ah be ömer
Ahh Ömer diyerek başlamak istiyorum. Kitap okurken sürekli Ömer’in bir şeyler yapmasını bekliyorsunuz Ömer’de sürekli bir şey yapmak istiyor ama asla yapmıyor topunda sürekli içindeki şeytana atıp duruyor. Zavallı Macide sürekli Ömer bekliyor. Ömer aslında aynı Ömer en başından beri ama yaşamak için yetmiyor sadece Ömer olmak. Kitabı okurken Oblomov’u hatırladım. Oblomov’da bir gün hayatını yola koyacaktı ama işi hep yarına bırakmıştı. Kırlarda gezerken tamam yarın hayatımı yola koyuyorum deyip duruyordu aşkı için her şey yapmaya hazırdı ama hiçbir şey yapmıyordu. O yüzden birine çok benzettim bu iki güzel kitabı. Okuması keyif verici bir kitapta aynı zamanda biraz sinir bozucu. Ve son olarak Sebahattin Ali kitaplarının sonu asla son gibi gelmiyor sanki ikinci bir kitap gelecekmiş gibi yarım bırakıyor okuru. Zeigarnik etkisi seziyorum yazarda. Sanırım işe de yarayor… 
İçimizdeki Şeytan 
Sabahattin Ali
Bir gün uyansak ve herkes şu 'abartma' işini bırakmış olsa keşke...
Çağımızın ve bence gelecek çağlarında yaşayacağı en bulaşıcı hastalık ''abartma''. Sen, ben, o, herkes ama herkeste var bu hastalık ama az ama çok. Yazar kitabında bu konuyu çok güzel anlatmış. Bir çocuğun gözünden bütün yanlışları ortaya sermiş.
Fit görünücem diye diyet sevdası uğruna sıcak yemek pişmeyen evler, ev kirlenir diye eve alınmayan kocalar ve dışarı salınmayan çocuklar, serpme kahvaltı adı altında ziyan edilen binlerce ürün( bir köyün insanı doyar o kahvaltılar ile), çocukların elinden alınan çocukluklarını hiç saymıyorum bile. O kurs senin bu özel hoca benim diye diye çocuk değil yarış atı yetiştirir olduk. Çok yazık. O çocukluk zamanları bir daha asla geri gelmeyecek ama o kadar abarttık ki her şeyi bu durum kimsenin umurunda değil.
Bırakın çocuklar kırlarda koşsunlar, körebe, saklambaç, yakar top oynasınlar diyeceğim ama eminim çoğu çocuk bunları bilmiyordur. Çünkü çoğu ebeveyn bana dokunmasında naparsa yapsın diye çocuklarını tabletler, telefonlar, bilgisayarlara mahkum ettiler. Ah vah etmenin de bir manası yok artık. Geçmiş olsun.
Sonuç olarak şunu söylemek istiyorum kitap çok güzeldi. Yer yer gülümseten yer yer maalesef üzen bir eserdi. Bence herkesin özellikle yetişkinlerin okuması gereken bir kitap. Keyifli okumalar dilerim.
Kitapla kalın.
Abartma Tozu
Şermin Yaşar
