet bir adın kaImaIı geriye
Birde o kahreden gurbet
Sen say ki ben hiç ağIamadım
Hiç ateşe tutmadım yüreğimi
GeceIeri koynuma aImadım ihaneti
HeIe nihavend heIe buse hiç geçmedi akIımdan
Ve hiç gitmedi bir topak kan gibi
My life to live (1962)
-Neden insanlar sürekli konuşmak zorunda?
Belki de bu kadar çok konuşmamalı, hayatı sessizce yaşamalıyız.
Ne kadar çok konuşursak, kelimeler de anlamlarını o kadar yitiriyor.
-Hayatta her insan hatalarıyla yaşar. Önemli olan bunlarla baş edebilmektir.
Hayat kimi zaman tesadüfi, kimi zamansa zaruri gerçeklerin bileşkesidir.
-Aşkın hayatın tek gerçeği olması gerekmiyor mu?
-Bunun için aşkın hep aynı gerçeği işaret etmesi gerekiyor. Bugüne kadar hiç aşık olduğu şeyin ne olduğunu bilen birine rastladın mı?
Hayır, 20'li yaşlarda bunu bilemezsin.
Yaptığın tek şey keyfi seçimlerde bulunmaktır.
"Seviyorum" kelimesi çoğu zaman fütursuzca sarf edilir. Neyi sevdiğinden emin olmak için ihtiyacın olan şey ise, olgunluktur.
Doğruyu aramak! İşte yaşamın gerçeği budur.