Beni tanıyor musun sahi,
Ya da beni ne kadar tanırsın ki sen
Hangi karanlık geceyi paylaştın benimle söyler misin
Hangi acılarımla harman oldun
Kaç damla gözyaşımı sildin ellerinle
Başını yasladın mı göğsüme benim,
“Üzülme, geleceğim” dedin mi “gözlerimin içine bakıp”
Beni tanıyormuş! .... Hadi canım! ..
***
Beni tanıyor musun sahi,
Ya da beni ne
SANAT ADAMI ATSIZ
RUHLARA İŞLEYEN ŞİİR.
Atsız'ın sanat hayatı şiirle başlar. Biz de onun şiiriyle başlayalım.
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
Ben yaşarken koptu tufan
Ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kâinat
Sayfa 231Kitabı okudu
"Ben İsmet Özel, şair, kırk yaşında."derken bile şiir okuyan adam
Ben İsmet Özel, şair, kırk yaşında.
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi
linç edilmem için artık bütün deliller elde
kazandım nefretini fahişelerin
lanet ediyor bana bakireler de.
Sözlerim var köprüleri geçirmez
kimseyi ateşten korumaz kelimelerim
kılıçsızım, saygım kalmadı buğday saplarına
uçtum ama uçuşum
radarlarla izlendi
gayret ettim ve sövdüm
bu da geçti polis kayıtlarına.
Sayfa 231 - Tam İstiklâl Yayıncılık OrtaklığıKitabı okudu
Annemi düşünüyorum, yalnız geçirdiği o uzun yılları...
Bitmek bilmeyen kış gecelerini. Fırtınalı gençlik döneminde insan böyle bir şeyin var olabileceğini düşünmüyor bile. Yaş ilerledikçe bunun ne demek olduğunu anlıyoruz.Şimdi ben yalnızlık sözcüğünün ne anlama geldiğini biliyorum.
Kedime her geçen gün daha fazla ihtiyaç duyuyorum.
Annem hayatının büyük bir kısmını yalnız geçirdi. Önce yaşlı anne babasıyla yaşarken yalnızdı, sonra evlendi, yine yalnız kaldı.
İnsanların içki içen doktorun karısına düşmanca davrandığı o şehirde yalnızdı.
Pazar günleri futbol maçları üzerine yorum programları yayınlayan radyonun önünde horlayan kocasının yanında yalnızdı.Evde akşamları geç gelen kocasını beklerken yalnızdı,geceleri sarhoşların derin uykusuna dalmış kocasının yanındayken yalnızdı.
Oğulları evden ayrılırken yalnızdı,
annesi öldüğünde yalnızdı,kızı evlendiğinde yalnızdı.
Büyük evinden çıkıp modern, küçük bir apartman dairesine taşındığında yalnızdı. Sessizliği seven biriydi, ama gün geldi üst kattaki çocukların gürültüsünden hoşlanır oldu.
Sağır oldum, insanların söylediklerini duyamıyorum. Audica'da kulaklarıma işitme cihazı taktılar.Hâlâ duymuyorum. Normal aslında bu durum, çünkü bana bir şey söyleyen yok.
Sayfa 127Kitabı okudu
her şey birdenbire olmadı.
her şey ben yaşarken de olmadı.
her şey ben unuturken oldu.
Sayfa 27 - ketebeKitabı okuyor
Dialog
Dialog
Nasıl net gözlem yapa biliriz?
Olanları bir birinden nasıl ayıra biliriz?
Doğru,yanlış nasıl kolay anlarız?
Nasıl nura ulaşıb yalnışdan arınırız?
Derler insan çözülmez kutu bağlı.
Açılmaz bu kutunun hiç bir zaman sırları.
Kaba ve tutkulu seksi seviyorum, çünkü birçok kadının etraflarına ördükleri "incelik" engellerinin ötesine gidiyor. Politik olarak doğru yumuşak sekste (bir arkadaşımın ifadesiyle, 'T ve H' yani tatlılık ve hafiflik içeren sekste) sıkça olduğu gibi kendini tanıma duygusu yok bunda. Şimdiki sevgilim ve ben sado-mazohist pratiklerle biraz uğraştık ve bunu çok tahrik edici ve seksi bulduk. Yaptığımız her şey kendi rızamızla oldu ve "alttaki" (bu değişir) kontrolsüzlük yanılsamasını yaşarken aslında her zaman kontrol sahibi oldu. Asla yaralama, hatta iz bırakma noktasına varmadan, kıça şaplak atma, kamçılama, saç çekme ve ısınma gibi şeyleri dahil ettik sekse. Bunu o kadar güzel yapan, her şeyi tümüyle bırakma hissi.
..böyle olamazdi demenin hiçbir anlamı yok biliyorum. Ama böyle oldu. Böyle oldu ve müjdeler olsun, arkadaşlara da söyle, ben yavaş yavaş ölmeyi öğrendim. Boğazlı kazak ve doğum biyıklarımla normal meydanda yaşarken o günlerde, kırık gülüşleriyle yüreğimi kanatan, şimdi uzaklarda , artık kucaklayamadığım, ayrılık planlarını ezberlediğim solgun bir kız kaldı.Ve o çanta, hep içimi sızlatan.Başını öne her eğişinde gençliği, yanağını öpmek için uzandığımda Ankara'yı ve köyünde kavuşturup onu susuşunda İstanbul'u anlatan o kızdan, şimdi sıkıntılı bir Yağmur, içimi ürperten bir kasım soğuğu ve söylenmemiş onca şey kaldı.Benden çok uzaklarda ve ne yazık, hep bana günlük.Beni anlıyorsun değil mi? Ne kaldı bana çaresizliğimden başka, nerede kaldığım, ne hayatta kalıyor? , hesap numaraları ve randevuların ezberlendiği soğuk akşamlar ve her fırsatta yıkanıp alkolle, yaralarımı yaladığım o telefonlar... Bana sadece bunlar kaldı. Evet, artık akşam kendini hissediyor ve çok yaşlandım. Ama sürprizler olsun, arkadaşlara da söyle, yavaş yavaş ölmeyi öğrendim..
Ben İsmet Özel, şair, kırk yaşında.
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kâinat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi
linç edilmem için artık bütün deliller elde
kazandım nefretini fahişelerin
lanet ediyor bana bakireler de.
Sözlerim var köprüleri geçirmez
kimseyi ateşten korumaz kelimelerim
kılıçsızım, saygım kalmadı buğday saplarına
uçtum ama uçuşum
radarlarla izlendi
gayret ettim ve sövdüm
bu da geçti polis kayıtlarına.
Sayfa 231 - Tam İstiklal YayıncılıkKitabı okudu