Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.35
“Ben buradayım sevgili okuyucum, sen neredesin acaba?” sorusunu bi yazıda okuyup peşine düştüğüm bi kitaptı Korkuyu Beklerken. Uzun zaman oldu sayfalarını çevireli ama adı her geçtiğinde buruk bi tebessümle "Evet, nerede olduğumuzu anlamak için okunmalı." dediğim öyküler toplamı: "Beyaz Mantolu Adam" "Unutulan" "Korkuyu Beklerken" "Bir Mektup" "Ne Evet Ne Hayır" "Tahta At" "Babama Mektup" "Demiryolu Hikâyecileri – Bir Rüya"
Her ne kadar son öykü ön plana çıkmışsa da (sorudan kaynaklı olarak) ilk öyküsü "Beyaz Mantolu Adam" canlılığını hala korur benim zihnimde.
Bireyin şu garip hayat içinde kendini var etme çabasını, dramını, isyanını birbirinden etkileyici öykülerle, leziz bi üslupla yani yine ustalığını ortaya koyarak anlatıyor Oğuz Atay.
Yine bir Panait Israti Klasiği.
Üç mükemmel öykü
1. Bataklıkta Bir Gece: Adrian yanı yazarımız Istrati , Çocukluğu dayıları ile olan ilişkisi, Yine onur yine insanlığım gizemli ruhu...Yine yoksulluk ve sefalet içinde ki insanlar, yaşamın çözümsüzlüğü...
2. Kodin..Muhteşem bir dostluk hikayesi... Zaten her macera her bir konu da kendine gerçek bir dost arar Adrian... Hep toplumun dışında ve onun belireyici kurallarının dışında bir hayat seyreden kişiliklerdir sevdikleri ve dostları. Kimi zaman işte bu çirkin, eli kanlı, herkesin korktuğu dev cüsseli kendinden yaşça çok büyük . kan kardeşini kendisini aldattığında öldürecek kadar gözü kara bir adam olan Kodin olur... Kimi zaman bir sünger avcısı, kimi zaman bir kunduracı.
Bu insanlığa örnek olacak kan kardeşliğine varan dostluk hikayesini okumaya doyamayacağınız kanısındayım.
3. Kir Nikola... Buda bir başka dostluğun nefis öyküsü Bu kez kahramanın dostu bir simitçi Türk mü, Arnavut mu,, Rum mu olduğu bilinemeyen bir poğaçacı dır.
Hikayenin içinde ibretlik dersler var, Toplumsal baskının, güç kullanımının, toplumsal çıkarcılığın örnekler nefis çeşni katmış...
Okumanızı dilerim...
Bir çocuğun, bir gencin, bir yetiskinin gözünden hayat. Muhteşem bir sadakat örneği. Küçüklügün vermis olduğu saf duygular. Bir oğlun baba tarafından dislanisi ve onun gözüne girme çabası. Her insanin kendinden bir rol bulabileceği harika bir kitap. Sürükleyici, kesintisiz ve her anin heyecan içinde olduğu bir ağlayıp bir gülme psikozuna girebileceginiz bir kitap. Tüm bunların yaninda Afganistan'in karanlık tarihine ışık tutan muhteşem bir öykü.
ades tutuşmayı bir yaşam saplantısı haline getiren baş kişisi Cemil ile Ladesçi, şaşırtıcı, bolca güldürürken düşündüren, merakla okunan sürükleyici bir öykü. İçinde her birimizin kendisinden bir ya da birçok parça bulacağı bu kitapta Üstün Dökmen, yaşamın kerteriz haritasını sunuyor. Balıkçılar için hazırlanan deniz haritalarının benzerini hayat için hazırlıyor. Tehlikeli kayalıkları, sığlıklarla derinlikleri, bereketli balık sürülerinin yerini işaretliyor üzerine. Kitabı bitirdiğinizde elinizde hayatın barındırdığı olanaklar, tehlike ve sık düşülen tuzaklara ilişkin değerli bir "harita" kalmış olduğunu görüyorsunuz
Ben okurken hem güldüm hem de okuduklarım üzerinde düşündüm; sizin de beğeniyle okuyup yararlanacağınızı düşünüyorum.
“Kürk Mantolu Madonna” Hakkında Bazı Mülahazalar
Okuduğum kitaplarda beni en çok cezbeden şey anlatıdan ziyade yazarın iç dünyasına duyduğum tecessüstür. Bu bağlamda biraz Sabahattin Ali'nin hayatına da değineceğim bilahare.
Bir kapı daha aralanıyordu belleğimden içeri. Meçhul bir kuvvet çağırıyordu beni Raif Efendi'nin gizemli dünyasına. Kitabı
Ayfer Tunç kalemini konuşturmuş. 6 öyküden oluşan bu kitabın her hikayesi insanı hüzünlendirmeye yetse de Aziz Bey bir başka. İçimi acıtan, aklımdan çıkaramadığım ve yaptığı hatalara rağmen kendisine kızamadığım bir karakter. İyi bir sona kavuşmasını istediğim bir "amca." Fakat öykünün daha başında ölüm haberi veriliyor bize. Daha sonra
Elime ilk defa aldım Orhan PAMUK'u!....
Ve de çok heyecanlandım.
Birçoğu kişi bana, şuan senin için erken; Okuma şimdilik Pamuk'u... Neden öyle söylüyorlardı!?
Her neyse...
Orhan Pamuk, Postmodernist bir yazardır.
Edebiyatımızda asıl Postmodernist de zaten o'dur.
Oğuz ATAY'da pek belli olmuyordu postmodernizm akımının çizgileri!..
