Uçurum İnsanları, Jack London’ın 1902 yılında kılık değiştirerek Londra’nın Doğu Yakası’nda yaptığı gözlemlerini aktardığı kitabı. London, Doğu Yakası’nda yaşayanları uçurum insanları olarak adlandırıyor çünkü Londra’nın bu bölgesinde sefalet içinde yaşayan kesim, toplumun ve düzenin tüm güçleri tarafından aşağı çekilirken hayatta kalabilmek için yokuşu tırmanma mücadelesi veren, sosyal dokuda kendine yer bulamayan, dünya işleyişinin bir parçası olamayan, uçurumun dibindeki en güçsüz insanlardan oluşuyor. Kitap bir roman değil, bir kurgusu ve sabit karakterleri yok. London’ın gözlemlerini yer yer okudukları verilerle harmanlanmış şekilde okuyoruz, öyle ki yazdıkları daha az kişisel fikir ve daha uygun bir referanslandırmayla sunulsa makale bile denebilir belki. London çok travmatik bir sefalete tanık olmuş, belli ki gözlemledikleri kendisini derinden etkilemiş hatta sarsmış. Bunları da konuyla ilgili derin bilgisi ve oldukça içi dolu, bütünlüklü bir sistem eleştirisiyle okuyucuya sunmuş. Severek okudum. Sadece tüm bu izlenim ve fikirleri bir kurguya yedirilip aktarılsaydı, duygusal anlamda beni daha çok bağlayabilirdi kitap kendine. Belki bir Şikago Mezbahaları olabilirdi o zaman mesela Yine de sevdim ve özellikle toplumcu gerçekçi eserleri okumaktan hoşlananlara tavsiye ederim.
