***
İnsanın insandan sorumlu olmadan yaşamayı yeğlediği bir dünya, artık insanların dünyası olmaktan çıkmaz mı?
***
Sayfa 333 - Can yayınları, 2017, 3. BasımKitabı okuyor
Bütün insanların üzerinde düşünmesi gereken sorular vardır.
"Büyüyemediği, gerçek dünyaya karışmadığı için üzülüyordu. 'Gerçekten bucak bucak kaçıyorum,' diyordu. 'Birini sıkıntıda görünce çocuk gibi ortadan kaybolmak istiyorum. Korkaklıktan değil; kendimi onun yerine koymaktan. İnsanların karşısında bazen de o eski aptalca utangaçlığım yüzünden dikilip kalıyorum. Gitmek gerektiği halde bir türlü uzaklaşamıyorum. Her zaman gerekenin tersini yapıyorum, çocuklar gibi. Kitaplarla, yani bir çeşit masal dünyası ile hayatı karıştırıyorum eskisi gibi. Galiba gittikçe düzelmez oluyorum bu konuda. Masalın nerede bittiğini, hayatın nerede başladığını farkedemiyorum. Bazen, suratıma bir garip bakıyorlar; o zaman uyanır gibi oluyorum.
İnsanın ülkesi kendi içindedir.
İnsanların çoğunun fikirleri
çocuk oyuncağı kadardır,”
“Günümüz dünyası asla tatmin olmayan insanların ürünüdür.”
Gece mi daha karanlıktır,yoksa insanların kalpleri mi? İnsanın en iyi kendi dünyası olmuşsa, en zor zamanlarında tesseli bulacak kendisinden başkası kalmamışsa işte o zaman orada kaybedilmiş bir savaş vardır .
Şen Bilim
Bu boğucu, iç karartia havanın, yaşamın avuntusu çiydir.
Şair, kendinin ar- dındadır, kendine varamamanın, kendine yalan söylemek zo runda oluşunun acısıyla, kendinin, kendisiyle aradığı hakikatin ardındadır. Hakikatin ardında, onunla sevişmek, onunla evlen- mek için. Ulaşamayacağını bile bile arayan: Delidir şair. Işıltılı. parlak, renkli
"Korkunç bir şey bu" dedim, rengim uçmustu;çevredeki insanların benden aşağı kalır yanı yoktu.
"Cesaretini yitirme sakın," dedi sık sık söyleşdiğim adam ve manzarayı serinkanlllilla izlemeyi sürdürdü,kendini gerçekten de sırf bir gözlemci diye görür gibiydi."Ne mutsuzluğa kapıl, ne de fazla sevin. Çünkü bu dev anestezi iyilik de, kötülük de bambaşka, öyle dünyanın bulmayı umduğu türden değil."
"Nasıl olur canım!" diye bağırdım sözünü keserek. "Her şey yok olup gitmedi mi sanki? Şu ölümlü dünyada insana ya da Tanri'y özgü her şeyimizi yalayıp yatmadı mi, eritip tükenmedi mi bu ateş? Yanmaya gelir her şey atılmadı mi onun içine? Tatil sabah bir köz ve kül yığınından iyi ya da kötü ne olacak ki bize?"
"Bir sey kalacagından kuşkun olmasın," dedi ağır başlı dostum. " Yarın sabah ya da ateş her ne vakit sonerse buraya gel bak; şeylerin ortasına atıldığını gördüğün şeyler içinde gerçekten değerli olan ne varsa kullerin arasında bulacaksın. Güven bana, yarının dünyası yeniden zenginleşecek bugünün dünyasının fırlatıp attığı altın ve elmaslarla.Bir doğruluk ne yok olup gider ne de çok altında kalır küllerin;bir yolunu bulup kendini gösterir.
Sayfa 79 - Kırmızı KediKitabı okudu
Yolunu Elif tut.. dosdoğru..
Dünya telaşına karışma vakti. Kravatları sıkmak gerek. Bu modern zaman köleliği. Bir bilsen ne kadar yorgun düşüyorum. İnsan karnını doyurmaktan geçiyor. Bir hırs deryası. Şairin dediği kurtlar sofrası. Kim daha çok nasıl kazanırım derdinde, karınlar şiş, akıllar nefsin kölesi. İnsanların tek derdi milyonlarca evin olduğu bu dünyada 'bir evim olur mu acaba'. Tek zeka örneğinin daha çok kazanan olduğu bir nesil. Öyle bir zaman ki zincirler ahir zamandan kopuyor sanki kıyamete. Müslümanlar dünyası kanıyor sessiz çığlıklarla. Gözler kör, diller lal olmuş bu vahşeti figana.
Sayfa 24 - Yakamoz YayınlarıKitabı okuyor
Birçok insan kendini güçlü biçimde McDonald's ile öz- deşleştiriyor, aslında bu özdeşleşmenin bir kısmı kutsal bir kurum haline gelmiş durumda. McDonald's restoranının Moskova'daki açılışında bir işçi onun 'Chartres'daki Katedral gibi... 'kutsal bir eğlence' yaşanacak bir yer' olduğunu söyledi. Kowinski, içlerinde her zaman fast-food restoranları bulunan alışveriş merkezlerinin, insanların modern 'tüketim dinleri'nin ibadetini yerine getirmek için gittikleri modern tüketim katedralleri' olduğunu ileri sürer. McDonaldlaştırılmış toplumun diğer bir merkezi unsuru olan Walt Disney Dünyası ziyaretleri, 'orta sınıf haccı, güneşin kavurduğu kut- sal kenti ziyaret farizası' olarak tarif edilmektedir.
Sayfa 58Kitabı okuyor
Sevgi miydi yoksa nefret miydi, pek kestiremiyorum.
Sayfa 90Kitabı okuyor