İnsancıklar Dostoyevski'nin yazdığı ilk eser..Ama ben buna hâlâ inanamıyorum. Nasıl ilk kitabında bir insan bu kadar başarılı olabilir. Ben kitabı çok beğendim. Hikaye şöyle; Varvara ve Makar Devuşkin adlı karakterlerimiz mektuplaşıyorlar. Ama bir aşk kitabı değil bu. İlk okumaya başladığımda "Dostoyevski aşk romanı da mı yazmış!" dedim. Ama hiç sandığım gibi gelişmedi olaylar. O mektuplarda neler neler yazılıydı. Yoksulluk, sevgi ,fedakarlık, asillik, merhamet ve daha bir çok şey.Hayata ve insanlara ve en önemlisi kendinize olan bakış açınızı değiştirecek harika bir eser. Okumanızı tavsiye ederim.
Ek: Dostoyevski bu kitabında Gogol'un "Palto" adlı eserini farklı bir şekilde eleştiriyor. Aynen olduğu gibi yazıyorum. Ben şahsen etkilendim bu bakışından. Gerçekten de okuyoruz lakin okumuyoruz!!!
" Bu konulardan niye dem vurup duruyorum? Neyi çözer bunlardan söz etmek? Bu kitabı alanlardan biri de palto mu diktirir bana? Yeni çizme mi alır? Almaz Varenka, okur hikayeyi sona erinceye kadar okuyup haz alma fikrindedir. İnsan kimi kez tüm insanlardan uzak olmayı diler, bir kabahati varmışçasına bir kıyıya çekilir, gelişigüzel bir şeye karışmaktan ödü patlar. Çünkü söylentilere adı karışsın istemez. Fakat günün birinde bir de bakmışsınız ki, özel hayatınız da, toplumsal hayatınız da edebiyatın malzemesi olmuş, kitap sayfalarına çıkmış,okunmuş, yerilmiş. "
Eminim ki Gogol da Palto' yu yazdığında aynı düşüncelerle yazmıştır. Biz okuyup zaman geçirelim diye değil. Bilinçlenelim diye.Farkına varalım diye. Güzel insan olmak yolunda okumaya, yaşamaya ve yaşatmaya devam :)
