Haziran
Selçuk BaranHaziran İletileri
Haziran iletilerini, Haziran okur görüşlerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Bir Okur Mektubu
Sevgili 
Selçuk Baran,
1980 yılında elime bir öykü kitabı geçti. Adı: 
Haziran'dı... Sevmiştim bu kitabı ve en önemlisi benim başucu yazarım olabilecek bir yazarla tanışmıştım. Bu, benim gibi kitaplara duyduğu sevgi hiç bitmeyecek bir okur için mutlu bir tanışmaydı…
Sizinle
Ocak Ayında Okuduklarım (13 Kitap)
1. 
Italo Svevo
İyi Yürekli Yaşlı Adam ile Güzel Kızın Öyküsü
2. 
Aziz Nesin
İstanbul'un Halleri
3. 
Antonio Tabucchi
Fernando Pessoa’nın Son Üç Günü
4. 
Kazuo Ishiguro
Yirminci Yüzyıl Filmini İzlediğim Akşam ve Başka Küçük Keşifler
5. 
Binbir Gece Masalları'ndan: Sinbad’ın Hikayesi
6. Aziz Nesin
Sizin Memlekette Eşek Yok mu?
7. 
Nuri Pakdil
Korku
8. 
Mehmed Uzun
Nar Çiçekleri
9. 
Tilman Rammstedt
Çin İmparatoru
10. 
Haldun Taner
Ölürse Ten Ölür Canlar Ölesi Değil
11. Selçuk Baran
Haziran
12. 
Daniil KHarms Harms
Seçme Öyküler
13. 
SabitFikir - Sayı 155 (Ocak 2024)
Selçuk Baran’ın Haziran isimli öykü kitabından “Ceviz Ağacına Kar Yağdı” öyküsü için kısa bir inceleme yazmak istedim.
(ÖYKÜYÜ OKUMAYANLAR İÇİN SPOİLER İÇEREBİLİR!)
Yazarın eserlerinin genel havasında ana karakterlerde bir yalnızlık, yabancılaşma, ait olamama duygusu ön plana çıkıyor. Bu öyküsünde de bu duygular bariz bir şekilde mevcut. Kadın hayatını adadığı eşinden, evinden, yaşadığı şehirden, binbir emek vererek büyüttüğü çocuklarından zamanla uzaklaşmış, adeta bulunduğu ortama, şehrin karmaşası ve gürültüsüne yabancılaşmıştır. Daha doğrusu eşi ve çocukları çeşitli sebeplerden dolayı ondan uzaklaşmış, onu unutmuş, adeta evin demirbaş bir eşyası gibi görmeye başlamışlardır. Kadın bu aidiyetsizliği, yabancılığı iliklerine dek hissetmektedir ve bir gün buna dayanamaz, çareyi evi terk etmekte bulur. Muhtemeldir ki kırsal bir alana yerleşir. O hep istediği sakin, sessiz, kalabalığı olmayan bir yere. Hatta öyle ki kapısının zili bile yoktur, ona dahi ihtiyacı olmayacak kadar kendini sadeliğe adamış, kendine ait olan küçücük bir alan yaratmıştır kendince, ailesinin yanında bulamadığı o küçücük nefes alacak boşluğu burada bulabilmiştir ancak.
Bu öykü nedense beni çok etkiledi. Kadının hissettiği yalnızlığı okurken ben de derinden yaşadım. Kalemine hayran olduğum çok sevgili Selçuk Baran’ı bir kez daha sevgi ve saygıyla anıyorum. Selçuk Baran, Haziran
İ𝚕𝚔 𝚐ü𝚕üşü𝚗 𝙶ü𝚗𝚊𝚢𝚕𝚊!
𝙶ü𝚗ü𝚖, 𝚐ü𝚕üşü𝚗𝚕𝚎 𝚋𝚊ş𝚕ı𝚢𝚘𝚛.
𝙱ü𝚝ü𝚗 𝚋𝚞𝚗𝚕𝚊𝚛ı 𝚢𝚊𝚣𝚖𝚊𝚜ı𝚗ı 𝚋𝚒𝚕𝚖𝚒𝚢𝚘𝚛𝚞𝚖 𝚈𝚊𝚣𝚊𝚖𝚊𝚍ığı𝚖 𝚒ç𝚒𝚗 𝚍𝚎 𝚞𝚗𝚞𝚝𝚞𝚟𝚎𝚛𝚒𝚢𝚘𝚛𝚞𝚖. 𝙰𝚖𝚊 𝚑𝚎𝚛 𝚜𝚊𝚋𝚊𝚑 𝚐ü𝚕üşü𝚗ü 𝚐ö𝚛ü𝚢𝚘𝚛𝚞𝚖 𝚢𝚎𝚗𝚒𝚍𝚎𝚗.
𝙶𝚎𝚌𝚎 𝚞𝚗𝚞𝚝𝚖𝚞ş 𝚘𝚕𝚜𝚊𝚖 𝚋𝚒𝚕𝚎...
Haziran
(𝔹𝕚𝕣 𝕜𝕒𝕕ı𝕟 𝕟𝕖𝕕𝕖𝕟 𝕕𝕦𝕣𝕦𝕡 𝕕𝕦𝕣𝕦𝕣𝕜𝕖𝕟 𝕒𝕜𝕤𝕖𝕤𝕦𝕒𝕣, 𝕥𝕣𝕠𝕥𝕦𝕒𝕣, ş𝕖𝕤𝕦𝕧𝕒𝕣 𝕕𝕖𝕣?)
Haziran
Bilmiyorum, anlamıyorum.
Ben de mi değiştim yoksa?
Umudum tükendi, bitti.
Onun yerine bir türlü kavrayamayacağım yabancı semsert bir acı geldi, yerleşti.
Ama ağlamıyorum.
İnsafsız, mor lekelerle dolu, çıplak, üşümüş bacakları geliyor aklıma.
Utanıyorum, ağlayamıyorum.
Korkmuyorum da.
Filiz'in incecik omuzları kadar güçlendi mi yoksa yorgun, yaşlı yüreğim?
Bitimini göremediğim karanlıklara aynı umursamazlıkla bakabilecek miyim?
Haziran
"Yaşam uçsuz bucaksız, sonsuz da olsa, onun içinde yer alan her devinim önemliydi, omuz silkip geçemezdiniz."
Haziran