Esselamünaleyküm arkadaşlar.
Öncelikle şunu belirtmek istiyorum.
İlk kez bir kitap adına inceleme yazıyorum, ve yazmamdaki sebep kitabın güzelliği, akıcılığı, doğallığı olup, tek nefeste okuyup bitirmemden kaynaklıdır.
Bana göre Mustafa Kutlu’nun yazdığı en güzel hikayenden birisi kitap çok akıcı ve okurken sürükleyici şekilde okuru bırakmıyor.
Kitabın hikayesi 16 yaşındaki bir çocuğun hayat hikayesini kaleme almakla başlıyor. Zaman zaman hayata karşı babasıyla beraber yaşadıkları zorlukları, o zamanın yaşayışını, kültürünü, insanını anlatıyor. Babasının duruşundan, dürüstlüğünden, karakteristik özelliklerinden dolayı sürekli göçmek kasabadan kasabaya sürüklenmek zorunda kalıyorlar. Her kasaba da ayrı hayat hikayesi ayrı anıları bulunmuş oluyor. Böyle böyle derken kendisi kısa ve ince ama Adı Uzun Hikaye olan kitabın sona gelmiş oluyoruz.
İncelememi bir alıntıyla bitirmek istiyorum.
“Beni bir küçük çocuk değil, bir arkadaş, bir akran, bir yoldaş gibi görüyordu.”
Hayırlı okumalar dilerim.
Filibeli Ahmed Hilmi’nin “
A’mâk-ı Hayal”ini okuyup bitirdiğimde “Tekrar tekrar okunası bir kitap!” demekten kendimi alamadım. Gerçekten de öyle. En sonda