Orhan Pamuk,
208 syf.
7/10 puan verdi
Birkaçı olay öyküsü olmasına rağmen,çoğu durum öyküsü olan 26 öykü var kitapta.Hepsi için çok zevkle okutuyor kendini diyemesem de,hepsinin sıkılmadan okunduğunu söyleyebilirim.En azından bu kitapta durum öykülerinin de beni içine çekmeye başladığını hissettim ve sanki bir mahallede yürüyormuşum ve her sokakta başka bir hayat,başka bir ses var gibi geldi.Siz de durum öykülerini seviyorsanız düşünebilirsiniz.
Okuyan veya okumayan herkesçe bilinen Kafka'nın meşhur öyküsü Dönüşüm. Gregor Samsa'nın bir gün böceğe dönüşmüş bir şekilde uyanması ile başlayan kısa bir öykü. Burada altını çizerek dikkat çekmek istediğim sözcük 'uyanmak.' Takdir edersiniz ki benim dikkat çekmek istediğim uyanış, Gregor'un bir böcek olarak gerçekleştirdiği fiziksel uyanıştan çok
Stefan Zweig-Amok Koşucusu
Hayat fotoğraflarda durur, o da bir anlığına. O an’ın hemen sonrasında ise kaldığı yerden devam eder. Kimi ülkelerde yavaş, kimilerinde ise hızlı akar hayat. Tıpkı bizim ülkemizde olduğu gibi.
Saat çıldırmıştır,
Akrep yelkovanı kovalar durur...
Bir amacı vardır bu akışın. İnsanların bilinçli bir şekilde bir yerlere
Auschwitz ismini her duyduğumda, insanlığımdan utanırım.
Gaz odalarında ölüme mahkum edilen insanlardan geriye kalan yığın yığın saçlar ve dağları andıran ayakkabı tepeleri. Bu ayakkabılar içerisinde de en çok can yakanlar, çocuk ayakkabıları. Dünyayı bir oyundan ibaret sanan o masum melekler. Anna Frank’ın ayakkabısı acaba hangi tepenin içerisindedir.
Auschwitz kampında ayrı ayrı bölümlerde tutulan sevgililer birbirleriyle haberleşmek için, çocukları kullanırlar. Daha doğrusu yazdıkları aşk mektuplarını, çocukların oyuncağı olan bebeklerin içerisine gizleyerek gönderirler, sevgililerine.
Evet; dünya çocuklar için bir oyun...
Büyükler için ise, oyun alanı...
Nemirovsky’de otuz dokuz yaşında Auschwitz kampında hayata veda edenlerden birisi. Ondan bize kalanlar ise, onu dünya edebiyatının suitine taşıyan sayısız eserler.
Pazar Günleri adlı öykü kitabı da bunlardan birisi. Kitap içerisinde yer alan on dört öykü, çok tanıdık geliyor okura. Gündelik yaşam, mutsuzluk, mutluluk, aşk, ayrılık, hayat zorlukları, kısacası aklınıza gelebilecek her türlü hayat hücresini bu öykülerde görebilirsiniz.
İnsanı koyuyor yaşamın tam ortasına. Ondan sonra, insanın yaşadığı çevreyi betimliyor.
Siz sadece okumuyorsunuz bu yazılanları, aynı zamanda da zihninizde canlandırıyor, öyküyü yaşıyorsunuz.
Kitap bittiğinde ise şöyle bir duygu düğümleniyor okurun boğazında; kısacık ömrüne insan odaklı eseler bırakan birisi, hiçbir eserini okumamış başka bir insan tarafından, salt dini kimliği nedeniyle ölüme mahkum ediliyor.
Kötülük yağmurları her yüzyılda...
Bununla mücadele edebilmenin tek yolu ise, okumak...
Erkan
Çador belki gerçek belki hayali bir ülkede, ama benim ortadoğu hikayelerindekilere çok benzettiğim bir ülkede geçen bir arayışın, bir kavuşma ümidinin hikayesi.
Akhbar ailesini ve ülkesini bırakıp gittikten sonra, vatanında iç ve dış savaş yaşanır. Aileler dağılır, her evden cenaze çıkar yöre halkının tabiriyle... Sonra yurduna dönmek ister Akhbar, ailesini-sevdiklerini bulmak, çocukluğunun geçtiği yerde yaşamak ve geçmişini yakalamak ister...
Onun bu arayışını anlatır, oldukça karamsardır kitap; arada gülümseten detayları bile yoktur. Kocaman bir gülle gibi gelir çarpar insana bu hayat hikayesi; göğsüne oturur nefesini sıkıştırır...
hani benzetecek olsam Bin Muhteşem Güneş tadında, veyahut Uçurtma Avcısı tadında diyebilirim.
Murathan Mungan bu kitabında da dili muhteşem kullanmış, harika imgeler var. çador ve bukradan yola çıkarak o kadar güzel konulara değinmiş ki Akhbar'ın hikayesinin içinde...
Oldukça etkileyici, bitince genizde acı bir his bırakan bir öykü... Bu hikayelerin her gün bir yerlerde yaşandığını bile bile umarım bu gerçek bir yaşam öyküsü değildir diyorum...
22 Ekim 2016
Neredeyse iki ay süren bir okuma sonunda, bugün, bu akşam Çehov külliyatımın, yani "Çehov mevsimi"nin ikinci cildini bitirmek nasip oldu. Çok zor bir iki ay gibiydi sanki, başıma gelmeyen gelince, kitapları okumak zorlaştı, okumakta zorlanınca isteksizlik arttı, ve en yakınım dediğim Çehov bile biraz biraz yabancı gibi
