"İnsan bir çıraktır, ıztırap onun üstadıdır ve hiç kimse ıztırap çekmedikçe kendini tanıyamaz."
Sayfa 85 - MussetKitabı okudu
İnsan bir çıraktır, ıztırap onun üstadıdır ve
hiç kimse ıztırap çekmedikçe kendini tanıyamaz.
Sayfa 84 - DERGAH
Yine aklımda bugün sen varsın,
Yine derdinle hayalim hasta.
Bürüsün kalbimi derdin sarsın;
Bir ümit var bu tükenmez yasta.
Bir yaram var! Ona merhem vurman,
Bir hayaldir ki gönülden taşıyor.
Ayırırken bizi yollar ve zaman,
Yalnızlık
Yine aklımda bugün sen varsın,
Yine derdinle hayalim hasta.
Bürüsün kalbimi derdin, sarsın;
Bir ümit var bu tükenmez yasta.
Bir yaram var! Ona merhem vurman,
Bir hayaldir ki gönülden taşıyor.
Ayırırken bizi yollar ve zaman
Sayfa 72 - Ötüken NeşriyatKitabı okudu
İmzalı Kitap + 2 Tane Hediye Kitap
Merhaba sevgili okurlar,
🖋️ Adınıza imzalı olarak göndereceğim romanım 
Kılavuzun Pusulası’ını alırsanız yanına aşağıdaki listeden seçeceğiniz 2 tane kitabı hediye olarak göndereceğim. 🎁
Gardrops üzerinden alabilirsiniz ya da mesaj atabilirsiniz.
Gardrops Link: gardrops.com/edebiyatoguzhoca
Not:Bu hediye kitaplar sınırlı
''Ben...''
''Sen... başımın tatlı belasısın Mavişim...''
''Ben...''dedi kız yine nefes nefese...
''Sen benim hayat kaynağımsın...''
''Arda ben...''
''Sen sen... Kahrolası sen, nefessin... Sensiz nefes alamıyorum... Varlığın ıztırap, yokluğun hiçlik... Sensizlikte boğuluyorum Mavişim... Sen çok zamandır bensin, görmek istemedin çünkü sen de bakan körsün!''
Karanlık bir köşede gizlenip yaşamayı her zafere tercih ediyorum.Artık kalabalığın, neşenin kanatlarında yükseldiği hava içinde herkes gibi mesut tebessümlerimle zehirlenmekten kendimi kurtardım. Bu havaya ben kinle, isyanla, en kuvvetli çelik zırhları kıran asabiyetle karıştım. Herkesin güldüğü yerde ıztırap çektim. Onların gülüşleri kinimi, sanki bu ızdırabı besledi. En büyük hisleri bu kinle bu ızdırabın içinde sakladım. Aşkın, ızdırabın, sefaletin olduğu gibi büyük şereften en karartıcı zillete düşmenin tadını da aldım. Hayatı ve insanları bu alçalma içinde tanıdım. Herkes kendisine tapılmasını istiyor, zaferin heykeli olmak istiyor. Ben bu heykelleri kırmak istiyorum.
Konuştuğunda bize Allahü tealayı hatırlatacak, İlmiyle amil salih bir dost bulmak ne kadar zor. Konuştuğunda edebi gözetmeyen, hep dünyevi hususlar üzerine nefes tüketen birinin yanında bulunmak ise tam bir ıztırap.
Hz.Ömer (radiyallahü anh) ne güzel buyurmuş. ''Zindanların en darı, ahlâkı ahlâkına uymayan insanlarla bir arada yaşamaktır.''
-Mademki düşünüyorum, o halde varım, mademki duyuyorum, o halde varım, mademki harp ediyorum, o halde varım, mademki ıztırap çekiyorum, o halde varım! Sefilim varım, budalayım varım! Varım, varım,
Ben ki aşkın kendisiyim bir renkte, bir kararda kalmayan tezahürümden gam yeme.
Kaybolan da benim, bulunan da ben!
Bil ki aşk için uzaklık ve yakınlık yoktur;
Zaman ve mesafe, bunlar iptidâi ölçülerdir.
Zevk de benim, ıztırap da ben...
Bulut da benim, güneşte ben; Gören de ben, görülen de ben!
Ben küçük bir topum, fakat bütün kâinat, yanımda bir hardal tânesinden de küçük kalır.
Ben her şeyi kuşatırım, her şey benden doğar, bana geri döner.
Ben baştan aşağı esrârım..
Kucağına kendi mânâdan olan o vücûdu iten de benim, koparıp çeken de ben!
O gitmedi gidecek yer yok ki.
Her şey, her yer, bütün cihan benim!
Benim varlığım mahşerin de birleşmek vardır; fakat ayrılık yoktur.
Sayfa 152 - KUBBEALTIKitabı okudu
-Madem ki düşünüyorum, o halde varım, madem ki duyuyorum, o halde varım, madem ki harp ediyorum, o halde varım, madem ki ıztırap çekiyorum, o halde varım! Sefilim varım, budalayım varım! Varım, varım...
Kainatın çığlığı:
- Fırtına bana niçin dokunur biliyor musun? dedi. Bak, birdenbire buldum; bana öyle geliyor ki; bu ses, dünyada ne kadar gizli ıztırap varsa, bizim bilmediğimiz varlıkların çektikleri ne kadar işkence varsa onun haykırışıdır. Bunun için tüylerimi ürpertiyor. Kâinatın çığlığı gibi geliyor bana.
Sayfa 158 - Ötüken Neriyat 29.Basım İstanbul-Ağustos 2016Kitabı okudu
"Herkesin güldüğü yerde ıztırap çektim."
Nihayet insanlık öldü. Haber aldığımıza göre, uzun zamandır amansız bir hastalıkla pençeleşen insanlık, dün hayata gözlerini yummuştur. Bazı arkadaşlarımız önce bu habere inanmak istememişler ve uzun süre, ’yahu insanlık öldü mü?’ diye mırıldanmaktan kendilerini alamamışlardır. Bu nedenle gazetelerinde, ’insanlık öldü mü?’ ya da ‘insanlık ölür