Vezir Gambiti şeklinde çeviren Kerem Sanatel'in haklı isyanı:
Bay Shaibel'in "Kızlar satranç oynamaz," lafı bizim açımızdan çok daha anlamlıdır, çünkü satranç Türkiye'de taşların ismine kadar erilleştirilmiş bir oyun. Aynı nedenle "kraliçe" taşına "vezir" demişiz. Malum, satranç tahtası bir nevi savaş meydanı tasviridir ya, baştan sınır koymuşuz; "Kızlar dekmancılık, savaşçılık, askercilik oynamaz; kızların yeri evi, oyunu da evciliktir," der gibi.
Keşke biz de o taşa "kraliçe" ya da "sultan" deseymişiz, o zaman kitabın ismindeki çifte anlamı daha iyi verebilirdim. Kelimenin İtalyanca kökenindeki "çalım/çelme atma" anlamına istinaden "Kraliçe Çalımı" diyemediğime hayıflanıyorum, çünkü kitap erkek egemen zihniyete meydan okuyan kadın zekasına övgü aynı zamanda.
Sayfa 13
İngiliz Gaddarlığı
İngiliz emperyalizmi kendisini meşru bir zemine oturtmak için aydınlanmacı despotizm argümanını kullanıyordu. Yapılanlar güya yönetilenin iyiliği için yapılıyordu. Churchill'in 1943'ün ikinci yarısındaki insanlığa sığmayan tavırları, bu iddianın mesnetsiz olduğunu göstermişti. Fakat iki asırdır, bu iddia dolaşımdaydı. İngiliz
Adolf Hitler
_Düşünce özgürlüğü, tüm kötülüklerin anasıdır.
_Her kim bize karşı ayaklanırsa kendisini ölü kabul etmelidir.
_Belki bazılarınız, Marksist Parti'yi yok ettiğim için beni affetmeyi başaramıyorsunuz. Fakat arkadaşım, ben diğer partilerin de tümünü yok ettim. Hepsi gitti.
_Zayıfa acımak, doğaya ihanettir.
_Hayatım boyunca tek bir şeye asla
Victoria Kalaichi'nin Hüzünlü Kadınları...
Her gün karşılaştığımız ve kullandığımız nesnelerdeki detayların sade güzelliğine vurgu yapmanın, sanatının ruhu olduğunu söyleyen ressamın kadın portreleri adeta yaşamın akışından ödünç alınmış bir an gibidir. Özellikle, şallarda ve elbiselerde kullandığı, renkler ve mistik motifler büyüleyicidir.
Alain de Botton'un dediği gibi;
"Bir nesne ne kadar güzelse, ona baktıkça o kadar kederleniriz.(...)İçimizi yakan bir keder değil de, hüzün ile coşkunun bir karışımıdır bu hissettiğimiz aslında."
Yüzlerin uyumlu ve kusursuz çizgilerinde yitirdiğimiz gerçek hüzün bize bir yerlerden tanıdık geliyor, pozitif enerjimizi evrene yaymak ve ışıltımızı cömertçe sergilemek için debelendiğimiz, hep aynı pozda asılı kalmaktan yorulmuş yüz kaslarımızın haklı isyanı... Sanki insan üzülemezmiş, hüzünlenemezmiş, gözyaşı dökemezmiş gibi... Kalaichi'nin fırça darbeleri, tıpkı çocukluğumuzda kaybettiğimiz bir oyuncağı eski eşyalar satan bir dükkanda görmek gibi...
_İnsanIar, kuşIar gibi uçmayı, baIıkIar gibi yüzmeyi öğrenmişIer ama insan gibi yaşamayı öğrenememişIer.
_Görmek isteyenler için ışık, istemeyenler için karanlık vardır.
_Hiçbir şeyi kendisi kadar sevmeyen insan, sevdiği varlıkla, kendi kendisiyle baş başa kalmaktan çok hiçbir şeyden korkmaz. Her şeyi kendi için arar ama en çok kendinden kaçar.
Varlık ,hiçlik , ölüm
Benim Ölümüm [Ma mort]
Ölüm, “duvar”ın öte yanındakilerden olduğu için hiçbir şekilde insani olmayan şey gibi görünürken, sonra bir anda bambaşka bir bakış açısından düşünülmeye, insan yaşamının bir olayı gibi ele alınmaya başlandı. Bu değişiklik çok açık bir biçimde anlaşılır: ölüm bir terimdir ve her terim (ister sonuç, ister başlangıç terimi
