Bir süredir okuduğum kitapların içine o kadar giriyorum ki telefonu elime alıp alıntı paylaşmak çok zor geliyor. 
Dijital Kale kitabında o kadar alıntılayacak yer olmasına rağmen sadece üç tane alıntı paylaşmışım mesela.
Bu süreçte şunu fark ettim gerçekten bir kitabın içine girdiğimde, olay örgüsü beni sardığında kitabı bırakıp alıntı paylaşmak gerçekten çok zor ve eğer bunu yapıyorsam kitabın içine yeterince girmemişim demektir.
Bazı okurlar görüyorum bir alıntısını defalarca paylaşıp binlerce okura ulaşmış. Gerçek bir okur onu kaç kişinin takip ettiğini önemser mi?
O zaman akıllara ikinci bir soru geliyor, okuduğumuz kitaplar bizi değiştirmiyorsa, güncellemiyorsa, bize ruhsal olgunluk katmıyorsa, hala üç beş kişinin bizi takip etmesini önemseyip canhıraş bir çabayla takipçi edinmeye çalışmamızı önlemiyorsa ne işe yarıyorlar?
Burada da küçük bir güruhun birbirini pohpohlayarak kendini değerli hissetmeye çalıştığını görüyorum.
Çok kitap okuyan ama yazım yanlışı yapan( hayır yapılamaz), çok kitap okuyan ama sözcük dağarcığı hala çok kısıtlı olan(nasıl olur), çok kitap okuyan ama hala dar fikirlere sahip insanlar görüyorum.
Kitlesel gelişimi güzelleyen, kişisel gelişimi yeren ekole karşı şunu söylemek istiyorum. Kitap okuduğu halde kişisel olarak gelişemeyen bir toplumu kitlesel olarak nasıl geliştireceğiz?
“Kendime sorular”
Türkiye’de eleştiride -yalnızca edebiyat eleştirisinde değil, topluma ya da kültüre yönelik eleştiride de- reflekse dönüşmüş bir yaklaşım var. Bir yokluk tespitiyle, onsuz yapılamayan şu ilk cümleyle başlıyor eleştiri: Bizde felsefe yok, bizde roman yok, bizde trajedi yok, bizde eleştiri yok, bizde birey yok.
Sayfa 101Kitabı okudu
Yazar Haig’ i ilk Gece Yarısı Kütüphanesiyle tanıdım. Aforizmalar tadında yazılmış bir kitap Rahatlama Kitabı. Gece Yarısı Kütüphanesi’nin abartıldığını düşünüyordum, tabi ki Dostoyevski Jack London okuyan bir insan için başka yazarlar maalesef derinlikli bulunmuyor çok okuyan insanlar tarafından. Sözü açılmışken çok kitap okumak gerçekten de tatmin olma eşiğimi yükseltti. Bu sebeple yazara o kadar da bayılmamıştım. Yine de okumak istedim. Ve bu kitabını beğendim. Sanırım ben aforizmik, yaşam dersi veren tarzda kitapları beğeniyorum. Bu kitabı beğenmemdeki ikinci bir faktör yeni tanışıp aşık olduğum 
Marcus Aurelius tan bol bol bahsetmesi. Aslında aynı yazardan, aynı düzeyde etkilenmiştik. Tabi ki burada Marcus Aurelius güzellemesi yapmayacağım ama bu kitabı sevmemdeki en büyük etkenlerden biri yazarların benzer tarzlarda benzer fikirlerde yazmış olması. Gece Yarısı Kütüphanesinden sonra bu kitap önyargımı az da olsa kırdı Haig okumaya devam edeceğim. Ve bana göre Matt Haig okumaya Rahatlama kitabından başlamak daha mantıklı.
Bir oteli yönetmekle bir kurumu, geniş bir işletmeyi, bir ülkeyi yönetmek aynı şeydi aslında. İnsan kendini, olanaklarını tanımaya başlayınca bocalıyordu, dayanamıyordu. Ülkeleri yönetenler iyi ki bilmiyorlardı bunu; yoksa bir otel yöneticinin yapabileceğinden çok daha büyük hasarlar yaparlardı yeryüzünde.
Sayfa 125 - CanKitabı okudu
Umarım eleştiriye açıksınız
Her fırsatta ileti de yorumlar da kitaplarını öne çıkarmaya çalışan yazarlarımız ve şiirlerimiz,böyle yaparak sadece eserlerinize kötülük yapmaktan başka birşey yapmıyorsunuz,yapıtlarınıza bir şans verin,onları her daim reklam malzemesi yapmaktan sakının,bu sadece onların değerini,kalitesini ve prestijni eksiltmekten başka bir şeye yaramıyor, bir eser zaten içeriği ile en güzel reklamını yapmış olur sizin ekstra bir şey yapmanıza gerek yok
Ve Necip fazıl kısakürek'in dediği gibi
Pazarcı bağırır, kuyumcu bağırmaz.
Eskici bağırır, antikacı bağırmaz.
Çünkü sadece malı ucuz olanlar
kendi reklamını yapar.
Bir pantolon giyiyor sanırsın kapri. Bi oturuyor pantolon diz kapağına iki karış...Siz Celal Şengör müsünüz arkadaş!!
"Birine haktan bahsetmek için, "vasiyyeh" kelimesi ile de tutarlı olarak, o kişiyi seviyor olmanız gerekir. Hakikatten bahsettiğiniz kişiye sevgi duyuyor olmanız gerekir."
Sayfa 63 - Timaş Yayınları - 8. BaskıKitabı okuyor
