İnsanlara göre tanrılar nasıl mucizeler yaratırsa, insanlar da Beyaz Diş’in bulanık anlayışına göre öyleydi. Onlar efendiydi; bilinmeyenin her türlüsünün ve imkansız güçlerin sahibi, canlı olan ve olmayan her şeyin hakimiydiler. Hareket eden şeylere boyun eğdiriyor, duran şeyleri hareket ettiriyor, kuru odunlarla ölü yosunlara can vererek onlardan güneş renkli, yakıcı ve ısırıcı canlıyı üretiyorlardı. Ateş yakanlardı onlar! Tanrıydılar!
Onun insan-hayvanlara duyduğu bu hayranlık, korku ve saygı, bir dağın başında durup hayretler içindeki dünyaya iki elinden yıldırımlar savuran göksel bir yaratık gören insanın hissedebileceği hayranlığa ve korkuyla karışık saygıya benziyordu az çok.
Ve Hazreti İbrahim gördü ki, Ateş, Tanrı bilindi. Su, Tanrı bilindi, Gök, Tanrı bilindi, yıldızlar, ay ve güneş, Tanrı bilindi. Hükümdar, rahip, Buda Tanrı bilindi. Ve Tanrı, Tanrı bilinmedi.