“Çünkü o, başkalarının dua edişi gibi, kumarbazların kumar oynaması gibi, sarhoşların uyuşmuş halde boşluğa bakması gibi okurdu, öyle bir dokunaklı odaklanmayla okurdu ki o vakittir diğer insanların okuma şekli bana hep bayağı gelmiştir.”
Bu kapalı ve çok yağmurlu havada, yağmur sesinin yoğun, insan seslerininse neredeyse hiç duyulmadığı bir günde günümü güzelleştirdin Sahaf Mendel.
Kitapların arkalarında yer alan yazıları tam olarak bu yüzden kitabı bitirdikten sonra okuyorum çünkü kitabın tamamını anlatmış gizem kalmıyor. (=
Arkada yer alan özet;
“Viyana’nın edebiyat camiasındael üstünde tutulan Sahaf Mendel aksi ama aksi olduğu kadar da eşsiz hafızaya sahip biridir. Her gününü aynı kafenin aynı masasında oturarak, bilgeliğinden yararlanmak için gelen ziyaretçilerle konuşarak geçirir. Tek tutkusu ise saplantı derecesinde bağlı olduğu kitaplardır, onlarla alakalı değilse çevresinde ne oldu umurunda değildir, yaklaşan savaş bile. Birinci Dünya Savaşı’nın gölgesinde Viyana’nın çehresi değişirken, Sahaf Mendel’in de hayatı “düşman” ile işbirliği yaptığı suçlamasıyla altüst olacaktır.“
