“Prøysen’ın Lambadaki Ardıçkuşu romanındaki Gunvor’ın şakağında bir yara izi vardır. O, sık sık bu yaraya dokunur, yarasını sevip okşar.
Yaramı sevip okşuyor muydum ben?”
“Ajar’ı unutmuştum. Ona bir daha gerek duymayacağımı, artık kendim olmanın acısını çekmediğimden bundan böyle bir tek kitap daha yazmayacağımı biliyordum.”
Sayfa 141 - Can Yayınları
“Öylece ağzım açık duruyordum, o kadar anlaşılmazdı ki bütün söyledikleri, kendimi kaygısız ve rahat hissetmeye başlamıştım neredeyse, çünkü anlamak kadar korkunç bir şey yoktur.”
Sayfa 70 - Can Yayınları
Okur Takip Önerileri
“Ama öyleyse şimdi söyle bakayım - hangimiz daha büyük yalancıyız? Ben seni aldattım, sense kendini.”
“İnsan bizzat gördüğünü ve duyduğunu kitaplarda ya da filmlerde olanları hatırladığından farklı bir şekilde hatırlıyor, ama eğer başkalarının gördüğü, duyduğu, tanık olduğu ve bildiği ve sonra bize anlattıkları şeyler söz konusuysa bu fark öyle pek belirgin olmaz. İşte bu insanın uydurduğu şeydir.”
Sayfa 211 - YKYKitabı okudu
“Çünkü bir işteki en büyük azap işin kendisi değildir, çıkışta bizi beklediğini ya da beklemediğini bildiklerimizdir.”
Sayfa 201 - YKYKitabı okudu
Sanatı sevmiyor bence
Küçük, hastalıklı gözler kamaşsın, parlasın diye.
Şairin yüreğindeki billuru kıranlar.”
Kitaplar. Yerin dibine batsın kitaplar! Ne öğrettiler bana? Sökebildiler mi içimdeki huzursuzluğu?
Sayfa 12 - YKYKitabı okudu
“Çünkü her ne kadar başkasının hikâyesini anlatmak istesek de önünde sonunda hep kendi hikâyemizi anlatırız.”
“Bazen küçük bir olay, insanı, o olayın hemen bir saniye öncesine kadar her şeyi berrak görüp her şeyin mükemmel olduğunu düşünürken, birdenbire allak-bullak etmeye yeterdi.”
“Kırılganlık, Yeats’in şiirinde dendiği gibi, rüyaları serip kimsenin onları ezip geçmeyeceğini ummak.”
Sayfa 145Kitabı okudu
Montaigne’in dediği gibi, kendimi diğer her şeyden daha fazla irdeliyorum, benim metafiziğim bu, benim fiziğim bu, kendi işlediğim konunun hükümdarıyım ve kimseye hesap borcum yok.
Sayfa 84 - Sel YayıncılıkKitabı okudu
Ben yoksa, boşu boşuna başını sivri kayalara vuran, her vuruşta onulmaz yaralar alan, her yaralanışta ‘İşte, bakın beni gene bu toplum yaraladı’ diye kanlarını akıta akıta dolaşan ve toplumun o kanları görüp de hastasını anlayacağını uman, yarasından dolayı göğsü kabaran, her başarısızlığında, ‘Var mı benim gibi toplumuyla uyuşmayan, yüce bir insan?’ diye, kendine güveni artan, ‘İşte ben dünyayı ileriye doğru değiştirmekte emeği geçenlerden biriyim’ diye için için devleşen ve durmadan yeni yeni yaralar arayan, yaralarından ve devliğinden kimsenin haberi olmayan, emeği eline verilmiş biri miyim ben yoksa?
Sayfa 158 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
“Belleğin güvenilmez bir şey olabileceğini anlıyorum; çoğunlukla insan hangi koşullarda anımsıyorsa bellek onların rengini büyük oranda taşıyor, burada bir araya getirdiğim anılarım için de geçerli bu kuşkusuz.”
Sayfa 137 - YKYKitabı okudu
“İşleri başka nasıl düzelteceğimi bilemedim.” dedi Juliet.
“Mesele de bu.” dedi annesi. “Her şeyi düzeltmesi gerekenin kendin olduğunu düşünüyorsun.”
…
“Yani.” dedi babası. “Bazı şeyler senin sorunun olabilir ama bazı şeyler de bizim sorunumuz, tıpkı bu durum gibi. Bu da demek oluyor ki, onu senin değil, bizim çözmemiz gerekiyor.”
