"Bu aptallar hiçbir şeyi bilmiyorlar. Sen ve senin gibi olan insanları hor görüyorlar. Kendi köpeklerine, atlarına zarar gelmesin diye hiç umursamaksızın senin gibi nice insanları öldürüyorlar. Ama sen 'Yaşasın Kral!' diye bağırdığında buna sevinirler; kendi büyüklüklerine inanırlar. Bırak öyle kalsın! Bir süre daha buna inanmaya devam etsinler." Bayan Defarge da kocasını onaylamak istercesine başını yavaşça salladı ve "Görkemli törenler insanın başını döndürür. Bunları gören her göz büyülenir; her ağız da çığlık atar." dedi.
"Doğru, hanımefendi." dedi yol işçisi zorlukla.
"Sana bir sürü bebek gösterseler ve içlerinden birini kendi kârların için öldürmen gerektiğini söyleseler, onlardan en güzel, en göz alıcı olanı seçersin, değil mi?"
"Doğrusunuz hanımefendi."
"Peki sana uçmayan bir kuş sürüsü verseler ve onların tüylerini yolmanı söyleseler, en güzel olanları seçersin, değil mi?
"Haklısınız, hanımefendi."
Bayan Defarge kralın arabasının en son görüldüğü yere bakarak, "Bak işte! Bugün gördün bebekleri de, kuşları da. Şimdi eve gidelim." dedi.
Sayfa 121Kitabı okudu
''Ayrılmak zamanı geldi artık, yolumuza gidelim. Ben ölmeye, sizler de yaşamaya . Hangisi daha iyi? Tanrı'dan başka kimse bilmez bunu...''
Sayfa 43
Nereye kaçarsak kaçalım, nereye gidersek gidelim. Giderken hem kafamızı, hem de yüreğimizi beraberimizde götürüyoruz. Bu nedenle nereye gittiğimizin çok ta önemi yok ne yazık ki. Sevdiklerimizi kaybetmesek, onlarla ilgili kurduğumuz tüm hayallere eksiksiz ulaşabilsek hayatımız ne kadar güzel olurdu dimi?
"Gidelim buradan… Göğsünü sıkan, içini daraltan o laneti geride bırakıp gidelim. Burada yağmur bile güzel yağmıyor artık. Yağmuru güzel yağan bir yerlere gidelim.
Gidelim buradan… İlaçlarını yanına alma. Kitaplarımı almayayım ben de. Biraz da onlar çıldırtmıyor mu bizi? Havası ilaç, denizi kitap bir yerlere gidelim…"
''...Gidelim buradan;
Senin masumiyetini, bilgelik zamanlarından kalma sırları, dünyanın bütün sabahlarını yanımıza alıp da gidelim. Hesap etmeden, haritaya bakmadan gidelim...''
Sayfa 7 - Profil Yayıncılık
Teker teker arkadaşlarıma bakarken, farklı bir anı ya da his içimde uyanıveriyordu. O kadar çok şey vardı ki, bunları birbirinden ayırmak neredeyse imkansızdı, ama her anı nereye gidersek gidelim asla bozulmayacağı düşündüğüm arkadaşlığımızın o sağlam duvarında bir tuğla gibiydi.
Sayfa 21Kitabı okudu
Artık ayrılmak zamanı geldi, yolumuza gidelim: Ben ölmeye, siz yaşamaya.
Hangisi daha iyi?
Bunu Tanrı’dan başka kimse bilemez.
İnsan dediğin bir buyğay tanesi gibi olmalı
Esti mi rüzgar bir değil milyonlar için esmeli
Bir tek meyve veren dalı kesmeli
İnsan dediğin derya misali
Üstünde milyonlarca dalga
İçinde kıyametler kopmalı
İnsan dediğin derya misali
Uçsuz bucaksız olmalı.
Gel çıkalım sevgilim gel
Gel kurtulalım birler hanesinden
Çekelim gidelim bir uçtan uca
Açalım yüreğimizin kapılarını sonuna kadar
Sevelim sevelim sevelim
Sevebileceğimiz kadar.
Sayfa 125 - Bedri Rahmi EyüboğluKitabı okudu
Atatürk'ün Adalet'i...
Yaşlı kadın yatağından kalktı. Sabah ezanının insan ruhuna huzur veren sesi oda içinde yankılanıyordu. 88 yaşından beklenmeyecek bir çeviklikle pencereye doğru yöneldi. Pencereyi açması ile birlikte odaya ezan sesi ile birlikte baharın güzel kokusu ve kuş cıvıltıları doluştu. Penceresinden gözüken Kurtuluş Parkına bakarak
Bazen çekip gidesim geliyor, öylesine içten…
Neresi olursa olsun diyemem. Mutlaka bir deniz görmeli gözüm. Sol avucumda sıcak elleri olmalı yârimin. Yağmur yağarken ansızın, ne var ne yok toplayıp uzaklara…
Bazen çekip gidesim geliyor, ansızın…
Yaşama sebebimi sorguluyorum ard arda kendime sorduğum sorularla, fütursuzca… Neden burada olduğumu,
Beni kabullen, kendini yanına al, gidelim.
Gidelim deniz kenarında bir ev tutalım çünkü deniz cömert huyludur. İnsanlara yüz yıllardan beri inciler dağıtır durur.
Sayfa 218Kitabı okudu
