Kitabın son cümlesini okuduktan sonra, gerçekten hayatımda hiç aç kaldım mı sorusu geçti zihnimden. Hayır hiçbir zaman gereğinden fazla aç kalmamıştım şimdiye kadar.
Okurken yüksek bir empati becerisi gerektiren; bizi genç adamın duygularına, kalbine sürüklenmek zorunda bırakan türden bir eser. Tok açın halinden ne kadar anlarsa yolculuğumuz da o kadar gerçekçi oluyor.
Yazar, kendi hayatından da izler taşıyan bu eserinde,bir yandan yazar olma hayaliyle yanıp tutuşurken diğer yandan onulmaz sefilliğiyle başa çıkmaya çalışan bir genci anlatıyor. Bu genç yazarak hayatını kazanmak için ruhunu adamıştır resmen. Maruz kaldığı dayanılmaz ve uzun süreli açlık, onu sürekli krize itmektedir. Öyle ki haftalarca hiçbir şey yiyememenin, ne demek olduğu hakkında ufak da olsa fikir edinebiliyoruz.
Genç yazar, tüm bu olumsuz ve dayanılmaz hayat koşulları altında bile, ortaya iradesini koyarak dürüstlüğünü ve gururunu korumaya çalışmaktadır. İnsan iradesinin aslında en zor şartlara bile alışabileceğinin güzel bir örneği. Aşkın, insanın ruhuna iyi gelen tarafına da değinmekten kaçınılmamıştır.
Bir nefeste okunabilecek, bize insanlığımızı sorgulatacak bir türden bir kitap. Şiddetle tavsiye ediyorum herkese.
