On dokuzuncu asra kadar, Osmanlı ülkesinde bir ortak şuur vardı: İslâmiyet. Vahye dayanan bir hakikatler bütünü. O cihanşümul dinin izahı, yorumu ve yayılması için binlerce düşünce ve duygu adamı ömrünü harcamıştı. Bütün bir içtimai nizamın temeliydi İslamiyet. sosyal bir sınıfın veya bir kavmin değil, ümmetin inançlarını dile getiriyordu. Ayıran değil, birleştirendi. İnanlar kardeştirler. İnananlar yani insanların hepsi. Tek Allah, tek kitap, tek hakikat, tek halife, tek dünya.
Yunus'un mısralarını kanatlandıran imanla, mesnevi'deki pırıltılar aynı ezeli nurdan. İslâmiyet Süleymaniye'de kubbe, Itri'de nağme, Baki'de şiir.
“İslamiyet fikre tevhid,hayata istikamet getirmiştir.”
Said Nursi
"İslamiyet'te Tanrı, Baba olarak değil, Yaratan olarak tasavvur edilir ve Tanrı ile erkek arasındaki benzerlik, erkeğin üremede oynadığı rol dolayısıyla metaforik olarak kurulur. Hıristiyanlık'ta ise, Baba Tanrı olağanüstü bir üreme eyleminde ölümlü insanın yerini alır. Baba Tanrı ile Oğul İsa Bir'dir; ikisi de aynı öz'dendir. Anne Meryem ise, aynı öz'den değildir: O, Baba Tanrı ile Oğul arasındaki ilişkinin kurulmasına yarayan araçtır. Tanrı, Meryem'i fiilen döllemez ama, bunu "dölieyici söz" ile gerçekleştirir."
İslamiyet'in kabulü ile birlikte Fal'ın ve yöntemlerinin İslam inancında haram sayılmasına rağmen ancak bazı hadislere dayanılarak falın geleceği ve gaybı bilme iddiası taşımaksızın sadece bir tefe'ul (hayra yorma) çabası olduğu düşünülmüştür
Sayfa 29Kitabı okuyor
... Hint-Avrupalıların bol bol tanrı resimleri ve heykelleri yaptığından söz ettim. Samilerde ise bir tür resim yasağı uygulanır. Yani Tanrı'nın ya da kutsal sayılan herhangi bir şeyin resmini ya da heykelini yapmaya izin verilmez. Eski Ahit'te de insanların Tanrı'yı resmetmesi yasaklanmıştır. Bu kural İslamiyet ve Yahudilikte hâlâ geçerlidir. Genel olarak, İslam dünyasında fotoğraf ve plastik sanatlardan uzak durma eğilimi görülür. Bir şey "yaratma" konusunda insanların Tanrı'yla yarışmaya kalkması doğru bulunmaz.
Belki de şu anda "İyi ama Hıristiyan kiliseleri Tanrı'nın ve İsa'nın resimleriyle dolu," diye düşünüyorsun. Haklısın Sofie, bu da zaten Hıristiyanlığın ne ölçüde Yunan-Roma dünyasından etkilenmiş olduğunu gösteren bir örnek. (Ortodoks kilisesinde, yani Yunanistan ve Rusya'da hâlâ yontularak yapılmış tasvirler, yani Kutsal Kitap'taki öyküleri gösteren heykel ve haçlar yasaktır.)
Sayfa 174Kitabı okudu
Kürtlük, bir kavanozsa İslâmiyet baldır. İslâmiyet olmasaydı. Kürtlük , içi boş bir kavanoza benzerdi. Y. Doğan 😊
"Görüyorsun ki Sen karar verirsen tüm ibadetin anadilinle olacak. Namazını özdilinle kılacaksın, tüm ibadetini Türkçe yapacaksın, Kur'anı Türkçe okuyacak, anadilinle hatmedeceksin. Dinini diyânetini daha derinden, olduğu gibi kavrayacak, onu gönlünden, kanından geldiği gibi değerlendireceksin. ARAPÇA olduğu için yoksun kaldığın, tam anlayamadığın, başkalarının da tam anlaması mümkün olmayan tanrısal, dinsel konuları kavrayacak, görme, düşünme, değerlendirme ufkun genişleyecek, SON DİN İslamiyet'in ahlak ve faziletlerine yabancı bir dilin yapağanlığıyla değil, öz dilinin aydınlığı içinde gireceksin.
Şöyle..Sen, özgür bir insansın: İstiyor musun, istemiyor musun ? "
Sayfa 39Kitabı okuyor
Kur'an'ını dilinle oku, dilinle ibâdet et, evrensel değerini kafan ve kanınla sağladığın İSLAMİYET'i öz dilinle tatbik etme hakkı dünyada hiçbir ulusun senin kadar hakkı değildir.
Sayfa 38Kitabı okuyor
Felsefe, İslamiyet dışındaki dinlere haramdır.
Sayfa 67Kitabı okudu
İslâmiyet, ilmi, beşikten mezara kadar arayın, diyor. Ama bu emr-i celil unutulmuş..
Müslüman olsun olmasın, insana yapılan her türlü haksızlık kul hakkı yemektir. Bütün dinler gibi İslamiyet'in de bu konuya önem vermesinin nedeni, kul hakkı yemenin yalnızca kişilere değil, topluma da zarar veriyor olmasıdır. Çünkü insanların birbirlerine ve haklarına saygı göstermediği bir toplumda, birlik ve beraberlikten, huzurdan söz edilemez.
Sayfa 97Kitabı okudu
Demek selâmet ve emniyet, yalnız İslâmiyet'te ve îmândadır. Öyle ise,
biz dâima:
اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ عَلٰى دِينِ الْاِسْلَامِ وَكَمَالِ الْاِيمَانِ
demeliyiz…
Sayfa 17Kitabı okuyor
Sahabe ne şanslıydı. Bir sorunları olduğunda Peygamber(sas) aralarında idi. Hemen soruyor ve anında en doğrusu ne ise onu öğreniveriyorlardı. Aslında tâbiîn de (sahabeyi görenler) şanslıydı. Çünkü yanı başlarındaki sahabe, O'nus) görmüşler ve suyun menbaından beslenmişlerdi. İslamiyet peyderpey gelmiş ve onlar bu ulvi hakikatleri yudum yudum almış, zerrelerine kadar sindirip bünyelerine yerleştirmişlerdi. Fitnenin kol gezdiği bir yerde inanmış ve bilge bir sese ihtiyaç vardı
Sayfa 23 - Ahmet kekeç kütüphanesi
