Goethe'nin altmış küsur yıl süren bu eseri tam olarak adanmışlığın yapıtı. Aslında hayatının gençlikten yaşlılığa kadar olan dönemini kapsayan bir serüvendir. Faust, evreni ve kendini anlamlandırma çabası güder bunun nedeni "bilmeye duyduğu açlıktan" ileri gelmektedir. Hayatı boyunca tüm bilimleri incelemiş ama doyum noktasına ulaşamamıştır bununla yetinme isteği yoktur. Karamsarlık, umutsuzluk duyguları kabarmış ve şeytanla anlaşma yapmıştır. Eğer onu yeniden hayata bağlayabilirse ruhunu satacaktır. (İki bölümden oluşan eserde olay örgüsü bana göre birinci bölümde daha ilham kaynağıydı.)
Faust'un kişisel amaçları zamanla insanların yararına olacak düşüncelere bürünür çünkü pişman olmuş, dersler çıkarmıştır ve edindiği tecrübeler aslında ona şunu öğretir: keder ve hazlarla anlamlıdır yaşam. Bir bakıma iyi ve kötü ikileminde olan tüm insanlığa evrensel boyut kazandırmıştır.
Faust'un bölüm sonunda göğe yükseltilmesi Hz. İsa ile ilişkilendirilmiş ve Tanrı katında affedildiği etkisini bizlere bırakmıştır.
Manzum şiir olan bu eserde yer alan diyaloglar, genelde karşı tarafı ikna etme çabasıyla sunulur. Mitoloji severler için bol araştırmalı, tarihsel, okunmaya değer bir yapıt.