_UYUYORSUN! Rüyadasın. Gece gündüz demeden rüya görüyorsun. Bazen açık bazen de kapalı gözlerle. Hakikat değilsin. Rüya gören bir zihin, hakikati göremez ve hakikati de bir hayale dönüştürür. Gerçekle yüzleşirsen gerçek, hakikate dönüşür; kaçarsan yalanlar içerisinde yaşarsın. Uyan! Uyanık ol. Uyanık olmak hedeftir. Sessizlik içinde düşünerek
İnsan dediğin bir nefes kadar kısa...
Durup tekrar koşasım var.
Hayatımı tekrardan gözden geçiresim var.
Neyim ,ne değilim bilesim var .
Bu da geçer ya hu diyesim var .
İnsan dediğin bir nefes kadar kısa ,
Ne düşünse ne dinlese ibret alsa!
İki günlük dünya deyip geçmese.
Toplasa da hayrını toplamasa da asıl amacı amelinde olan.
Linanur
Türkün bilgisiz ve zavallı gençleri güzel sanarak farsça şiir yazmıya özeniyorlar; bir insan etraflı ve iyi düşünse türkçede bu kadar genişlikler, zenginlikler durup dururken bu dilde şiir söylemenin daha yerinde ve daha kolay olacağını anlar...
_İnsan, ya insan gibi akıllıca söylemeli yahut hayvanlar gibi susmalıdır!
_Sessizce bir köşede oturan sağırlarla dilsizler, gevezeden daha üstündür.
_Her ormanı boş sanma, belki de kuytuluklarında bir kaplan uyuyordur.
_Hastaya şeker vermek günah olur, çünkü ona acı ilaç fayda verecektir.
_İnsanlarla münasebetin ateşle münasebetin gibi olsun. Çok
Bazı sorular cevapsız kalmalı
Bazı cevaplar için soru sorulmamalı
Durup düşünse de insan
Nedenler hep meçhul olmalı
Işık bile arasa
Karanlık ona has olmalı
İçinde kaybolduğu
Kaybolduğunda bulduğu
Bulduğunda durulduğu
Günlerce kudurduğu
Bir yol olmalı
Yollar ki
Adımları saklayan
Sakladığına sadık olan
Kör gözlere bir ruh
Her ruha bir fısıltı olan
Hedefinden sapmamalı insan
Hedefi yalnızca kendine olan...
.
.
.
TK
İnsan öfkelendiği anlarda karşısındakinin kim olduğuna bakmadan onun kalbini kırabilecek fiiliyatlarda bulunabiliyor. Aslında en başta durup karşısındaki mümin kardeşinin kalbinde nasıl büyük yaralar açılacağını düşünse bir nebze kendini durdurabilir. Mevlananın dediği gibi
“Kâbe, Azer’in oğlu Halil İbrahim’in yaptığı bir binadır. Kalp ise, yüce Allah’ın nazargâhıdır. Bu sebeple, bir gönül yıkmak, bin Kâbe yıkmaktan daha kötüdür.”
Allah bizleri kalp kırmaktan muhafaza eylesin 🤲
ÇARESİZLİĞİN METAFİZİĞİMSİLİĞİ | Mart ayı öykü etkinliği
#158444292
Uykusuzluğun kitabını yazabilecek kadar uykusuz kaldığı fakat o kitabı yazabilmek için biraz uyuması gerektiğini biliyordu, yatağında kafasının yerini değiştirdiğinde düşüncelerinin bir önceki yerde kalacağını düşündüğünden koca yatakta kafasını koymadığı tek bir karış kalmamıştı. Fakat bunun bir işe
Fyodor Mihayloviç Dostoyevski’yi Okumak
İnsanın iç dünyasına bir bakış atıp gördüğü şeylere katlanabilmesi ne kadar korkunç bir eylemdir? Dostoyevski’nin bu korkunç eylemi hemen hemen her kitabında adeta doğal bir olguymuş gibi basitçe yapması onun, kendi deyimi ile, ‘’yer altında’’ dolaşmakta ne kadar çok ustalaştığının bir kanıtıdır.
İnsan çok düşünmeden yaşar. Kendini kendine yabancı
insan durup düşünse
...
insan durup düşünse, siz de durun isterseniz
hep birlikte durup düşünelim
göreceğiz sonunda böyle bir hayata gerek olmadığını
ve yalnız doğan insan oğlunun
hep yalnızlığını yaşadığını
...
kader diye bir şey de yok, insanın kendi kalbidir kalem
Sayfa 87 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okudu
eksik söz
"Bir şiirden bir sözden
Bir melodiden bir filmden
Geçirip güzelleştirmeden
Can dayanmıyor."
Demis Sezen Aksu...
İnsanın ömrü daima yitiğini bulmanın derdiyle geçiyor. Öğrenmek için kitap okuyorum diyenler, kitapların neden okunduğunu bilmeyenlerdir. İnsan aslında orada kendine dair bir şeyler bulmak için okur. Bir kelime ya da bir cümlenin üzerinde durup işte burada beni anlatıyor demek için. Kendi özünü bir başkasının tuttuğu aynada görebilmek için.
İnsan her şarkıyı değil kendi duygularına tercümanlık eden şarkıyı başa sararak defalarca dinler. Çünkü bir başkasının ağzından kendi hislerini duymak insana dünyada yalnız olmadığını hissettirir. Bu acıyı bir tek ben yaşamadim, bir tek bana ihanet edilmedi diye düşünse de amaç yine de bu değildir işte.
Sanki içimizde bir şeyler eksik. Yapbozun bütün parçaları tamamlanmış da bir parçası eksik kalmış gibi. Beğendiğimiz kitaplarda dinlemeye doyamadiğimiz şarkılarda işte hep o yitiğin izlerini ararız. Buluruz ya da bulamayız. Ama daima o arayışin peşinden koşariz. Yaşadıkça anılarımızı içimizin kumbarasinda biriktiririz.
Eşya istifcileri gibi hatırlarını aklının tavan arasında biriktirenler biriini bile atmaya kıyamaz ve şöyle der:
"Ben bu yüzden hiç kimseden gidemem, gitmem.
Unutamam acı-tatli ne varsa hazinemdir.
Acının insana kattığı değeri iyi bilirim küsemem
Acıdan geçmeyen şarkılar biraz eksiktir"
Ana dilim üzerinde düşünmeğe koyuldum: Türkçenin derinliklerine dalınca gözlerime onsekiz bin âlemden daha yüksek bir âlem göründü. Bu alemin süsler, bezekler içinde enginleşen göğü, dokuz gökten daha üstündü.. Bu erdemler, yücelikler hazinesinin incileri, yıldızlardan daha parlaktı... Türk'ün bilgisiz ve zavallı gençleri, güzel sanarak, farsça şiir söylemeğe özeniyorlar. Bir insan etraflı ve iyi düşünse, Türkçede bu kadar genişlikler, incelikler, derinlikler ve zenginlikler durup dururken bu dilde şiir söylemenin ve sanat göstermenin daha kolay, daha beğenilir olacağını anlar. Türk dilinin olgunluğu ve yüksekliği bu kadar tanıklarla meydana çıkarıldı. Gerekli ki bu halk arasında yetişen sanat sahipleri, sanatlarını öz dilleri dururken, özge dil ile meydana koymıyaydılar.
Ali Şir Nevâî
