Vazgeçtim...
Affet bu gece seni sevmekten vazgeçtim...
Çünkü seni özlemeye artık tahammülüm yok. Üstelik bir gün her şeyin düzeleceğine olan inancımı da yitirdim. Ne küçücük bir ihtimal kaldı sana dair, ne de azıcık da olsa bir hayalim. Ben yalnızca seni değil, umudumu da kaybettim... Az önce sesini duymak istedim. Cesaretimi toplayıp numaranı çevirdim. Ama arama tuşuna basmaya gitmedi elim. Yalnızca 'Alo' demen bile yeterliydi, iyi olduğunu bilmek istedim sadece. Hâlâ oralarda bir yerlerde nefes aldığını bilmek iyi gelecekti.
Olmadı... Arayamadım... Sesini bile duyamadığım birini sevmek her geçen gün biraz daha yormaya başladı beni. Bu yüzden bir kere duyup bir daha özlemektense, hiç aramayıp böylece unutmayı seçtim...
Affet bu gece seni sevmekten vazgeçtim...
İsterdim ki şuan seni bu kadar anmışken, kulakların çınlasın ve hatırla beni. Ara... Seni içimde tam öldürmek üzereyken suç üstü yap bana. Yalandan da olsa hâlimi, hatrımı sor. İstersen sus, hiç konuşma. Ama orada bir yerlederde olduğunu, arada da olsa aklına geldiğimi belli et. En çok şuan ihtiyacım var sana. En çok şuan sarılmanı istiyorum. Sevme beni inan bana bunun da hiç bir önemi yok ama bir zamanlar hiç sevmemişsin gibi davranman üzüyor beni. Buna tahammül edemiyorum. Çünkü bunu hiç hak etmedim...
Affet bu gece seni sevmekten vazgeçtim...
Ben bir ölüyüm.
Ben bir ölü.
Bir ölü...
Çırılçıplak edepsiz bir ölü.
Taşlayın haydi!
Değmez ruha dünya taşınız.
Üstelik geç kaldınız.
İyi birisin sen. Dünyanın hali seni üzüyor.
Sayfa 11Kitabı okudu
Geçmiş şeylerin izleri beni neden üzüyor, bunlar sevinçli bir şeyin izleri olsalar bile?
Benim Hikayelerim IV FİNAL
Böyle bizimkisi de ondan sebep; Her hikayenin bir sonu var yani, geldik bizim hikayenin de sonuna. Bazen gerçeklerden ne kadar korksanda onlardan ne kadar kaçmak istesen de zamanı belirsiz bir anı yüzüne tokat gibi çarpıyor bildiğin bütün gerçekleri.Umursamamak olan biteni; memleketi, dostları, öleni, düşeni yani hiç hiç umursamamak. Bakınca
Sana giden bütün yollar kapalı Zeynep.
"Geçmiş şeylerin izleri beni neden üzüyor, bunlar sevinçli bir şeyin izleri olsalar bile?"
“PERA PALAS’TA GECE YARISI…”
‘Şark’a giden yolda, Garp’ın son fısıltısı’..
Öncelikle, 
Pera Palas'ta Gece Yarısı bir roman değil, 20. yüzyılın ilk yarısında İstanbul’un sosyal tarihidir. Akıcı dili sayesinde roman tadında ilerliyor ve Türkçeye çevirisini de beğendim. Yabancı bir yazarın gözünden imparatorluktan cumhuriyete geçişte yaşanan olayları, Pera Palas Otelini merkeze koyarak bölüm
Arkadaşlar uyuyamıyorum bu gece. Neden biliyor musunuz?
Çünkü haramlara öyle alışmışız, öyle çok nefsimizde basit görmeye başladık ki bu beni korkutuyor.
Geleceğin anne ve babalarını belki de ilerde evlenmeyeceği o insanlarla farklı hallerde görmek beni sadece üzüyor.
Üniversite için dua ederken geldiğim yer burası mıymış dediğim bir yere dönüşüyor. Sosyal medyada önümüze çıkan kirli videolar nefsimize karşı güçlük kazanıyor. Kaçamıyoruz ve devam ediyoruz.
