Güzel bir şiir kitabıydı. Bazı kısımları vardı ki okurken kalbime dokundu diyebilirim. Fakat "kesinlikle okunmalı, çok harika bir şiir kitabıydı" diyemem ama kıymetli şairimizin de emeğini yok sayıp bu kitap kötü diyemem çünkü değil. Özdemir Asaf'ın asıl isminin Halit Özdemir Arun olduğunu öğrenince ufak çaplı bir şok yaşasam bile yine de ayrı bir yeri vardır şair camiasında. Çoğu şeyin güzellemesi yapılmaması gerektiği gibi benim için de aşkın güzellemesi yapılmaz. Şiir kitabında şöyle bir mısra geçiyor :"Sen bana bakma ben senin baktığın yerde olurum." Yani sen hiçbir zahmete katlanma ben o zahmetleri aşarım yeter ki sev beni gibi bir anlam çıkıyor benim gözümde. Şey gibi "sevgim o kadar büyük ki ikimizin yerine de severim" gibi. Aşk böyle bir şey sahiden. Sen olmuyorsun,öyle bir kişiliğe bürünüyorsun ki kendini tanıyamaz hale geliyorsun. Onun için onu sevdiğin için o seni sevsin diye bambaşka biri olup çıkıyorsun. Kendi isteklerine bakmadan karşı tarafa odaklı yaşıyorsun sadece.
Romeo ve Juliet kitabında Romeo'nun dediği gibi:"Aşk duyarlı bir şey mi ki?
Öyle kaba, öyle hoyrattır ki, acıtır diken gibi."
Ahmet Ümit'in Aşkımız Eski Bir Roman kitabında Başkomser Nevzat'ın dediği gibi :" Aşktan söz ediyoruz ya. Aklın bittiği, duyguların başladığı yerden. Aşk çok güçlü bir duygu evladım. Bizi bizden alıyor. Ne yazık ki her zaman da olumlu sonuçlar doğurmuyor. Aşk, gerçekten de çok yıkıcı bir duygu..."
