Kurbağalara bakmaktan geliyorum,
Karıncalarla konuşmaya gidiyorum, dedi Yakup
Bunları kendine üç kere söyledi
Onlar ki kalabalıktılar,
O kadar çoktular ki, doğrusu ben şaşırdım
Ben, yani Yakup,
her türlü çağrılmanın olağan şekli
Daha hiç çağrılmadım
Biri olsun "Yakup!" diye seslenmedi hiç
Yerleşik Yabancı
Kiminin dikenleri vardır,
Katlanamaz üstüne.
Hep dikine durur
Delmemek için gövdesini.
Kiminin yoktur bir tek kemiği,
Doğrulamaz ayaklarının üstünde.
Ona göre varsa yoksa kendisi,
Dürülüdür ütülü bir mendil gibi.
Ben eğilmem gündüz ama,
Geceleri kanatırım kendimi.
Ben bir söz söylediğim zaman,
Kendine küçük bir pıtrak edinir.
Çok sürmez anlar başına geleceği,
Çarşılarda pazarlarda ondan selam kesilir.
Ben birini sevdiğim zaman,
Göğünü durmadan genişletir.
Ama herkes rahattır kozasının içinde,
O sevgi artık kimsesizdir.
Ölsem ayıptır, sussam tehlikeli;
Çok sevmeli öyleyse, çok söylemeli.
Sayfa 43 - KırmızıkediKitabı okuyor
İç Nefes
o bir çay istemişti, trenin içinde
biz tren yolcusuyduk, çölün içinde
ben yalnız kalmıştım, senin içinde
oysa kaç kişinin yerine sevmiştim seni!
aşkı geçtik, gözlerini açabilirsin
o bir dile sığınmıştı, sözü içinde
yolu yoluma çıkmıştı, çölü içinde
ben eski kalmıştım, senin içinde
oysa kaç çocuğun yerine övmüştüm seni!
düşü geçtik, kendine bakabilirsin
o bir bende kırılmıştı, hayli içimde
ıssız otağ kurulmuştu, canım içinde
oysa kaç bahçe yerine açmıştım seni!
kimi geçtik, kimseye sorabilirsin
Haydar Ergülen
°Kitaplardan başını kaldırma ufaklık,dünya kötü bir yer...
°Sevmek;bir gün okur diye şair olmaktır.
°Gözlerine günahsız bakabilmekti tek isteğim.
°Sana benzeyen her şiire sarılasım geliyor.
°Kendi savaşımda kendine esir düşen bir hayat eriyim.
°Bir Elif yağmuru yağmış bir adamın yüreğine.
Yüce, bütün güzelliklerin anası şiir
İnsanlık ölse bile
Kendine yeni bir rahim bulacak büyüklüktesin şiir
aşkın mezarlığında
kendi kendine uzanıyor, derinleşiyor
büyük bir ürpertiyle ebedi karanlık
Sayfa 21Kitabı okudu
Ömür
Ömür dediğin geçiyor tek nefeste,
Bir hasta odasının penceresinde.
Ölüm alıştırıyor usul usul kendine,
Gidiyorum sonsuzluğun içine.
Her şey kendine verilen anlamla var olur.
Ey kendine uzaklardan
Zamanlar arayan
Büyük darlığı kalbimizin
Ey gitmek...
Hangi hayallerle süslenirsen süslen
Son adın ölüm senin...
Sayfa 162Kitabı okudu
Çok kişi bir başka türlü
Kendine yalan.
Çok kişi bir başka yalan,
Kendi türünde.
Kiminin kültürü yoksun
Ahlâkdan...
Kimi de ahlâkdan yoksun,
Kültüründe.
Sayfa 211 - #SapakKitabı okuyor
Ötesi var:
Yalnızlık
Müziğin bile seni dinlemesidir.
Yalnızlık
İnsanin kendine mektup yazması
Ve dönüp-dönüp onu okuması
Yalnızlığın da ötesidir.
Özdemir Asaf
On altıncı yüzyılda muazzam bir yetenekle doğmuş bir kadın muhtemelen delirirdi, kendisini vururdu ya da yarı cadı, yarı sihirbaz, korkmuş ve alay konusu olmuş bir şekilde köyün dışındaki yalnız bir kulübede günlerini geçirirdi. Çünkü yeteneğini şiir yazmak için kullanan aşırı derecede yetenekli bir kızın diğer insanlar tarafından engelleneceğini ve kısıtlanacağını, kendi zıt içgüdülerince işkence edilip parçalanacağını beden ve akıl sağlığını muhakkak ki kaybedeceğini tahmin etmek için psikolojiden çok iyi anlamak gerekmiyor.
Sayfa 58 - Kızıl pandaKitabı okudu
Yollarda
Yaslanmaya müsait otobüs erleri
Gövdesinde dikili kuşlar
Üretken mi şu ağaç
Bu sabun kokusu nereden
Beşeriyet gibi
Ağzı açık cenin gecesi
Kımıldanış pencerede
Işık mi güneşe güneş mi geceye
Ürkek mi cesur mu hiçbir fikri mi yok
Kendine mi ebrehe ellere kureyş ellere ne