"Zamanların en iyisiydi, zamanların en kötüsüydü,
hem akıl çağıydı, hem aptallık, hem inanç devriydi, hem de kuşku, Aydınlık mevsimiydi, Karanlık mevsimiydi, hem umut baharı, hem de umutsuzluk kışıydı, hem her şeyimiz vardı, hem hiçbir şeyimiz yoktu, hepimiz ya doğruca cennete gidecektik ya da tam öteki yana..."
Kocasına iyice sokulup başını göğsüne yaslayıp gözlerini onunkilere dikerek, “Bir de şu var sevgilim!” diye devam etti Lucie, “Unutma ki biz mutluluğumuzdan güç alıyoruz, o ise çektiği acıyla iyice güçsüzleşiyor!”
Şu anda okuduğunuz kitabın 22. sayfasının ikinci cümlesi nedir?
Edit: "Sanmam. Tuzlu suları aşacağım amaçlansaydı kader benim gibileri bir adaya bırakır mıydı sanıyorsun."